ruitjes-mira

In april van dit jaar maakte ik een Mira-jurk (uit Fibre Mood) voor Dochter Een jurk die echt een succes bleek, en heel vaak gedragen. Ik dacht toén al dat ik hem nog wel eens zou naaien voor één van de Dochters maar dat duurde toch tot deze week vooraleer dat effectief gebeurde.

Op de stocksale van Madeline kocht ik op de valreep nog een mooie ruitjesstof in herfstkleuren. Diezelfde dag kocht ik ook een nieuwe overlock (hoera!) bij Van Rooy waarbij ik een gratis initiatieles kreeg. Tijdens die les leerde ik rimpelen met de overlock: noooooooit gedacht dat dat kon dus (ja, soms kom ik echt uit de lucht gevallen). Nu moet je weten dat rimpelen voordien één van mijn minst favoriete naai-bezigheden was, en ik zag vaak op tegen dat werkje.

Maar dankzij Bernina rimpel ik nu stoffen als een echt Speedy Gonzales en zoék ik bijna naar rimpelprojectjes!

De Mira-jurk heeft véél rimpels dus 1 en 1 was nog maar eens 2 in mijn hoofd en zonder verpinken begon ik de patroondelen te knippen. Misschien moet ik een volgende keer toch eerst een keer mijn eerdere blogpost over Mira nalezen want ik maakte opnieuw dezelfde fout: geen naad- en zoomwaarde geknipt aan de rimpeldelen en bijgevolg is de jurk dus zeer kort.

Enfin: de jurk raakte snel af, ik was helemaal blij en ook een beetje bang voor ruzie tussen mijn twee Dochters over wie de jurk in haar kast zou mogen hangen…

Dat laatste was duidelijk niet nodig. Dochter 2 kreeg de Mira onder ogen, moest een beetje lachen en zei: “Dat is dus écht niks voor mij.”

Okee… Ik beken dat ik de bui al voelde hangen toen. En ja, ook Dochter 1 vond het maar niks. ‘Kinderachtig.’ ‘Dat doet mij aan Anika denken van toen ik nog in’t 2de leerjaar zat.’ ‘Mama, zit daar nu glitter in die stof?’, gevolgd door een roloog. (Trouwens, die glitterdraad is écht enkel zichtbaar voor een puberoog, ik wed dat jullie dat nog niet eens gezien hadden.)

Ik deed een ultieme poging tot styling met een leren jasje en bottines. En toen leek ze het precies toch te zien zitten. Op voorwaarde dat haar netkousen eronder mochten (ja, daar zit een gat in.) wilde ze het wel eens passen. En kijk: de spiegel zei haar dat het best tof was. En dat ze er zelfs mee op restaurant wou.

Of de jurk nu veel gedragen zal worden, dat kan ik niet voorspellen. We zullen dus nog wel zien, binnen een half jaartje of zo zal ik het jullie laten weten. Wanneer ik nog eens een Mira maak. Ik ga het dan wél eerst vragen.

all-round Runa

Ergens in de herfst vroeg La Maison Victor me om een patroon uit te kiezen uit hun eerste editie van het nieuwe jaar en dat dan ook te naaien. Ik zou dan – over een hele pagina uitspreid, slik – te zien zijn in dat nummer van januari/februari 2020. Uiteraard zei ik ‘ja’, wat dacht je?

Toen ik alle patronen (getekend, zonder foto) te zien kreeg, hoefde ik niet lang na te denken. Misschien lazen jullie het al in het tijdschrift: een hemdjurk stond hier al een tijdje op de planning en dit was de ideale gelegenheid. Runa zou het worden!

Bij Madeline vond ik zoals steeds de ideale stof: een soepelvallende tencel in effen zwart, die perfect voldoet voor dit soort jurken. Ik wilde ze mooi zien doorvallen en niet te dun zodat ik ze kan dragen bij elke gelegenheid en in elk seizoen. Opzet geslaagd, denk ik!

Ik heb even getwijfeld om er nog borstzakken met kleppen op te zetten, om de hemd-look te versterken, maar tijdsgebrek deed me dat idee snel schrappen. Dit patroon is niet meteen een snel-snel project en misschien ook niet het allergemakkelijkste (kraag met staander, manchetten, knoopsgaten) maar wel eentje dat veel voldoening geeft achteraf.

Soms is het al eens fijn om wat door te bijten en een iets tijdrovender projectje in handen te nemen, nietwaar?

Het moeilijkste was nog het nemen van de foto’s: ze moesten gezelligheid uitstralen en uiteraard wilde ik er wél echt fatsoenlijk opstaan (‘over een hele pagina uitgespreid’, en dat op papier, dat is wel forever he). Die fotoshoot liep niet van een leien dakje, vraag maar aan de Husband.

Maar ik ben erg tevreden van het resultaat! En nu het tijdschrift in handen had en ik de Runa jurk in de LMV-versie zag, vind ik de mijne stiekem mooier 😉

tradities

Kerstmis, dat gaat hand in hand met tradities. Fondue op kerstavond, pakjes onder de boom, het zijn dingen die ik al doe zo lang ik op deze planeet rondloop. Een andere traditie is ondertussen ook al eentje die een aantal jaar (2018, 2017, 2015, 2014) meegaat: spulletjes naaien die verkocht worden voor het goede doel op het kerstmarktje op school.

Dit jaar kreeg ik onverwacht échte kerststoffen in de brievenbus van Stof & Stil. Ze hebben een uitgebreide kerstcollectie stijlvolle stoffen en ander moois. Ik vond rode en groene fluweel en satijn en bijpassende katoenen stoffen in mijn pakje, samen met lintjes, goudkleurige paspelband en een ongelooflijk zacht pelske. Bovendien zat er ook een patroon bij voor een echte kerstkous, en dat was al even geleden dat ik dat nog eens maakte.

Nu, eerlijk is eerlijk: wanneer ik voor het kerstmarktje naai, moet het wel vooruit gaan. Ik heb namelijk ook geen zeeën van tijd, en samen met 3 tieners die examens (en aandacht en hulp nodig) hebben en ik die zelf uiteraard ook in een drukke periode zit op school, had ik geen zin om -tig kerstkousen te naaien. Dus dacht ik na over een alternatief.

Het hartjespatroon van Stoff & Stil, bedoeld om zoals de kerstkous een kadootje te bewaren, gebruikte ik om ‘gewone’ hangers van te maken. Mét een leuke kerstquote leek het me wel een tof hebbeding om verkocht te krijgen aan jonge pubers en hun ouders. Toen de paspelband op was, stapte ik over naar eenvoudige banners met een grappige kerstuitspraak.

Voor de banners gebruikte ik deze tutorial, de houten stokjes haalde ik bij Brico. Ik had nog gouden flexfolie (met en zonder glitters) waarmee mijn Cameo Silhouette aan de slag ging en in no time had ik een stapeltje kerstgerief bij mekaar genaaid.

En nu duimen voor een goede verkoop! Alvast een fijne kerst gewenst. x