Maand: maart 2013

Dochter 2 is in het bezit van een jurk van het merk Bobo Choses. Prachtige kleren, daar niet van, maar soms wat aan de duurdere kant. De spaarzame in mij bekeek dat ding van dichterbij en dacht: geen beleg en zelfs geen rits, dat kan ik ook! 

Dus tekende ik de jurk (A-lijntje, simpel) over op patroonpapier. En knipte hem daarna uit een lap probeer-stof. Voor de zekerheid. Want je weet maar nooit. En toen ik bedacht dat de oorspronkelijke jurk toch wel heel breed was schoof ik het patroon wat verder van de stofvouw.
Je raadt het al: als er geen rits in zo’n jurk zit, is die met zeer gegronde reden wat aan de brede kant. Tja.

Lostornen dus, en dus toch weer een rits erin. Ooit leer ik mijn lesje wel eens.

Dochter 1 heeft zich de jurk toegeëigend, en uiteindelijk is hij wel geslaagd. De zwarte bloemetjesstof is veel meer hààr ding, dus er werd niet om geruzied tussen de zussen. Want ook al verschillen ze twee jaar in leeftijd, qua kledingmaat is er amper verschil.

Ik knipte het voorpand door om er een paspel tussen te steken, en maakte zelfs zakken in de zijnaad. Dat deed ik nog nooit eerder, maar het is zo simpel als het eruit ziet.

De mouwen en halslijn werkte ik biaisgewijs af, en in de rug kwam dus een rits. Een gewone.

En de volgende keer maak ik de jurk écht zoals bedoeld. 

(stof bij Stoffenspektakel)

Ik ga ervoor. Ik negeer alle kou. De zon schijnt vandaag, dus het picknickdeken werd een feit. Eindelijk.

Eindelijk, omdat dit deken op de Zo Geknipt Sew Along agenda al in februari gepland stond. Toen kwam het er echter niet van. Verkeerde seizoen, andere prioriteiten, jullie kennen het.

Ik vond een wat stuggere bloemenstof die schreeuwt om een picknick. En in combinatie met een vichyruit kon ik er niet meer omheen, het lenteoffensief gaat van start! 

In plaats van linten uit stof gebruikte ik tassenband van wat mindere kwaliteit. Het deken is ook iets kleiner dan het oorspronkelijke patroon voorschrijft, 1m20 x 1m20, maar het zal ongetwijfeld vaak mee gaan op de fiets wanneer we erop uit trekken om te picknicken. Ik reken op een heerlijke zomer!

(stoffen bij Stoffenspektakel)

Zes werd ze al. Het Vriendinnetje van De Zoon. Dat wil zeggen dat hij dat binnenkort ook zal zijn. De tijd vliegt dus écht.

Voor haar verjaardag maakte ik een logeerkussen. Zo’n kussen kwam al vaker voorbij in blogland, maar ik vond nergens een geschikte handleiding voor wat ik in mijn hoofd had. Zelf rekenen en tekenen dan maar!

Ik wilde er een open zakje in, en eentje met een rode rits.

Er moest een handvat aan. En rode paspel.

Toevallig vond ik nog de perfecte gelukspaddestoel. En een restje rode flockfolie.

Aan de stof twijfelde ik heel erg lang vooraleer ik ze kocht. Maar nu het kussen af is (in recordtijd, voor wie nog steeds denkt dat mijn dagen uit 48 uur bestaan) vind ik het het mooiste kinderkussen dat ik tot nu toe maakte.

Een héle gelukkige verjaardag, Lola!

(beide stoffen bij Stoffenspektakel – paspel bij Veritas)

Een collega slash vriendin slash schrijfster kan zichzelf de komende weken zo noemen, wanneer ze ergens ten noorden van New York met een aantal gelijkgestemden de hele dag niets anders zal gaan doen dan schrijven, schrijven, schrijven. Ik beeld me haar in, in een groot koloniaal huis mét porch en schommelstoel, wapperende witkatoenen gordijnen en het ruisen van een zee. Of bomen, dat mag ook. En in de keuken een struise Afro-Amerikaanse kokkin die haar en de andere auteurs op regelmatige tijdstippen van heerlijk eten zal voorzien. Zucht.

Welgeteld een uur voordat ik naar haar afzakte voor een glas, stak ik nog snel recept 17 in mekaar. Een stoffen kaft in mijn – en haar – favoriete bloemenstofje dat nu echt bijna op is. Rond een schrift waarin ze alle indrukken als “writer-in-residence” kwijt kan als ze dat wil. Want écht schrijven, dat doet ze wel op een computer zeker?

Geen elastiek in huis, too last-minute dit project, dus een gewoon lintje alleen maar voor de sier. Maar wel de mooiste knoop uit de collectie er rond.

Schrijf ze, Els! En geniet!

Graag maak ik nog snel even reclame voor de actie die Petits Pirates en Ladybug & Co organiseren voor de Stichting Happy Hippo. Driehonderd vlaggenlijnen, dat is het doel. De mijne zijn bijna klaar. Doen jullie ook nog snel mee? Hier of hier lees je wat je moet doen. Een kleine moeite, als je ’t mij vraagt, en voor heel veel kindjes de kers op hun taart!

Tijdens de luie zondag van gisteren maakte ik een B1 en een D1. En een Elisanna clutch in Petit Pan. Het mannelijke ritstasje lag al een tijd klaar. En alle vier gaan ze vandaag op de post. Sommige komen hier vlakbij terecht, andere moeten helemaal naar Nederland. Maar ik hoop dat ze allemaal een blij gezicht toveren bij het openmaken van de respectievelijke brievenbussen. Een beetje Kerstmis midden maart misschien.

Eerst toch even zeggen dat ik ongelooflijk blij ben met al jullie lieve reacties, zowel hier als op Facebook. Ik vind mezelf maar een amateur in blog- en stikland en dan is het echt heel plezant om te lezen dat jullie dit alles hier zo kunnen appreciëren! Bijna had ik jullie allemaal een kadootje gegund … maar met 113 deelnemers hier en nog eens 54 op Facebook zou me dat net iets te veel werk opgeleverd hebben 🙂

In elk geval: hartelijk dank voor al jullie reacties!

Ik haalde het bingospel van de kinderen boven en draaide alle bolletjes eens goed door mekaar. Nummer 86 rolde eruit …

’t Hippe Huisje, van harte gefeliciteerd! Als jij me je adresgegevens doorstuurt dan komt maaksel 1D snel naar je toe.

Twee kleuren die ik niet onmiddellijk bij mekaar zou zetten. Tot ik stof kocht waarin die twee tinten voorkwamen. Samen met perzik, wit en roze. Ik haalde Stof Voor Durf-Het-Zelvers boven en combineerde het bovenstuk van de basisjurk met een rimpelrokje volgens De Grote Rimpeltruk.

Tussen de twee delen naaide ik een strook roestbruine stof die ik nog had liggen. Op de rug kwam natuurlijk een rits. Een gewone. Want ’s nachts in mijn bed dacht ik: als ik zonder problemen 50 ritstasjes kan voorzien van voering én rits, dan moet dat in een jurk toch ook lukken? En eerlijk: mij stoort het niet dat die rits niet blind is. Integendeel.

De jurk oogt een beetje retro en Dochter 2 zag ze helemaal zitten. Als iemand die van hierboven nu nog eens kan vertellen dat het midden maart is, dan zijn we helemaal content. Global warming? Yeah, right.

(stof met print bij De Stoffenkamer – muntgroene stof bij stoffenmarkt Eindhoven)

Ik kocht onlangs een hele mooie stof. In mijn hoofd moest het een Tammy-rokje worden, zoals ik er al veel meer maakte. Mooi modelletje, makkelijk te naaien. Perfect dus. Tot ik de stof open plooide. Een stofbreedte van 110 cm. Tja, daar krijg je dus met de beste wil van de wereld geen Tammy uit. Tenzij je wasberen op hun zij wil zien liggen. En achterover hellende herten.

Plan B dus. Even denken, beetje surfen, nog wat meten. Want ik wilde perse een plooi vooraan.

Het leverde een mooi rokje op, dat wel. Op de kapstok dan toch, want als Dochter 2 het aanheeft, trekt het. Ik weet waaraan het ligt: het voorpand is te smal. En dat is nu zo jammer want ik vind die stof echt prachtig.

Ik denk wel dat ze het zal dragen, want misschien is het niet zo erg als ik denk. Maar ik laat me geen tweede keer vangen, vanaf nu controleer ik àltijd de breedte van een stof!

(stof Meadow Spring bij Bambiblauw)