oktober 2015 - byevamaria

grace voor anse

Nadat ik al enkele keren het babyjurkje Janneke had gemaakt, wilde ik deze keer wel eens een ander patroon proberen. Grace zou het worden, een – ook al – gratis jurkjespatroon van Griet. Voor Anse, een baby die al in de lente geboren werd en waarvoor ik éindelijk tijd vond.

De bloemetjesstof van Riley Blake is een lang gekoesterd lapje, eentje dat ik jaren geleden kocht omdat ik er een beetje verliefd op werd. Ondertussen is die liefde nog steeds niet over, maar aan mijn Dochters krijg ik dit soort print niet meer verpatst.

Dus hoop ik dat Anse het wél nog kan appreciëren. En haar mama ook natuurlijk.

Ik koos voor de prachtige geplooide mouwtjes. Op de rug zitten onopvallende knoopjes in gebroken wit.

Een tof patroon om te maken, er zijn zelfs nog varianten op de mouwtjes toegevoegd. Dank je wel, Griet!

stickly rockers pj’s (kcw #2 – fall 2015)

Ik kocht de gele Stickly Rockers van Zonen 09 in juni met een ander plan in gedachten. Een bloesje voor Dochter 2 of zo. Maar plannen veranderen, en deze week besloot ik heel plots dat de Zoon wel héél dringend een pyjama nodig had. Ik heb wel wat stof in huis, maar zelden lappen van meer dan een meter. En maat 134, broek én bovenstuk mét lange mouwen… Tja, met 1 meter spring je niet ver.

Toch lukte het, mits wat ‘foefelare’. Misschien zien jullie het wel, waar ik serieus heb moeten improviseren. Voor een écht hemd zou ik dat nooit doen, maar dit is een pyjama, dus kom.

De pyjama is een vermomd hemdje. Een Gingerbread om precies te zijn. Ik zette er lange mouwen aan en deed iets met paspel om de pyjamalook te versterken.

Voor de broek gebruikte ik een gratis en supersimpel patroon dat ik hier vond.

Zonder het foefelen is zo’n pyjama eigenlijk echt snel klaar, dus absoluut een aanrader als je vlug een extra exemplaar wil. En al helemaal als je het zonder paspel zou doen.

Zo’n kriebelbeesten op zijn pyjama, de Zoon zag dat helemaal zitten!

hide & seek sweater (kcw #1 – fall 2015)

Zoals elke andere editie van Kids Clothes Week heb ik op voorhand de grootste plannen. Maar een vriendinnenweekend gooide roet in het eten. Niks geplakt, niks geknipt, niks voorbereid. Toch, het opzet: één uur per dag naaien voor je kinderen: daarin slaag ik wel altijd. Ook nu, zonder cheaten dus.

Maandagavond knipte ik de patroondelen uit stof. Ik deed van gemakkelijk, want het papieren patroon had ik al. Ik stikte de paspel al tussen het voorpand en de schouderstukken zodat het voorpand klaar was voor ’s anderendaags.
Een half uur voorbij.

Dinsdagochtend paste ik de halslijn aan. Ik wilde een hoge kraag om verstoppertje in te spelen. Enter het thema van KCW. Ik maakte de halsuitsnijding breder en knipte op goed geluk een kraagdeel.

Time spent: 15 minuten.

Na mijn uitgesteld ontbijt en andere ochtendrituelen stikte ik de trui in mekaar, wat me in totaal nog eens een uur van mijn tijd kostte.

Dat uur had beslist korter gekund had ik niet zo zitten knoeien met de knoopsgaten in de kraag. Knoopsgaten in sweat of tricot: geen goed idee. Ik moet me dringend bekwamen in het inkloppen van nestelogen. Iemand die me dat eens wil leren?

(sweaterstof bij Kersenpitje – boordstof bij Den Depot)

een broek zeg, een broék!

Ergens in de zomer (wat lijkt dat alweer ver weg) won ik via de FB-pagina van Georgette een geweldig pakket. Een broekenpakket: patroon, stof én alle nodige fournituren voor een broek die Ruth zelf ook al maakte. De koning te rijk was ik, want die stof, dat was helemaal mijn ding. Stof van Dries Van Noten, in een prachtige print en van een kwaliteit die ik nog maar zelden tegenkwam.

Dat het een broekenpatroon was, dat realiseerde ik me pas écht een paar weken geleden. Want een broek, dat ging ik noooooit voor mezelf maken.

Wel dus.

De Alexandria Peg Trousers van Named leek me ook niet meteen het makkelijkste patroon, zo op het eerste zicht. Boy, was I wrong! Schoon model en eenvoudig om te maken, jullie weten dat ik dat wel kan appreciëren.

Ik foefelde een beetje met de plooien aan het voorpand, en maakte er uiteindelijk maar twee in plaats van vier. Verder geen noemenswaardige hindernissen tijdens het naaien. Of toch…

Tijdens het knippen van de stof besloot ik om de broek met een 8-tal centimeter te verlengen. Ik wilde een elastiek aan de enkels. Niet dat ik er een pofbroek van wou maken, daar zijn de pijpen te smal voor, maar zo wat aansluitend aan de enkels, ik vind dat wel mooi.

What happened met die elastiek, vragen jullie je af? Wel, toen ik de broek een eerste keer paste, raakten mij voeten er niet door. Ik ben gezegend met onwijs hoge wreven, waardoor ik voor eeuwige en altijd met Droopy-ogen naar Mary-Janes kijk. (Check die Manolo Blahniks, an urban shoe myth tot Carrie en ik ze met eigen ogen zagen… To die for.)

Enfin, die 8 cm knipte ik er dus af, en toe ging het nèt. Het bleef dan maar een gewone enkelbroek.

In de taille zit een elastiek, wat de broek erg comfortabel maakt. Bijna zoals een joggingbroek. (Niet dat ik 100% zeker ben van die vergelijking, ik wil immers nog niet begràven worden in een joggingbroek.)

Een aanwinst voor mijn uitgedunde kleerkast, deze Alexandria. Ik deed namelijk van capsule closet vorig weekend, volledig geïnspireerd door haar. Een verademing, serieus, ik kan het iedereen aanraden! Een uitdaging is het ook, om ervoor te zorgen dat die kast niet opnieuw dichtslibt…
Wish me luck!

mijn favoriet tussendoortje

Dat het een succes is, recept 23 uit Zo Geknipt 1, dat lazen jullie hier al vaak. En via IG of FB doe ik nog meer aan babyjasjesspam, ik weet het. Maar het is zo’n tofke, dat jasje, ik kan niet anders dan het blijven herhalen.

Omdat Riet dan misschien snel werk maakt van het graderen en uitbrengen van dit patroon via Mind the Whale. Want Zo Geknipt 1 begint een zeldzaam boek te worden. Zo eentje waarnaar iedereen plots op zoek is en het nergens meer te vinden blijkt. Een succes, ik zei het toch.

Ik maakte een jongensversie in een stof die je misschien niet meteen met baby’s matcht. Ik deed het toch, ik vind het stoer. En stylish, dat ook. Voor een hippe baby. Zonder twijfel.

Hij wordt vast the coolest kid in town, die Lou.

(stof bij Petite Couture – paspel en kamsnaps bij Den Depot)

olé olé, eindelijk een ole!

Hoe lang het Zonen 09 patroon hier al lag, no idea. Maar als ik er nù niet aan zou begonnen zijn, dan was het te laat. De allerlaatste maat is ondertussen van toepassing op mijn jongste, en waarschijnlijk ben ik ook de allerlaatste zonenmoeder in heel blogland die een Ole in mekaar stak. Shame on me.

De stof lag hier sinds de zomersolden, ik kocht ze bij Petite Couture. Voor de binnenkant koos ik een petrolkleurige tricot van bij Mon Depot.

Ik weet niet waarom, maar in mijn hoofd was het maken van een Ole een klus van langere duur. Dat bleek niet zo te zijn, helemaal niet, een meevaller dus!

Omdat ik niet van kappen hou, maakte ik de versie zonder. Wat stijlvoller, vind ik.

Ik gebruikte boordstof aan de mouwen en tailleboord. In de werkbeschrijving van het patroon gebruikt Sharon gewoon de stof, maar ik vind de wat ruwere structuur van deze boordstof mooier. Ik knipte de tailleboord niet volgens het patroondeel maar maakte hem breder en minder lang. Hierdoor valt de Ole een beetje minder recht naar beneden. Ik vind dat mooier.

De mouwboorden knipte ik ook 2 cm breder. Ik vind de originele breedte wat smal op een grotere maat als deze. Maar ook dat is persoonlijke smaak.

Toen hij af was, bleek dat hij best nog ruim valt, deze Ole. Ik koos immers voor de standaard maat, en de Zoon heeft duidelijk nog plaats om te groeien. Da’s goed nieuws, want dat betekent dat ik vast nog wel eens eentje maak!

Mijn eerste Ole dus, het Zonen 09 patroon met de minst conventionele naam. De leerkracht in mij moet zich altijd inhouden als ik naaisters hoor spreken over “den Olé”. Hebben jullie dat ook?
Op naar Billie nu!

(buitenstof bij Petite Couture– binnenstof bij Mon Depot)