Hij zeurde al maanden. Waarom ik nooit iets voor hem maakte. Een hemd of zo.

Ik pinde ooit (op en geheim bord, want die Husband ziet àlles) een col-sjaal die ik tegen kwam op Da Wanda. Ik vond die wel cool en deed een poging tot na-aperij.
about the desire to create.
Hij zeurde al maanden. Waarom ik nooit iets voor hem maakte. Een hemd of zo.
Ik gebruikte de achterkant van de tricot als contrasterende middenpand en boord. Een fijn patroon, en eenvoudig in mekaar te steken. Het ingewikkelde rekenwerk om je patroon te verkrijgen is bijlange niet zò ingewikkeld als het er uitziet. De lengte is maar nipt, jezelf opmeten is duidelijk niet ideaal.
En dan het eerste naaiwerk uit SVDHZ 2: een trui voor Gorgeous Gisèle. Ik had maat 86 nodig, en dat voorziet het boek niet. Dus ik verkleinde de kleinste maat met behulp van een longsleeve-patroon van De Droomfabriek. Met wat logisch denk- en rekenwerk lukte dat zonder problemen.
Dochter 1 speelt model voor mijn versie voor Dochter 2: ik koos een buidelzak op het voorpand, en een gewone halsuitsnijding. Op de schouders kwamen flapjes met rode knopen.
(stof bij Pauli)
Ik wilde al heel lang een boxy jurk maken, volgens de simpelste tutorial ooit, die ik een jaar geleden pinde via Cotton and Curls, één van mijn favoriete blogs. De stijl van Liz van C&C is heel vaak mijn smaak, ze naait op goed geluk de tofste kleren bij mekaar. Misschien technisch niet altijd even goed onderbouwd, maar vaak moeten die kleren ook geen eeuwigheid meegaan. Voor mij toch niet. Fashion, dat verandert in een vingerknip.
Eenvoudig is ze zeker, die jurk! Ik maakte het rugpand langer dan het voorpand en aan de zoom en de mouwen kwam een brede kanten boord bezet met pareltjes en pailletten. Bling!
Doordat de hals ruim genoeg is kan ze zelfs gewoon over mijn hoofd aan, ideaal. Geen gedoe met ritsen of knopen.
Dit wordt er eentje voor Oudjaar, ik voel het.
Oh ja, op vraag een paar duidelijke foto’s van de vorige jurk: het is waar, de details verdwenen wat. Het kanten boordje aan de hals en de ruguitsnijding bijvoorbeeld. En eenzelfde lintje achteraan in mijn nek om de boel omhoog te houden. Want dat vroegen sommigen zich af.
Vooraan deed ik iets wat ik kopieerde van een gekocht topje (ik draag het hier). Een soort van flapje, wat een speels effect geeft aan elke gewone halsuitsnijding.
En verder niks speciaals, al gebruikt ik voor de eerste keer een tweelingnaald voor de zoom. Weer een stap gezet zeg!
(stof en kanten lint bij Mon Depot – foto’s door Frieda Van Hauwaert)
Op het rokje maakte ik een sweater met korte mouwen. In een crèmekleurige polytricot met een gouden streepje. En oh, wat steekt dat mooi af tegen mijn chocolade kind!
Dat er natuurlijk ook een fotoshoot bij zou horen, vergat ik. Ik vertoef liever achter de camera dan er voor, ik word er een beetje zenuwachtig van ook. Maar gelukkig was er een relaxte fotografe die me richtlijnen gaf. (Al weet ik tot vandaag nog steeds niet goed hoe ‘kleine zwoele lachjes’ er horen uit te zien…) Bovendien ging de shoot door in één van mijn favoriete winkels van Antwerpen: HAY!
De jurk dan, want daar gaat het tenslotte om!