Nadat het laatste genaaide hemdje (met uitzondering van het communiehemd) met gemengde gevoelens in een enveloppe richting haar verdween, verdiende ik een herkansing. De Zoon ook, want die kreeg immers een groeischeut en heeft wel wat nood aan zomers gerief.
Ik greep opnieuw naar mijn snelle hemdjespatroon (de Gingerbread uit Homemade Minicouture) en bleef qua stoffenkeuze in dezelfde sector. Beestjes dus, al zijn ze deze keer van het vriendelijkere soort.
Ik kocht deze budgetvriendelijke stof op het Stoffenspektakel met een ander doel voor ogen, maar achteraf bekeken vond ik ze daar toch niet zo ideaal voor. Change of plans dan maar, en de Zoon zag de print wel zitten.
Ik combineerde de dolfijnen met een stof van Cloud9 voor de onderkraag en een opgestikt knopenpad.
Ook aan de mouwzomen freestylde ik een beetje. Het geeft het hemd wat extra schwung, vind ik.
Een zomers hemdje, en het zal niet het laatste zijn.
Een communiefeest. Het is me toch altijd wat. Het nadenken vooraf, de voorbereidingen waaraan ik me àltijd mispak, en deze keer ook: het naaiwerk. Bij de communie van Dochter 1 ging ik gewoon naar Zara, en bij Dochter 2 liet ik haar een jurk op maat maken. Maar de Zoon, die zou een Zonen09-outfit krijgen!
De keuze was snel gemaakt: Theo en Cisse it would be.
De uitverkoren stof voor het hemd kocht ik lang geleden via Mon Depot. Ze was op een uur tijd ofzo uitverkocht maar onverwacht kon ik toch nog een stuk bemachtigen. De insectenprint is echt helemaal de Zoon en ik wist meteen waarvoor het moest dienen.
De okeren gabardine voor de broek was een ander paar mouwen. De kleur vinden die in mijn hoofd zat viel niet zo mee. Maar uiteindelijk had ik geluk en kwam ik ze tegen bij Koning Uil.
Het werd een short-Cisse met weinig details, behalve dan twee steekzakken met donkerblauwe paspel. Ik wilde er eigenlijk maar één maar ik ging tijdens het knippen nogal wild tekeer…
Het oker komt terug in twee hoekjes aan het hemd, op de kraag en aan de rugpas, én ook aan de mouwsplitten.
Om er écht een feestelijke outfit van te maken kocht ik bij Zara een vest en das. Even dacht ik de voering van de vest ook te vervangen door de insecten, maar toen de deadline angstvallig naderde, liet ik dat plan wijselijk achterwege. Ook de sportschoenen komen van bij Zara en geven de look weer wat extra cool, vind ik.
Ik ging niet over the top met het insectenthema, maar hier en daar doken ze toch nog op…
En ik? Ja, ik droeg de hindernissenjurk. De stand was 53-17, en hoewel ik eigenlijk toch de bloemenjurk wilde dragen (ik ben altijd een beetje tegendraads en los daarvan is die jurk ook veel meer “ik”), liet ik de keuze aan de Zoon. Het is zijn feest, toch?
En dat was het dan, het einde van de eerste communies hier in huis. Alledrie waren het zonnige tuinfeesten, maar stiekem ben ik blij dat ze alledrie achter de rug zijn. Oef. 🙂
Zondag vieren we feest. De Zoon doet zijn eerste communie. Ik wilde mijn feestjurk graag zelf maken en meer dan een jaar geleden vond ik bij Mon Depot de perfecte stof.
Ik weet niet meer van welk merk, ik weet enkel dat ik er op slag verliefd op werd. Luchtig, dun, vloeiend… alle kwaliteiten die een stof voor een zomerse jurk moet hebben, vind ik. En die kleuren!
Lieve Nele bezorgde me op de valreep een geschikt patroon (nogmaals dikke merci, Nele!) dus ging ik vorig weekend eindelijk aan de slag.
Ze zit zalig, ik vind ze echt mooi. Maar de Husband én de Zoon vinden mijn hindernissenjurk véél geschikter voor het communiefeest.
Dus terwijl ik een week geleden nog geen outfit had voor die communie, heb ik er nu plots twee. En kan ik niet kiezen.
Mijn favoriete Lotte Martens stof. Maanden geleden pinde ik ze op mijn wishlist. En toen werd ze zomaar in mijn schoot geworpen, ik ben een gelukzak. Linde was dat ook, zij maakte er al deze geweldig schone tas van. En Joke toverde er een jurk voor Fien uit.
Ik wilde er een jurk voor mezelf uit. Een zomers geval, want de stof is echt zalig van kwaliteit: soepelvallend maar niet te dun. Niemand heeft immers boodschap aan zichtbare onderbroeken. Of shapewear for that matter. Bovendien matcht de kleur zo goed bij mijzelve. Ik ben namelijk van het herfstige type.
1m20. Dat is niet overdreven veel voor een hele jurk in volwassen formaat. Mouwen werden geschrapt. Te veel gerimpel aan het rokdeel ook.
Zo kwam ik uit bij de Jessy jurk uit La Maison Victor. Een jurk van eenvoudige snit. Enkel de drie plooitjes op het voorpand maken het wat anders.
De stof is iets dikker dan wat ideaal zou zijn voor dit patroon. Maar omdat ze zo soepel is, verliep het verwerken toch nog zonder grote hindernissen. Tot ik een eerste pasbeurt van het afgewerkte bovenstuk deed… Ik maakte namelijk maat 38, mijn gewone confectiemaat. Het leek alsof ik een zak droeg. Een zak uit chique stof, dat wel, maar desalniettemin een zak. Zo’n afgewerkt bovenstuk versmallen, met zorgvuldig vastgestikte belegdelen en al, is niet zo eenvoudig. Met veel gezucht stikte ik lukraak een centimeter weg in de zijnaden en deed alsof er niks aan de hand was.
Toen de jurk volledig klaar was en ik ze aantrok kreeg ik het benauwd. Nog steeds te groot, maar écht, véél te groot. Ik bespaar jullie de details, er kwamen tranen aan te pas, maar ik tornde de hele jurk vollédig terug uit elkaar, knipte een nieuw patroon in maat 34 (say what?) en begon opnieuw.
Op de rug zit een split met knoopsluiting. Stiekem ben ik nog altijd blij als ik merk dat er geen rits moet ingenaaid worden…
De gouden print op de stof staat waar ze staat natuurlijk, en dat zorgde ervoor dat ik ze aan de achterzijde op het bovenstuk moest plaatsen. Netjes op de rechterschouder, daar waar ik een coole tattoo nog wel zou zien zitten. Moest ik durven.
Ik liet de elastiek in de taille achterwege, de stof is er iets te dik voor en het flatteerde niet echt. In de plaats daarvan gebruikte ik lusjes om een gouden riempje op zijn plaats te houden.
Et voilà: een eenvoudige jurk in een prachtige stof.
Verkrijgbaar enkel bij Bambiblauw en Lotte Martens.
De stof, niet de jurk. Maar dat hadden jullie wel begrepen natuurlijk.
En misschien zagen jullie het al, misschien ook niet, maar mijn Canon begaf het enkele weken geleden. Voorlopig trek ik mijn plan met de smartphone, wat de kwaliteit van de foto’s niet echt ten goede komt. Excuses.
Of “regen met de kleur van zon”, zoals Riet het zo schoon verwoordde.
Donkerblauwe, soepelvallende stof met een prachtige koperen blokjesprint van, hoe kan het anders, Lotte Martens. Het lapje dat ik mocht testen was net groot genoeg voor een leuke tas.
Enter “Mijn Tas“.
Ik koos Leonie, een eenvoudige, niet al te grote tas die ik morgen kado doe aan mijn moeder. Want donkerblauw en mijzelf, da’s geen goede match.
Voor de fournituren trok ik vanochtend nog snel naar Hexagoon, waar ik al het andere moois negeerde (oh, wat is dat moeilijk…) en op zoek ging naar koperen D-ringen en musketonhaken. Niets. Dus ging ik voor brons, wat ook wel werkt eigenlijk.
De voeringstof bracht ik 2 weken geleden mee uit Bali. Een prachtige print in één van mijn favoriete kleuren.
De stoffen van Lotte Martens zijn allemaal even prachtig en uitermate kwalitatief, zonder overdrijven. Ze zijn uitsluitend te verkrijgen bij Lotte Martens zelf en Bambiblauw. En binnenkort komt er een nieuwe collectie aan, hoera!
En mijn favoriet, waar ik het toen ook al over had? Ik durfde te knippen, jawel. Maar het verwerken is een hindernissenparcours, vrees ik… To be continued dus!
Twee maanden oud is hij, de schattigste baby ever. Leonard, broer van drie andere broers, met bruine haren als de manen van een leeuw, een gouden geboortekaartje en wild verpakte suikerbonen.
Dat vroeg om een kadootje!
Ik weet niet hoe vaak ik dit jasje uit Zo Geknipt 1 al maakte, de meesten haalden de blog niet, maar ondertussen zit zo eentje op anderhalf uur in mekaar. Ik vind dat zalig: naaien uit het hoofd, in een beperkte tijdspanne, en toch een allerschattigst resultaat.
Ik herinner me nog perfect de eerste keer dat ik deze stof zag. Dat was bij haar, twee jaar geleden, in een jasje voor haar Astor. Instant love was het, zo mooi! Maar ik haalde ze nooit in huis, wegens geen idee wat ermee aan te moeten vangen. Tot ik een maand geleden dus Leonards geboortesuiker zag. Dit was mijn kans! Ik snelde naar Georgette en kocht.
En zo heeft Leonard een jasje om de komende winter te trotseren. Wild en warm.
