maart 2015 - byevamaria

remi & cosette (for teens)

Weten jullie nog? Die geheime derde sweater? Toen in Noorwegen?

Wel, vandaag mag hij eindelijk gezien worden. Want het nieuwe boek van Valerie Boone komt eraan, en hoera, het is een boek met tienerpatronen!

De nieuwjaarsbubbels zaten nog in mijn hoofd toen ik samen met Jo en Isabelle uitgenodigd werd in het atelier van Valerie om er enkele van de patronen uit te testen. Het was een dag zoals ik ze het liefst heb: stoffen kiezen, rustig werken, een beetje babbelen, lekker eten en je verder van niks iets moeten aantrekken.

Ik maakte een sweater. Niet zo maar één, nee, eentje zonder zijnaden. Toen ik de patroondelen zag, verdubbelde het aantal fronsen op mijn voorhoofd: is dit echt een sweater? Maar eens ik het licht zag, liep dat als een trein en maakte ik er zelfs twee.

Eentje in maat 14 jaar, die ondertussen al half afgedragen werd door Dochter 1. Deze versie heeft opgerolde driekwartsmouwen, maar in het boek vind je hem ook met lange mouwen.

Vooraan zit een buidelzak in schuine naden om je handen in weg te moffelen.

Ook achteraan kom je die schuine naden tegen, en door het gebruik van twee verschillende stoffen vallen die extra op.

De tweede sweater werd een maat 18 jaar. Hier gebruikte ik één stof, met contrasterende hals- en tailleboord.

En ook al paste deze laatste sweater zelfs voor mij, ik gaf hem weg als kado, daar in Noorwegen.

Ik ben ondertussen wel héél erg benieuwd naar het boek, want ik zag nog niet alle patronen. De cover spreekt alvast tot mijn verbeelding: die prachtmeiden in hun hippe jurkjes, ik kan niet wachten!

(stoffen: persoonlijke voorraad Valerie)

de shortama

Want zo heet dat. Een pyjama met korte broek. Een shortama dus. Raar woord.

De Husband bracht eens heel lang geleden een lap stof mee van de Leuvense markt. Kersenpitje vertoeft daar wekelijks en hij dacht mij een plezier te doen. Dat deed hij ook, hoor: iets over een gebaar en tellen en je-weet-wel. Maar het was tricot. En ik zat in mijn ik-ben-bang-van-tricot-tijdperk. Bovendien zei de print me helemaal niks.

Maar enkele weken geleden kreeg dat lapje (50 cm, veel te weinig, maar what does he know) een doel en toverde ik het om in een shortama. We zullen het stashbusting noemen. Of roeien met de riemen die je hebt.

Niet genoeg tricot voor een matching pyjamabroek betekent alternatieven zoeken. Effen tricot lag ook niet in mijn voorraad. Ik vond wel een te korte zwarte legging van een Dochter.

De taille van die legging was perfect, de lengte kortte ik serieus in. Met boorden van de restjes eekhoorntricot kan er toch nog van een sort of geheel gesproken worden, niet? Dat de naden niet matchen ligt volledig aan mijn onnauwkeurige werk op een donkere avond, voor een pyjama kan mij dat niet erg schelen.

En de Zoon? Die was weer keiblij met zijn nieuw slaapgerief, ondertussen al een beetje afgewassen van het vele dragen. Hijzelf was duidelijk nog niet gewassen tijdens de fotoshoot. Zalig, toch?

(tricot bij Kersenpitje)

wonderboom

De getalenteerde Lotte Martens trok mijn aandacht al in september van vorig jaar. Op de Fashion Fair van La Maison Victor merkte ik haar voor het eerst op. Haar prachtige, eigenzinnige en handgedrukte stoffencollecties zijn uniek en van Bambiblauw mocht ik enkele stukken uittesten. Ik was in de wolken!

De eerste stof waar ik mijn schaar in durfde zetten kreeg de naam Wonderboom. Een stevige, glanzende grijsgroene stof waaruit ik een Harlequin Dress maakte.

Het Harlequin-patroon uit La Maison Victor (winter 2014) maakte ik eerder al eens half. Het patroon bestaat uit slechts 2 delen, een voor- en achterpand, ideaal als je met stofpanelen zoals deze werkt.

Ik stikte wel 2 nepen op de rug om de jurk een iets uitgesprokenere pasvorm te geven, wat in het oorspronkelijk patroon niet gedaan wordt. Zo sluit ze toch beter aan en doordat de stof wat stretch bevat is ze ook nog eens zalig om te dragen!

De schoudernaden werden open gestreken en aan beide kanten getopstitcht. Een klein detail wat ik wel mooi vind, en waardoor die naad ook beter plat te krijgen was.

De stoffen zijn enkel en alleen te verkrijgen bij Bambiblauw en via de website van Lotte Martens zelf. Vrij exclusief dus. Alle prints hebben ook een effen variant, perfect om mee te combineren.

Ondertussen zoek ik de moed om in mijn favoriet te knippen. En als dàt gebeurt, krijgen jullie het hier snel te horen en te zien!

(stof Lotte Martens bij Bambiblauw)

het boek van de zuster

Annelies aka De Zuster Van schreef een boek. Een tassenboek!

Ergens in november namen een tiental testers de patronen onder handen. Ik wilde ze wel allemaal maken, maar gelukkig won mijn verstand het van mijn goesting en besefte ik al gauw dat 1 model uittesten al meer dan genoeg was op dat moment.

Ik koos Lili. En maakte een large en een small versie.

Voor de Lili Large ging ik voor streepjes en blauw. Petroleumblauw, dat matcht zo mooi met zwart en wit. De tas heeft een binnenzak met een rits. Het patroon zit eenvoudig maar toch niet simpel in elkaar. Does that make sense? Geen gewone tote bag dus, maar met wat foliekes. Hij is top, die tas, ik gebruik hem veelvuldig, vanaf dag één al.

De Lili Small kreeg een zwart-wit uitvoering met paarse binnenkant. Perfect als lunchtasje, of voor kleine meisjes. I love it!

De Tas van Annelies ligt sinds deze week in de winkel. Het is een prachtboek, eerlijk waar. Met fijne tassenpatronen die net dat ietsje meer bieden, en voor ieder wat wils.

Dus snel naar die boekhandel, je krijgt er géén spijt van!

(stoffen bij Pauli – Ikea – Stof2000 – Georgette)

een doos

Eerst was er niets.
Toen kocht ik een doos.

De kleuren en prints op die doos matchen met enkele van mijn stoffen.

Daarom kwam er een kussen.

De doos en het kussen vormen samen een kadootje voor een meisje dat deze week al 20 werd. Twintig!

Gelukkige verjaardag, Karlien! x

(roze polkadotstof bij Georgette – mintgroene stof bij Zeeman)

noorwegen

Enkele weken geleden trokken we naar Noorwegen. Vrienden waren zo lief ons uit te nodigen in hun vakantiehuis daar, en we werden er ondergedompeld in een winter wonderland.

De houten blokhut (Die te huur is, dus allen daarheen!) staat hoog op een berg, in alle rust en met vergezichten waar je van achterover valt, op een goeie 3 uur rijden vanuit Oslo.

Ik ben geen wintermens, maar dit…

Noorwegen leek wel de plek waar de wereld eindigt.

Waar bomen baarden hebben.

Waar blauw écht blauw is en wit ook écht wit.

Na 6 dagen reden we richting Oslo om daar nog twee dagen de stad te verkennen. I’m a citychick after all.

We verbleven er in een prima hotel met uitgebreid ontbijt. Niet onbelangrijk in één van de duurste steden ter wereld: je buik al van ’s morgens flink rond kunnen eten…

Een stad moet je beleven, dus ik loop graag gewoon rond en zie dan wel wat ik tegenkom. Veel voorbereidend werk kwam er deze keer niet aan te pas.

Het Operagebouw stond natuurlijk wél op de lijst. Architectuur en een mooi design, ik kon er ùren naar kijken.

De wijk Grünnerlokka is de nieuwe, hippe, upcoming buurt en dat moet je mij geen 2 keer zeggen. De overdekte food market Mathallen bijvoorbeeld is zo’n plek waar ik me wel een tijdje kan amuseren.

Rond en op de straten Markvejen en Thorvald Meyers Gate vind je er ook tal van leuke winkels, lunchplekken en koffiebars.

(1) Kaffebrenneriet (verschillende vestigingen)

(2) Mitt Lille Hjem (concept store)

(3) Liebling (koffie en shop)
(4) Funky Fresh Foods (lunch en koffie) in het DogA (design og Architekursenter)
(5) Ostbanehallen (food market)
(6) Mocca Oslo (koffie en lunch)

Tjuvholmen is een buurt op een schiereiland dat vanaf Aker Brygge het Oslofjord in steekt. De buurt is volledig vernieuwd en heeft een Strandpromenaden (7) met uitzicht op de haven, het fjord en Akershus Slott (8). Bovendien is het Museum voor Moderne Kunst (9) er gelegen, een prachtgebouw van de gekende architect Renzo Piano.

Via het koninklijk paleis (10) wandelden we ook naar Vigelandsparken (11), een sculpturenpark met meer dan 200 beeldhouwwerken gemaakt door één en dezelfde kunstenaar: Gustav Vigeland. Een wat vreemde plek…

Na zo’n winterstop in Noorwegen ben ik nòg meer benieuwd naar de vibe van dat land in de zomer. Ooit ga ik terug, dat staat vast!

een bisnummer

De jas van Dochter 2 zat ook als gegoten voor Dochter 1 en dat betekent: een bisnummer! Het gedoe van patronen overtekenen en – oh hell – patroonpapier knippen kan dan gewoon overgeslagen worden, wat een zegen is dat.

In een prachtige wollen ruitjesstof van Lucy Has a Secret die ik kocht bij Mon Depot maakte ik dus een tweede versie. Ik veranderde hier en daar wel iets: zo kreeg dit exemplaar een rugpand uit één stuk.

Er kwam een kraag in plaats van een kap en de opgestikte zakken verving ik door exemplaren met een klep. Net echt.

Voor de voering ging we voor warm rather than schreeuwerig. Dochter 1 fietst namelijk naar school en de ochtenden kunnen nog tot ver in de lente bitter koud zijn.

Ik verlengde de jas ook met nog een extra 12 cm, zodat hij netjes over haar billen valt. Niet voor die billen, wel voor de lange cardigans die ze vaak draagt. Niets zo vervelend als een jas die veel korter is dan je kledij, vind ik.

Ik maakte hem ruim genoeg zodat hij ook volgende winter nog past.

Als ik de mouwen opstroop, past hij voor mij. Ja, ik heb het geprobeerd. Omdat ik hem zo mooi vind, cool vooral ook. Ik denk niet dat ik dit exemplaar ooit wegdoe. Misschien komt er wel eens een puber-kleindochter die hem aan wil. Who knows.

(buitenstof bij Mon Depot – binnenstof en mouwvoering bij Den Depot)

à nana’s, chevron en bye bye bird

Ananassen zijn de nieuwe flamingo’s. Dat ondervond Petite Couture ook, toen vorige dinsdag de A Nana’s jersey van Aime Comme Marie zò snel in tientallen virtuele winkelmandjes vloog dat ze nooit bij mijn Favoriete Twaalf geraakte.

Een verwittigd man (of vrouw in dit geval, meer dan waarschijnlijk) is er twee waard: wil je deze leuke print in de polykatoenen variant, hou de webshop van Petite Couture dan goed in de gaten want heel binnenkort zijn ook die weer verkrijgbaar. Of beter: volg de winkel via Facebook, dan mis je de lancering zeker niet. Ik maakte er alvast een zomers bloesje uit, en met de restjes puzzelde ik deze quilt.

Een quilt, omdat die A Nana’s zo mooi matchte met de okeren Bye Bye Birds van Atelier Brunette en de zachtroze en okeren chevron die ik lang geleden kocht bij Georgette. De combinatie van die drie stoffen leek wel voorbestemd, ik kon het niet negeren.

Dus knipte ik vierkantjes. En nog meer vierkantjes. En stroken van een off-white gespikkeld katoentje van Den Depot.

En ik puzzelde. En werd daar helemaal ontspannen van.

De quilt werd doorstikt, niet met de hand maar met de machine. Totaal ongehoord in de quiltwereld waarschijnlijk, maar ik zag die uren en uren handwerk niet echt zitten. Lang geleden, toen de dieren nog konden spreken, de vogels nog te voet gingen en er geen internet was om me ’s avonds mee bezig te houden, deed ik dat wél, remember? En met z’n tweeën was dat ook leuker.

Soit, hij is afgeraakt. Bovendien is hij voor mij alleen. Ik kruip eronder op chilly avonden en ga hem mijn hele verdere leven koesteren. Ik blijf die kleurencombinaties prachtig vinden.

En binnen 40 jaar of zoiets zullen mijn kinderen over hun oude moeder zeggen:

Die gouden ananassen op haar quilt?

Tja, what can we say? Dat was zoiets hip in 2015.

(stoffen bij Petite Couture, Georgette, Bambiblauw en Den Depot)

petite couture: tweestrijd en korting!

Ik zeg heel snel ja. Op alles. Zonder nadenken vooral, en af en toe wreekt zich dat. Mijn enige voornemen voor 2015 was dan ook om wat vaker nee te durven zeggen, en dat deed ik al twee keer! Maar bij dat voornemen noteerde ik in mijn binnenste een post scriptum. Eentje dat vermeldde dat ik geen nee wilde zeggen op een vraag van Wendy van Petite Couture…

Want eerlijk waar, hebben jullie die webshop al eens bekeken? Zo schoon zeg. En dan nog schone stoffen bovendien! Ik voelde het vanaf het eerste moment, hiér ga ik dikwijls langskomen. Mijn oog wil namelijk ook wat. Dat is zo met eten, met interieurs, met winkels en zelfs met elektrische apparaten: ik kan mezelf verliezen in iets dat klòpt.

En hier klopt het.

En wat ook klopt, zijn de stoffen en prints van Aime Comme Marie. Tot een maand geleden kende ik Marie niet. Tot ik met zachte hand hier naartoe werd geleid: oh! En ah! En zie!

Petite Couture was er als de pinken bij, de stoffen vlogen de deur uit. En ik? Ik kreeg een pakje nude en goud. En tweestrijd maakte zich van me meester. Een topje, dacht ik. Of deze rimpelrok, die wil ik al zo lang. De stof belandde toevallig naast 2 andere schoonheden en toen zag ik plots een quilt. Helemaal voor mezelf.

Wendy zal het geweten hebben, de twijfelaar in mij bestookte haar met mails: wat denk je, Wendy? Wat denk je? Wat dénk je??

Scrollend door mijn Pinterest besloot ik voor de quilt te gaan. En voor een tanktop. Niks tweestrijd, we go all the way!

Het topje werd de eenvoudige Sorbetto Top van Colette Patterns. Een (gratis) patroon dat me lang geleden al kon bekoren.

Een platte plooi in het midden van het voorpand is het enige wat het topje anders maakt. Ik stikte ook nog gouden zigzagband op de schoudernaden.

De stof is fijn en dun, perfect voor warme zomerdagen.

De A Nana’s prints waren jammer genoeg uitverkocht nog voor iemand “Wat mooi!” kon roepen. Maar het goede nieuws is dat alle kleuren terug voorradig zullen zijn in de tweede helft van maart! En zagen jullie ook de Aime Comme Marie jersey al? Prachtprints in prachtkleuren: ik kon amper kiezen. Vanaf morgen ook opnieuw in die leuke A Nana’s print trouwens.

Voor jullie maakte ik een lijst van 12 van mijn favoriete stoffen. Een beetje vanalles: katoen, jersey, viscose. Twaalf stoffen die ik mooier dan mooist vind. En als jullie dat ook vinden heb ik goed nieuws: vanaf vandaag tot en met 8 maart krijg je op deze stoffen 10% korting.

En de quilt? Daar leg ik de laatste hand aan. Wordt vervolgd dus!

(stof bij Petite Couture)