september 2014 - byevamaria

peuterjurkje

Het babyjurkje van Mieke maakte ik al vijf keer, en hier en hier liet ik het jullie zien. Het is een succes, dat patroontje, absoluut. En groot was dan ook mijn enthousiasme toen Mieke besloot het uit te breiden naar 5 maten.

Dus zie hier : papegaaien en mandarijntjes op een jurkje !

Ik testte maat 12-18 maanden voor een 14-maander. Dat zal nog wat ruim zitten, denk ik. Maar Gorgeous Gisèle groeit, dus dat wordt geen probleem.

Afgewerkt met goudkleurige paspel en drukknopen in een mat beige. Die matte drukknopen kende ik nog niet en kocht ik op de Fashion Fair van La Maison Victor bij Kamsnappers. Veel keuze en scherpe prijzen! En eerlijk, ik vind de matte kamsnaps mooier. Minder “plastiekerig”, if you know what I mean.

Het patroon is gratis. Echt waar. Dankjewel, Mieke!

Wil je ook graag maken? Hier moet je zijn.

(stof bij stoffenmarkt Maastricht – voering bij Pauli)

huisdierenverwennerij

Ik weet niet wat jullie ervan vinden, en of jullie dat überhaupt nodig hebben, maar slaap- en luierplekjes voor honden en katten zijn meestal behoorlijk lelijk. Voor onze honden kocht ik ooit een grote, prachtige rieten mand, die na een paar weken volledig opgegeten was en dan maar vervangen werd door een lelijke plastieke. Ook die werd systematisch afgeknabbeld en dat was al helemaal geen zicht, jullie kunnen het jullie wel voorstellen. Ik deed dan maar dat ik het niet zag, want veel aan te veranderen was er niet. Ondertussen rusten onze honden in vrede in de hondenhemel, en blijft er nog over: De Flor.

De Flor is onze kat. Het is een meisjeskat en ze werd 15 jaar geleden genoemd naar een Thuis-personage. Geen idee waarom het De Flor werd.

De Flor woont buiten. Alleen bij serieuze sneeuw en kou eist ze een plaatsje op in de zetel ’s avonds. Maar 99% van de tijd is ze een gelukkige tuin-kat. Haar bedje was al lang aan vervanging toe, alleen was het vinden van iets moois én betaalbaar niet van de poes. *knipoog*

Dus keek ik eens rond in de tuinberging. En in mijn restjesmand stoffen. En ik maakte dit:

Een oud fruitkistje werd haar nieuwe bed. Ik maakte een kussen van afwasbaar katoen en twee dekentjes van restjes teddyfleece en idolen.

Oh waauw… zei Dochter 2, dat zal De Flor wel zaaaaaaalig vinden.

De Flor vindt het zalig, inderdaad. Ze ronkt nog luider dan voordien.

alles maal twee

De zusjes krijgen binnenkort twee broertjes. Twee, ja. En dat betekent àlles maal twee. Of maal vier, ’t is maar hoe je het bekijkt. In elk geval zal het een beetje drukker worden daar, ook op naaivlak. Dat voelde ik ook, toen ik voor een heuse baby-shower nog snel iets wilde naaien. Ah ja, dat moet dan maal twee… dacht ik plots.

Twee jasjes. Want de eerste keer was dat recept me erg bevallen. Een relatief snel project, en toch een leuk resultaat. En jasjes, dat kunnen baby’s toch altijd gebruiken?

Twee totaal verschillende stoffen, omdat ik vind dat tweelingen best hun eigenheid mogen hebben. Hopelijk vindt mama dat ook, bedenk ik nu pas…

De broertjes zullen geboren worden in oktober, dus deze jasjes zullen passen tegen de lente. Ik voerde ze daarom met nicky velours, niet mijn favoriete stof om te naaien (dat krult op! dat geeft stof! dat rekt!) maar ik kwam nog twee reuzenlappen tegen tijdens mijn opruimactie…

Ik duim mee voor een vlotte bevalling en veel daaruit volgend babygeluk. Ook maal twee natuurlijk.

(nicky velours bij Pauli – chevron bij ’t Stoffenwinkeltje – ‘druppel’stof bij Hawthorne Threads)

peer!

Dat we meer peer moeten eten, ik vind dat niet erg. Het is wel lekker, zo’n knotspeer, goed hard om in te bijten. Of bij kroketjes, gevuld met veenbessen. Of als dessert, gepocheerd met gesmolten chocolade…

Ik gebruikte ze de laatste weken het vaakst in een clafoutis, en daar zijn ze hier thuis verzot op. Via Instagram kreeg ik een paar keer de vraag om het recept te delen, zodoende. Het is übersimpel want er komt nauwelijks een weegschaal aan te pas.
Dus komaan en share a pear!

voor het beslag:

– 10 opgehoopte eetlepels zelfrijzende bloem

– 8 opgehoopte eetlepels suiker

– 6 eetlepels melk
– 6 eetlepels olie (ik gebruik zonnebloemolie)

– 1 ei

– 1 zakje vanillesuiker

Meng al deze ingrediënten met een houten lepel tot een gladde massa en stort het in een beboterde taartvorm. Schik hierop schijfjes peer. Aan twee peren heb je genoeg. Gedurende een half uurtje bakken in een voorverwarmde oven van 175°C.

voor de afwerking:
– 1 ei
– 80 gram boter
– 3 eetlepels suiker
– 1 zakje vanillesuiker
– kaneel naar smaak
Klop het ei los en meng het met alle andere ingrediënten. Giet het over de clafoutis en zet het nog een paar minuten onder de hete gril, tot het een korstje vormt.

De taart is lauw het lekkerst, maar ook koud is ze perfect, al eet je ze best zo vers mogelijk.

XL-sleutelhanger diy

Zondagochtend deed ik van bandwerk. Op een uurtje tijd maakte ik een zeven sleutelhangers. Tof als klein kadootje, of gewoon voor jezelf. En ook weer ideaal als restjesverwerking.

Bij Veritas haal ik sleutelringen met één rechte kant, zo blijft je hanger netjes zitten. De rechte kant van die sleutelring meet 2,5cm. Op basis daarvan knipte ik de volgende stofdelen:

– 30 x 5cm (= 2x breedte sleutelring) uit stof A

– 30 x 5cm (= 2x breedte sleutelring) uit stof B

– 6 à 7cm biais of lint

Strijk van beide stofdelen de lange zijden naar het midden toe, verkeerde kanten tegen mekaar.

Stik de twee delen op mekaar aan de lange zijden, omgestreken kanten tegen mekaar. Stik op 2mm van de rand en pas indien je wil de kleur van je garen en spoel aan de stoffen aan.

Strijk nog eens en haal dit bekomen lint door de sleutelring. Stik de twee uiteinden aan mekaar vast met een zigzagsteek.

Schuif de sleutelring tot 3 à 4cm van de naad en plooi rond de naad een (biais)lint. Stik vast.

Klaar!

op tijd

En serieus op tijd!

Ik maakte een kadootje voor een baby die nog niet geboren is. Say what? Inderdaad. Nog. Niet. Geboren. Niet dat ik de grootste deadliner ter wereld ben, maar dit overkwam me echt nog nooit. De max, echt.

Door een veel-langer-dan-verwachte babbel met Riet over Zweeds ondergoed en Zo Geknipt 2 nam ik de eerste versie van dat boek nog eens ter hand en stelde vast dat ik het babyjasje nog nooit gemaakt had. Waarom niet eigenlijk? Een tof modelletje en niet te veel werk, mijn ding dus.

Een Michael Millertje dat hier al veel te lang lag kon nu eindelijk verknipt worden. In combinatie met okergele fleece en zwarte paspel werd het een jasje dat voor zowel een jongen als een meisje kan dienen.

De baby in kwestie zal in Göteborg geboren worden. Misschien wel morgen. Of vandaag nog, wie weet. Op tijd om tegen de winter in dat jasje gegroeid te zijn.

(stof bij Something Strange stockverkoop – fleece bij Pauli – paspel bij Veritas)