een meneer de directeur voor de juf

In september kregen de leraren van onze school elk hun eigen laptop om te gebruiken in de klas. Die laptop werd geleverd in de saaiste zwarte laptoptas òòit, dus ik was al snel van plan om er een eigen hoes voor te maken zodat die veilig en wel mee in mijn boekentas kon.

laptophoes (collage)

Pas deze week kwam het ervan, ik maakte de zogenaamde ‘meneer de directeur’ uit Zo Geknipt 2.

laptophoes (collage1)


Een lap grijsblauwe grijsgroene polyesterviscose met prachtige gouden strepen van Lotte Martens (Nachtschone 019) lag hier al een tijdje naar mij te kijken en werd met zorg verknipt. Binnenin naaide ik een bloemenstof waar ik al jàren verliefd op ben en die ik al die tijd maar mondjesmaat verbruik. Het allerlaatste stuk ging er nu wel aan, helaas.

laptophoes

laptophoes (collage2)


Ik ben een beetje ontevreden over de sluiting: het flapje is te kort vind ik, maar dat heeft te maken met het feit dat mijn laptop nogal dik is en meer stof moet overbruggen om tot bij de grote flap te geraken. Toen ik de versie voor de Husband maakte (die een veel dunnere laptop heeft), was dat helemaal geen probleem.

laptophoes

Verder ben ik er heel blij mee. Het is een heel eenvoudig project eens je de patroondelen op maat hebt getekend en ik denk dat ik hem ook nog eens maak voor de iPad hier thuis.

zacht, zachter, zachtst

Een bontjasje is altijd een goed idee, tenminste wanneer het fake bont is natuurlijk. Wat géén goed idee is, is bont verknippen tot patroondelen in uw eigen huis. Wie dat al eens deed, begrijpt wat ik bedoel. Het leek alsof er 100 kiekens gepluimd waren in mijn atelier, djeezes.

sara jas


De lap nepbont kocht ik ooit op een Stoffenspektakel, een paar jaar geleden al. Het lag op een grote hoop, allemaal voorgeknipte lappen van 150 cm aan €10. Ik herinner me dat ik dacht: zo zacht! en besloot dat ik het nodig had voor een jasje. Zoals wel vaker zit tussen het maken van plannen en het uitvoeren ervan héél veel tijd, vooral wanneer ik het betreffende kledingstuk niet echt nodig heb.

sara jas (collage)


Tijdens de kerstvakantie had ik geen naaiplannen, maar wel nood aan wat maak-tijd om mijn gedachten van minder leuke dingen weg te krijgen. Dus doorbladerde ik alle LMV’s op zoek naar een simpel patroon. Dat vond ik in de jubileum-editie, in de vorm van de Sara jas.

Ervaring met LMV-patronen leert me dat de maten nogal groot vallen, dus ik maakte mijn standaardmaat (38) in de veronderstelling dat dat zeker goed zou zitten. Nu, het jasje past, maar ik had het toch liever iets ruimer gehad. Mijn bovenarmen zit nogal strak in de mouwen vind ik.

sara jas (collage1)

Voor de voering spoedde ik me op een koopzondag naar Huis Van Katoen en koos er een petrolgroene kleur uit. Ik wilde iets contrasterend en groen is één van mijn favoriete kleuren.

sara jas (collage2)

Ik zette er geen ritssluiting in. De Sara jas voorziet dat wel, niet rechtstreeks aan het bont (geen goed idee, een rits in bont) maar aan een extra strookje in een meer toegankelijke stof. Ik vond dat niet mooi aan het jasje, dus ik liet de rits gewoon weg. Ik voegde wel wat extra centimeters bont toe aan middenvoor en zette er metalen haakjes aan. Met de hand, ja. Zucht.

sara jas 1

Dochter 1 paste het jasje en besloot dat het iets voor haar was, dus ik vrees dat ik het ga moeten delen. Want no way dat ik opnieuw een lap bont verknip in mijn huis, fake of niet.