comfy Mika

Omdat de lente maar niet van de grond raakt, was de nood aan een sweater groot. Zo’n sweater die niet té herfstig of winters aandoet, maar toch gezellig warm is. Kijken en lezen jullie mee?

Ik kocht een hele tijd geleden (al bijna 2 jaar) een rekbare katoenen corduroy bij Madeline de Stoffenmadam. Dat deed ik omdat ik op de luchthaven van Stockholm een hipster spotte met een sweater in zulke stof. Ik dacht: dat kan ik ook, dus: monkey see, monkey do.

Maar het was zomer en veel te warm om te naaien. Dus bleef de stof liggen niksen in mijn atelier/orangerie. Helaas schijnt in zo’n orangerie de zon, en als de zon niet schijnt is het er sowieso heel licht. Bijgevolg vertoonde mijn mooie witte corduroy na een aantal weken vergeelde strepen op de plaatsen waar ze opgeplooid het licht had gezien (letterlijk dan). En ik kreeg dat niet opgelost.

Enter De Tante. Die beweerde tijdens een bezoekje dat ze dat wel eens snel zou fiksen en nam de stof mee naar huis. Waar ze uiteraard (uitstelgedrag van ondertekende) nog eens maanden bleef liggen.

En zo ging de tijd voorbij. Maar De Tante fikste het écht en op Pinkstermaandag zocht ik in mijn voorraad bijpassende boordstof en maakte ik een Mika (uit Fibre Mood).

Hoera nog maar eens trouwens voor de boordstoffen van See You At Six die werkelijk àltijd ergens bij passen! Hoe is dat toch mogelijk zeg, echt goeie kleuren, Naomi! Ik gebruikte een stukje in een andere kleur achteraan in de hals trouwens, bij wijze van folieke.

Et voilà: een gezellig zachte lente-sweater. En dan mag nu de zon beginnen schijnen. En hard graag. En merci, Tante! x