Maand: maart 2016

Een rok in tule stond al eeuwen op mijn to-sew lijstje. Eentje voor mezelf ja, niet voor een Dochter of nichtje dat even prinses wil spelen. Jaren geleden zag ik de eerste échte stijlvolle tule rok verschijnen op het lijf van mijn fashion icon Sarah Jessica Parker. Ik wilde dat ook maar miste de ballen. Want zo’n tule rok, dat kan heel mooi zijn (check ook Emma Watson en Alicia Keys) maar ik wil er nu ook niet uitzien als Björk. Vijftien jaar geleden en nog steeds één van de grootste Oscar fails ooit. My God.

… van de Circa Waves. Geweldige song en meteen ook het deuntje dat in een loop mijn hoofd vulde tijdens het naaien van deze Billie.

Op The Fabric Sales kocht ik vorige maand een hoop basics, maar ook één nogal opvallende stof. Een soepelvallend dun iets met een luipaardprint in een roestige kleur. Er zat zilverdraad doorgeweven en ik vond het echt bij me passen, ideaal voor een topje met aangeknipte mouw.

Ik kreeg van een collega een geschikt patroon uit één of andere Burda waarmee ik aan de slag ging. En alles verliep goed. Tot ik het aantrok.

Ik pinde ze drie jaar geleden geleden. Drie jaar. Om maar te zeggen dat pinnen en maken mekaar hier niet snel opvolgen.

Volgende week is het immers Pasen, dus het ideale moment om de nichtjes te voorzien van  paaskonijnenknuffels.

Deel twee van de papegaaienstof, deze keer in de lichtgekleurde versie. Deel één zagen jullie in de vorige blogpost, maar deze kleur zag ik eigenlijk het liefst.

Dochter 2 kreeg er een Pretty Paris jurk uit, ook al een patroon uit Urban Style.

Als kind was spelling mijn favoriete vak. Ik vond dat leuk, begreep ook totaal niet hoe iemand daar problemen mee zou kunnen hebben. Alles leek mij altijd heel logisch te zijn, hoe iemand de ei en ij kon verwisselen, het was me een raadsel. Om nog maar te zwijgen over dt-fouten! Nog steeds krijg ik de kriebels van spelfouten trouwens…

Maar er was één woord waar ik altijd over struikelde toen ik in het 3de leerjaar zat. Ik herinner het mij nog goed: de meester lachte zich krom omdat ik élke keer weer pappegaai schreef. Elke keer. En steeds opnieuw verzon ik ezelsbruggetjes om te onthouden dat er echt maar één p moest staan. Ezelsbruggetjes die om de een of andere reden nooit bleven hangen. Tot ik op een dag besloot om overduidelijk paaaaaapegaai te zeggen tegen een papegaai. En toen kwam het goed.

Als ik nu stoffen zie met papegaaien moet ik altijd even terugdenken aan meester Rigo en het klasje van het 3de leerjaar. Het klasje dat uitkeek op de kerk van mijn dorp. En ik wed dat ik dan waarschijnlijk ongemerkt glimlach. Op de stockverkoop van Mon Depot glimlachte ik vorige week zelfs twee keer, want er lagen twéé kleuren papegaaienstof!

Al merkte ik net dat de dierenprint op deze sweaterstof eigenlijk niet echt een zebra blijkt te zijn… Eerder een tijger. Of iets anders gestreept. Dunno.

Deze pin stond al een half jaar te blinken op mijn to-sew-lijst. Gigakussens die er zò vrolijk uitzien dat ik ze wel moést maken. Niet in veelvoud jammer genoeg, ik koos er eentje uit: een reuzenfrisco voor de Dochter die zot is van zoet.

De ogen maakte ik van wit vilt en zwarte ready-made pompommetjes. De mond werd geborduurd.

En voor al wie rare gedachten kreeg bij de eerste aanblik van dit kussen: stòut!

De grijze winter heeft lang genoeg geduurd, ik denk dat iedereen ondertussen wel verlangt naar de lente en zomer (behalve zij dan, maar dat is buiten categorie ;-)). Winterkleren weiger ik nog te maken, vanaf nu gaan we full force richting zomergerief!

De stof bracht ik vorig jaar mee uit Sri Lanka en is van de flodderige soort, ideaal voor dit soort kledingstukken. Soepelvallend is the key word hier, want voor een te stijf katoentje is dit niet het juiste patroon.

De armsgaten zijn afgewerkt met biais gemaakt uit dezelfde stof, maar je zou natuurlijk evengoed kunnen contrasteren met iets anders, zoals Zoë deed.

Weer zo’n hype. Eentje waar ik niet – NIET – aan ging meedoen. Wegens niks voor mij, dat breien. Veel te statisch en al.

Maar toen klopten enkele collega-blogsters op mijn virtuele deur: zo samen gezellig wat zitten breien en babbelen met taart en thee… Of bubbels. Jullie raden het al, veel was er niet nodig om mij te overtuigen. En de Pronte Priemen waren geboren.