Ik bestelde enkele weken geleden een streepjestricot bij Mon Depot (snel! er zijn nog enkele coupons!). Tricot van de stevige soort, ideaal voor een kokerrok voor mezelf. Maar een mens verandert al eens van gedacht, nietwaar? Ik bleek al een streepjesshirt, een streepjesjurk en een streepjesmaxirok in mijn kast te hebben, en teveel van iets is nooit een goed idee.
Gelukkig lopen hier nog wel meer streepjesfans rond en had ik sinds LondonSew Social een patroon liggen dat de tiener zelf uitkoos.
De jurk werd uiteindelijk zodanig aangepast dat er van die oorspronkelijke Prilla Dress van Ralph Pink nog maar bitter weinig overbleef. Maar ik maak snel een échte Prilla voor Dochter 2, dat is al beloofd.
Het bovenstuk is op het eerste zicht een nogal vreemd patroondeel: uit één stuk met een gebogen naad op de rug. Ik dacht niet dat het zou goed komen toen ik het knipte, maar toch.
Ik werkte geen enkele naad af. Enerzijds omwille van de streepjes (wit garen op een zwarte streep of zwart garen op een witte streep, het zou altijd iéts zijn) maar ook omwille van de dikte van de tricot. Te veel dikke extra naden zou de belijning van de jurk niet ten goede komen, denk ik.
Een blije tiener hier, want de jurk lijkt wel op haar lijf gegoten, zo mooi past ze.
En als nu die zon eens zou willen langskomen én blijven, dan ben ik helemaal content!
Anderhalf jaar geleden kocht ik, bijna synchroon met haar en in dezelfde winkel zelfs, een prachtige bloemenstof. Mooie kleuren, super kwaliteit, het voelt zelfs aan als Liberty. Het ziét er ook uit als Liberty eigenlijk (maar het is Robert Kaufman – London Calling). Ik wilde er een hemd uit maken, en Sharon had hetzelfde idee voor haar Stylo bijdrage toen. Mijn stof belandde in de kast en kwam er gisteren pas terug uit.
En ja, het werd uiteindelijk ook een hemd! Eentje met korte mouwen voor – hopelijk nog vele – zonnige lentedagen.
Ik twijfelde wel wat aan het bloemeneffect op de Zoon. Of het niet té is. Té roze misschien. Of gewoon, ja, té bloemig. Dus compenseerde ik een beetje met wat zwarte stukjes Atelier Brunette voor de onderkraag, de kraagstaander en de binnenste rugpas. Niet dat je dat ziet als hij het hemd draagt…
Maar hij is er zo mooi mee, met dat hemd. De kleuren en de print… voor mij is het perfect zo.
Het Theo-patroon van Zonen 09 tekende ik over in de grootste maat (134 standaard) en dat wordt nu echt nipt. Jammer zeg, maar ik wacht geduldig op de grotere maten!
Kids Clothes Week is al een dag en half bezig, en in tegenstelling tot wat ik in dit interview opbiechtte, was er van enige voorbereiding deze keer totaal geen sprake. Twee verjaardagen en een keukenrenovatie zaten daar voor iets tussen. De maand mei begon, ik knipperde met mijn ogen, en plots was het alweer de 23ste. Jezus zeg. Time really does fly.
Maar. Ik deed een snel inhaalmanoeuvre om op dag 2 van KCW toch iéts te kunnen tonen. Het gratis patroon voor een babylegging van Griet werd in november vorig jaar gepind en lag hier al een tijd klaar voor een vers niet meer zo heel vers baby’tje. Ik liet me vertellen dat zo’n legging graag gezien en veel gedragen wordt, dus zette ik me vandaag aan wat snel bandwerk.
Restjes Elvelyckan Design tricootjes van deze en deze projecten en een nog ongebruikte lap Chat Chocolat(Copper Delight) werden op die manier de schattigste meisjesleggings.
Naaiwerkjes die onmiddellijke voldoening geven en bovendien zo mooi zijn dat je ze voor jezelf zou willen houden: ik ben daar zò hard fan van.
Via een wedstrijd op Instagram won ik een tijd geleden ook nog een paar geweldige babymocassins van MiniMoc. Die vormen nu de perfecte combi met de tipilegging, toch?
Ondertussen begon ik aan een volgend stuk voor KCW, voor de Zoon deze keer. Morgen hopelijk meer daarover!
Onze internationale blogmeet London Sew Social eind april leverde me niet alleen nieuwe vriendschappen op, we werden ook nog eens verwend door sponsors allerhande. Naaigaren, stoffen, patronen, boeken en tijdschriften… you name it, we got it.
Eén van de sponsors was Girl Charlee (of beter Man Charlee, zoals we hem sindsdien noemen, want ja, we onderhandelden niet echt met een girl). Ik vroeg en kreeg een aangename dunne tricot met ananasprint, perfect zomermateriaal.
De stof werd omgetoverd tot zomerjurken voor Dochter 2 en haar jarige vriendinnetje. Twinning dus, tussen vriendinnen is dat helemaal de max!
Voor het patroon gebruikte ik deze pin. Ik volg Sanae al een hele tijd, ze maakt erg mooie dingen en heeft nu ook haar eigen boek uit dat ik me dringend moet aanschaffen. Het patroon is dat van de Thea Dress van Blavvery. Ik gebruikte het patroon niet echt, maar wel het idee van de plooien en de hogere taille. Niet helemaal hetzelfde dus, alleen een klein beetje gekopieerd…
De versie voor Dochter 2 kreeg geen mouwen en gewone plooitjes in de taille.
Dat het poseren met zijn tweeën plezant was hadden jullie wel begrepen.
De stoffenwinkels die we bezochten in Londen lijstte ik hier al voor jullie op.
Neem eens een kijkje bij hen, je zal versteld staan. Een aantal van hen ontwerpt ook patronen, zoals StraightGrain en Oliver + S (en Liesl + Co) die jullie allemaal kennen natuurlijk. Maar ook Titchy Threads, Näh Connection en Olu voor Made It Patterns hebben parels van patronen. De meesten bloggen in het Engels, dus je kan er ook nog meelezen. Dat Engels was trouwens de voertaal tussen ons, en sommigen opperden dat ik misschien ook beter in het Engels zou schrijven op mijn blog. Ik weet niet goed of ik dat wel zou doen: internationaal is dat natuurlijk een pluspunt, maar of mijn Vlaams/Nederlands publiek daarop zit te wachten… Wat denken jullie?
Dochter 1 kreeg een rok. Een zomers, very flowy gevalletje in een satijnstof van Fragile die ik kocht bij Mon Depot.
Ik gebruikte het patroon de berekeningen uit mijn boek Urban Style. De patroonloze Florence Flair in het kort dus, want lang is niet handig op de fiets, zei de Dochter en daarmee was de kous af.
Afgelopen winter kocht ik gouden taille-elastiek bij Stoffen Pauwels en die bleek nu perfect te passen bij deze mooie stof. Zelfs de tiener kon akkoord gaan met wat bling-bling in haar taille.
De lengte van zo’n rokje blijft hier toch nog altijd onderwerp van discussie met de meisjes. “Te lang” lijkt wel Het Grote Gevaar. Te lang is sò not done. Dus is het steeds balanceren tussen indecent en nerdy, onzedelijk en seutig. Vermoeiend toch.
Ik geloof dat het oké is zo, ze kan buiten komen.
Ondertussen schreef ik ook nog een bijdrage op de blog van Kids Clothes Week, de volgende editie komt er weer bijna aan! Hier kan je het lezen.
(stof bij Mon Depot – elastiek bij Stoffen Pauwels)
Vorig weekend spendeerde ik in Londen, en dat samen met een 16-koppige bende naaiblogsters uit heel Europa. London Sew Social 2016 was na Paris Sew Social 2015 de tweede keer dat een aantal getalenteerde naaiblogsters een internationale blogmeet organiseerden en dit jaar kon ik gelukkig wél mee.
Dat we stoffen- en fourniturenwinkels afschuimden moet ik jullie niet vertellen ofcourse. Eén van de stoffen die ik meebracht was dit bijenstofje. Perfect voor een eenvoudig rimpelrokje op elastiek voor kleine meisjes.
Een naaiwerkje van een halfuur, snel klaar en toch geweldig schoon in al zijn eenvoud.
En waar moet je naartoe, when in London?
– Liberty’s (Regent Street) natuurlijk, voor de Liberty-stoffen aan stevige prijzen (£22,50/meter)
– Shaukat (Old Brompton Road 170), voor de Liberty-stoffen aan iets minder stevige prijzen (£18/meter)
Nog steeds wordt er bij verjaardagsfeestjes steevast mijn richting uitgekeken als het om kado-inspiratie gaat. Na vier jaar intensief naaien zijn alle mogelijkheden stilaan uitgeput: tassen, kussens, leeskussens, knuffels, toiletzakken… Alles passeerde al wel eens de revue. Of we vergaten wie wat kreeg, dus tap ik tegenwoordig uit het kleding-vaatje.
Voor Nele maakte ik als eens dit shirt, en ook het vriendinnetje van de Zoon krijgt er vandaag één.
Inspiratie voor dit muizenshirt vond ik op mijn Pinterestbord, en ondertussen ben ik aan de verwerking van pin nummer 13 toe. Ook al zijn we dan al in week 18 en was mijn oorspronkelijk en overmoedig plan “één pin per week”, het gaat vlot!
Ik gebruikte een roestkleurige tricot die ik een tijd geleden kocht bij Mon Depot. De snorharen en oogjes zijn gewoon flockfolie.
Het Billiepatroon van Zonen 09 wordt hier werkelijk aan de lopende band gebruikt, en ook nu mocht het dienst doen. De mouwen werden geknipt tot een lengte die mijn povere 50 cm tricot toeliet.
Toen het af was, werd het shirt hier thuis op veel oh’s en ah’s onthaald, ik hoop dat Olivia er straks ook zo op reageert. Gelukkige verjaardag, meid!