Hij zeurde al maanden. Waarom ik nooit iets voor hem maakte. Een hemd of zo.
Nu, alle respect voor de fantastische hemden die ik o.a. bij Nele en Jo zag verschijnen, in veelvoudzelfs, maar daar zelf aan beginnen? Om de één of andere reden heb ik daar geen zin in. Te veel werk. Te groot ook. Nee, merci.
Een sjaal dan? Dàt kreeg ik in de kadootjesstressperiode er nog net tussen geflikt.
Ik pinde ooit (op en geheim bord, want die Husband ziet àlles) een col-sjaal die ik tegen kwam op Da Wanda. Ik vond die wel cool en deed een poging tot na-aperij.
Ik zocht en vond wat geschikte stoffen op het Stoffenspektakel en stikte een asymmetrisch geval in mekaar. Mét lederen riempje en gesp.
En warm bovendien!
(stoffen bij Stoffenspektakel – riempje bij Hexagoon)
1, 2, 3 truien. Uit 1, 2, 3 boeken. Met één lap stof van 2 meter.
Ik kocht de lap voor een hoodie voor mezelf. Maar toen bedacht ik dat ik niet echt van hoodies hou en ze ook zelden of nooit zou dragen. Dus kwam ik met een alternatief op de proppen.
Zo Geknipt 2 leverde een eerste alternatief: het truitje met korte mouwen. We naaiden het synchroon, Eva, ik en nog een handvol anderen tijdens een avondlijk Naaikaffee.
Ik gebruikte de achterkant van de tricot als contrasterende middenpand en boord. Een fijn patroon, en eenvoudig in mekaar te steken. Het ingewikkelde rekenwerk om je patroon te verkrijgen is bijlange niet zò ingewikkeld als het er uitziet. De lengte is maar nipt, jezelf opmeten is duidelijk niet ideaal.
SVDHZ 1 gaf me een hoodiepatroon waarmee ik aan de slag ging voor Lady Lucille. Ook hier werd de achterkant van de stof graag gebruikt.
En dan het eerste naaiwerk uit SVDHZ 2: een trui voor Gorgeous Gisèle. Ik had maat 86 nodig, en dat voorziet het boek niet. Dus ik verkleinde de kleinste maat met behulp van een longsleeve-patroon van De Droomfabriek. Met wat logisch denk- en rekenwerk lukte dat zonder problemen.
Soms, als ik zin heb om te naaien maar geen tijd voor grote projecten, dan begin ik te prutsen. Zoek ik stoffen uit die bij mekaar passen en bedenk ik tussendoortjes. Die tussendoortjes vermeerderen zich, en voor ik het weet heb ik er evenveel tijd aan besteed dan aan het maken van een echt kledingstuk. Waarvoor ik geen tijd had.
Deze keer werden het kerst-geïnspireerde tussendoortjes. Mijn school organiseert een kerstmarktje op de laatste schooldag van het jaar, zodat leerlingen en ouders bij het afhalen van rapporten ook nog iets hebben om naar te kijken. En om geld aan te besteden, natuurlijk! Want de opbrengst gaat naar de bouwprojecten van de school. Zodat ik na 15 jaar eindelijk uit mijn container kan.
Kerstboomhangers en Tilly’tjes.
Die Tilly lijkt me ideaal om kadobonnen feestelijk in te verpakken.
Fijne, kleine naaisels in stoffen waar je vrolijk van wordt. Ik hoop dat ze allemaal de deur uitvliegen naar andere, feestelijke oorden!
Vandaag laat Compagnie M de tiener- en volwassenversie van haar sweaterpatroon Julia los op de wereld. Ik testte voor haar (na lang twijfelen want ik wilde zelf ook wel zo’n sweater) maat 12 jaar. Dochter 2 kon wel een trui gebruiken en het toeval wilde dat ik pas een rekbare, blauwe glinsterende stof kocht bij Pauli. Weliswaar met een ander doel voor ogen, maar soit. Flexibiliteit, you know.
Het patroon heeft een aantal variaties: met of zonder zakken, kraag of niet, hooggesloten of met decolleté, schouderflapjes… En bovendien is het een makkelijk patroon, héél snel klaar ook.
Dochter 1 speelt model voor mijn versie voor Dochter 2: ik koos een buidelzak op het voorpand, en een gewone halsuitsnijding. Op de schouders kwamen flapjes met rode knopen.
De mouwen zijn maar nét lang genoeg, maar in het definitieve patroon zijn ze alvast verlengd.
Een sportieve trui, die tegelijk een beetje ‘gekleed’ wordt door de stofkeuze.
Two thumbs up voor dit patroon, sowieso! Misschien nog als kadootje voor de feestdagen? Hierheen dan!
Nu het jaar op zijn einde loopt worden her en der lijstjes gemaakt. Ik hou van lijstjes. Zolang ze niet te cliché zijn tenminste. Wie Stairway To Heaven of Child In Time dit jaar wéér in een top 100 stemt, krijgt met mij te maken, I tell you. Dus toen Stien een stokje smeet naar Sharon en ik dat vervolgens in mijn richting zag vliegen, greep ik dat met twee handen.
Mijn 10 favoriete foto’s van 2014? Ofcourse!
Geen foto’s van hoogstaande kwaliteit, de meeste nam ik met mijn telefoon, maar foto’s met herinneringen aan blije tijden. In chronologische volgorde.
1 januari, onder een palmboom in Sri Lanka. De Zoon op zijn coolst. Ongewild, want hij is daar niet mee bezig. Maar geef iemand een zonnebril en een strandstoel…
Diezelfde dag. Dochter 1 en haar eeuwige enthousiasme en contentement. Eigenschappen waar ik jaloers op ben en die ze hopelijk nooit verliest.
6 maart, lunch ergens in Kopenhagen met een allerliefste vriendin die ik overal achterna reis. En heel erg mis. We hadden een glas wijn op, de slappe lach en maakten selfies met slechte filters en een duckface.
9 april, de Husband en een weemoedige blik op de Bosporus. De allerlaatste minuten van een citytrip opzuigend. Melancholie in een foto.
24 mei, de Maasvallei. Waar we met collega’s fietsten en wandelden. Elk jaar een andere bestemming maar elke keer met een krop in mijn keel omdat we op diezelfde uitstap 4 jaar geleden totaal onverwacht een goede vriend verloren. Collegialiteit viert op zo’n moment hoogtij.
27 juni, ik geef les in de beste school ter wereld. Dat meen ik. Of waar nog zorgt de directeur dat Customs de laatste schooldag de speelplaats komt onveilig maken? Een schone dag: muziek en het einde van een geslaagd schooljaar, iedereen was blij. En in een volgend leven word ik concertfotograaf. Altijd de beste seats in the house.
5 juli, Heimbach in Duitsland. Dit beeld is voor mij elk jaar het échte laatste beeld van het schooljaar. Als we na 4 dagen primitief kamperen huiswaarts keren. Daarna is het eindelijk serieus vakantie.
25 juli, Dochter 2 en Lady Lucille. Ik weet niet goed waarom ik deze foto zo plezant vind. De compositie? Lucille die opkijkt naar haar nichtje?
9 augustus, feest voor twee jarige nichtjes. Zomer in een heerlijke tuin, een meisjestuin. En de Zoon die dat fantastisch vindt, al dat vrouwvolk.
24 augustus, dahlias en verbena. Maar dat hadden om het even welke andere bloemen kunnen zijn. Hun kleuren en hun symmetrie, zònder twijfel de redenen waarom ik zo van bloemen hou. Perfectie.
Naast deze jurk werd hier nog meer feestgerief gemaakt met de prachtstoffen van Mon Depot. In zwart satijn van Mis-En-Plis, want elke vrouw heeft een little black dress nodig. Of twee.
Ik wilde al heel lang een boxy jurk maken, volgens de simpelste tutorial ooit, die ik een jaar geleden pinde via Cotton and Curls, één van mijn favoriete blogs. De stijl van Liz van C&C is heel vaak mijn smaak, ze naait op goed geluk de tofste kleren bij mekaar. Misschien technisch niet altijd even goed onderbouwd, maar vaak moeten die kleren ook geen eeuwigheid meegaan. Voor mij toch niet. Fashion, dat verandert in een vingerknip.
Eenvoudig is ze zeker, die jurk! Ik maakte het rugpand langer dan het voorpand en aan de zoom en de mouwen kwam een brede kanten boord bezet met pareltjes en pailletten. Bling!
Doordat de hals ruim genoeg is kan ze zelfs gewoon over mijn hoofd aan, ideaal. Geen gedoe met ritsen of knopen.
Dit wordt er eentje voor Oudjaar, ik voel het.
Oh ja, op vraag een paar duidelijke foto’s van de vorige jurk: het is waar, de details verdwenen wat. Het kanten boordje aan de hals en de ruguitsnijding bijvoorbeeld. En eenzelfde lintje achteraan in mijn nek om de boel omhoog te houden. Want dat vroegen sommigen zich af.
Vooraan deed ik iets wat ik kopieerde van een gekocht topje (ik draag het hier). Een soort van flapje, wat een speels effect geeft aan elke gewone halsuitsnijding.
En verder niks speciaals, al gebruikt ik voor de eerste keer een tweelingnaald voor de zoom. Weer een stap gezet zeg!
(stof en kanten lint bij Mon Depot – foto’s door Frieda Van Hauwaert)
Jullie hebben ze vast al gezien: de custom-made stoffen van Bambiblauw. Alleen daar verkrijgbaar, origineel van print en – geloof me vrij – überzacht! Een beetje een vergiftigd geschenk: één print kiezen uit zoveel moois. Na veel wikken en wegen koos ik voor de leeuwenversie, stoer en lieflijk tegelijk.
Erg origineel was ik niet in het verwerken ervan, I’m sorry. Maar Lander wilde graag kussens voor zijn nieuwe kamer, en deze stof kwam als geroepen. Gecombineerd met een okergeel katoentje en zandkleurige canvas werden het – naar mijn smaak – mooie exemplaren.
Ik gebruikte voor de eerste keer pomponlint aan een kussen (wat toch wel een gedoe bleek…) en dat geeft een vrolijk effect.
Van de restjes maakte ik quiltsgewijs een derde, kleiner exemplaar. No waste! Het idee kreeg ik toen Esther met haar prachtmaaksel op de proppen kwam. Echt te schattig.
Ook fan van grote dierenprints? Er is nog een uil, een giraf en prachtigebloemenprints. De stoffen waren in een hels tempo uitverkocht, maar vanaf 15 december zijn ze weer voorradig. Bestellen kan dus zonder probleem! Er zijn zelfs bijhorende strijkapplicaties verkrijgbaar. Voor nog meer inspiratie is er de Flickr-pagina en deze blog.
Ik heb kinderen met een chocolade vel. Van het schone donkere fondant van Dochter 2 over het zachte, warme bruin van Dochter 1 tot het mokkakleurtje van de Zoon. Allemaal bruin, allemaal anders. Dat niet alle kleuren complementair zijn met hun specifieke eigen teint is duidelijk. Zo komen ze niet alle drie weg met grijs of zwart en kies ik nooit voor bruin of donkerblauw.
Maar in de schatkist van Mon Depot zat staalblauw fluweel. Feestelijker kan bijna niet. Klassieker ook niet. En omdat ik diezelfde periode ook nog de Lotta-rok mocht testen voor Compagnie M, in een tienermaat, gooide ik de twee bij mekaar.
Of drie. Want aan de zakflapjes verwerkte ik gouden kant. Afgewerkt met een gouden knoopje dat ik recupereerde van mijn prijzenrok die ik niet meer draag. Een kerst- of nieuwjaarsrokje, het mag op die dagen al eens wat klassieker, nietwaar?
Op het rokje maakte ik een sweater met korte mouwen. In een crèmekleurige polytricot met een gouden streepje. En oh, wat steekt dat mooi af tegen mijn chocolade kind!
De kraag (en eigenlijk de hele trui) maakte ik volgens de richtlijnen uit SVDHZ 2, met een kanten biesje als extraatje. En korte mouwen. Want feestjes horen warm te zijn.
(alle stoffen en kant bij Mon Depot – foto’s door Frieda Van Hauwaert)
En als bij wonder matchte die prachtig met de kleuren van een kanten lint met duizend pareltjes…
Tja, wat doet een mens dan?
Een eenvoudig patroon. Zonder rits of andere sluiting, gewoon een rechte enveloppe, maar dan van stof. Ik gebruikte de werkwijze voor Tilly uit Mijn Tas. En op een half uurtje was de klus geklaard.
Het lint (van Mer du Nord) is maar liefst 13cm breed en komt van Mon Depot.
Alleen heb ik geen enkele jurk waar dit tasje bij past. Dus ik vrees dat ik er nog eens eentje zal moeten maken…
(kanten lint bij Mon Depot – namaakleer bij Pauli – foto’s door Frieda Van Hauwaert)
Mon Depot, ondertussen een welbekende in blogland, vroeg me om wat feestelijke spullen te naaien ter illustratie van hun website. Ok!, zei ik, en ging in overdrive bij het bedenken wat ik allemaal wel niet wilde maken.
Dat er natuurlijk ook een fotoshoot bij zou horen, vergat ik. Ik vertoef liever achter de camera dan er voor, ik word er een beetje zenuwachtig van ook. Maar gelukkig was er een relaxte fotografe die me richtlijnen gaf. (Al weet ik tot vandaag nog steeds niet goed hoe ‘kleine zwoele lachjes’ er horen uit te zien…) Bovendien ging de shoot door in één van mijn favoriete winkels van Antwerpen: HAY!
De jurk dan, want daar gaat het tenslotte om!
Een retro polyester tricot van Mis-En-Plis, ik was meteen verkocht. Hij valt soepel, de kleuren zijn mooi en het verwerkt gemakkelijk. Ik tekende een simpel, recht patroon met aangeknipte mouwen.
Als afwerking van de halslijn gebruikte ik een dubbelgevouwen kanten lintje.
De rug sneed ik extra diep uit, om het feestgehalte van de jurk in de verf te zetten.
En ja, foto’s mét hoofd deze keer. Ik kreeg het niet over mijn hart de mooie foto’s van Frieda te verknippen. Ik kan ermee leven. 🙂
(stof bij Mon Depot – foto’s door Frieda Van Hauwaert)
