26 januari. Ik sta graag voor de klas, maar dat betekent niet dat ik elke ochtend sta te springen om naar het werk te vertrekken. Vooral niet in de donkere wintermaanden. Maar dan is daar het uitzicht vanuit mijn klaslokaal om mijn ochtendhumeur weg te werken. Elke keer weer.
13 februari. De Husband heeft soms van die impulsieve ideeën en Tulum was er daar één van. Een heerlijke vakantie, om door een ringetje te halen, op een plek die mij Het Echte Paradijs leek. Op een moment waarop het in België vroor dat het kraakte waanden wij ons echt even weg van de wereld.
8 mei. Nòg een uitzicht. Een zonsondergang aan onze Belgische kust na een lentedag die als zomer aanvoelde, tijdens een congres voor middenscholen. Omringd door een paar fijne collega’s, werken en toch ook tijd maken voor de schone dingen des levens.
19 mei. Lady Lucille op haar lentefeest, in de armen van haar peter en meter. En hoe dat kind zo schoon vertelde die dag wat ieder van ons voor haar betekent. Véél hartjes.
2 juni. Nele en ik hadden een zot plan en organiseerden not another sewing weekend, een weekend met naaiende blogvriendinnen maar dan zònder naaimachines. We logeerden in een prachtig huis, lachten en praatten, deden van handwerk en shoppen, en Roeckiesworld (aka De Husband) zorgde voor lekker eten. Of hoe blogland ook vriendinnenland wordt.
8 juli. Als twee meisjes op de fiets naar Alex rijden en daarna in de loden hitte op de grond belanden, omringd door honderden benen van vreemde mensen, dan worden de raarste selfies genomen. Rock Werchter 2018 was een warme editie, niet in het minst door het gezelschap van zotte Liezewiezewoes.
10 juli. Aaaaah, de Bestie en ik ergens op een heuvel in het warme Stockholm (het was écht òveral warm deze zomer). Pas verhuisd was ze, nog geen vaste stek zelfs, en we doorploegden Stockholm en de archipelago gewapend met onze Belgische driekleur. Want we speelden de halve finale in het WK en dat zullen de Zweden geweten hebben!
19 juli. Mijn favoriete sociale medium is by far Instagram. Dat dat vaak met mooie prentjes te maken heeft is daar de oorzaak van, ik ben nogal fan van ‘perfecte’ beelden. Het was dan ook op IG dat ik op een dag een foto zag verschijnen van een oud vuurtorentje in Noorwegen. De foto had iets magisch en sindsdien wou ik daar ab-so-luut naartoe. Dus deed ik dat, met de Husband uiteraard. Het bleek nog mooier in het echt, I swear.
22 september. Wanneer 7 vriendinnen het verjaardagsweekend van vriendin nummer 8 plannen, kan dat al eens eindigen in Barcelona. We hadden prachtig weer, we aten en dronken lekkers de klok rond (patatas bravas for life!) en vierden de vriendschap. Topweekend.
27 oktober. Als de gazet langskomt voor een interview, hoort daar ook al eens een fotograaf bij. Een professionele nog wel, die een familiefoto neemt waar iedereen goed blijkt op te staan, zonder gekke bekken, rare poses of foute lichaamshoudingen. Deze dus.
Ik wens jullie een fijn jaar, waarin niets vanzelfsprekend wordt genomen, vooral het vanzelfsprekendste niet. Van harte! x
