een nieuw jasje

De Dochters zeulen elke avond een warm kussentje mee naar bed, koud of niet, het wordt stilaan een gewoonte. Nu kreeg ik dat kussentje gisteren zelf even in handen … Vuil ! Ik weet niet wat ze ermee uitspookten maar het leek alsof ze er hun chocolademelkmond mee afgeveegd hadden.
Het label aan het kussen zei me dat er rogge in zit. Dus in de wasmachine steken leek me iets te riskant. Stel dat die rogge begint te kiemen … Dan maar een nieuw jasje! Want eerlijk is eerlijk : zo’n roggekussen gemaakt uit beige bio-katoen is dan wel héél ecologisch verantwoord, maar gewoon ook héél saai.

Vrolijke stoffen werden bovengehaald, bijpassende paspel en lintjes gezocht, en ziezo: nu gaan de Dochters naar bed met een fleurig warmtekussentje. 2 blije Dochters op 1 uur tijd, dat is een nòg betere deal dan vorige week!









































(bloemenstof bij Stoffenspektakel – Michael Miller stof bij Bambiblauw – paspel bij Annamarieke)

count your blessings 21

Deze week werd ik content van …
… de juwelen die mijn metekind Erin helemaal zelf voor mij maakte (bij Femme Freluches),

… het schitterende kaartje dat ik zomaar kreeg van Maartje van Silly Old Suitcase,

… en de schattigste kadootjes van Kekootje die ik won via Ingrid van Ingthings, dankjewel!!



































Meer blessings zien? Kijk bij Anki voor de volledige lijst deelnemers.

de eenzame stikbitch

Het was een waar drama, maar ik moest de tweede Stikbitch Meeting aan mij laten voorbij gaan. Op de planning stond de omkeerbare tas van Happy In Red (ja, Esther, beroemd tot hier!). Terwijl de andere vijf stikbitchen zaten te zweten, zat ik met een pruillip thuis. 
Maar geen nood, de volgende morgen begon ik er dan maar zelf aan! Ik maakte de omkeerbare tas al een paar keer, dus probeerde ik iets anders. De Dochters hadden hier nood aan een zak. Zo’n zak die af en toe mee naar school moet, gevuld met wc-rolletjes, of een kartonnen doos, of kranten… Wie kinderen heeft kent ze wel zeker, de ‘benodigdheden’ die soms in de agenda’s verschijnen en waar geen plaats voor is in de boekentas. 
Ik maakte dus een schoolzak. Ofzoiets.

De tas is wel wat groter dan de gemiddelde afmetingen die je her en der terugvindt: 35 x 42 cm. Ik maakte geen bodem, maar stikte de donkerste stof aan de onderkant. Zo’n kinderen zetten een tas toch altijd neer waar het vuil is.

Een rechttoe-rechtaan tote bag, maar niet omkeerbaar. Ik wilde er een binnenzakje in en paste daarvoor de werkwijze van Zo Geknipt (recept 12) toe.

De handvaten voor Dochter 1 voorzag ik van een folieke en stikte die vier keer door met een contrasterende kleur. Voor de rest is er niks moeilijk aan, zo’n tas zit op minder dan een uurtje in mekaar. Zoals steeds duurt het knippen van de stof bijna even lang.

In totaal twee uur werk in ruil voor twee blije Dochters!

(stof met bloemen en strikken bij Annamarieke – aubergine stof bij Pauli – andere stoffen bij Stoffenspektakel)

allemaal ritstasjes

Misschien moet ik me excuseren voor de overdosis ritstasjes die jullie hier de laatste weken te verwerken krijgen.
Deze keer probeerde ik een simpel zelfverzonnen patroon. Ik wou iets met een afgeronde onderkant, maar zonder nepen of bodem, dus tekende ik rap zelf iets. Eéntje wat feller afgerond, een ander wat rechter. Gemakkelijk, maar niet helemaal hoe ik het wou. Voorlopig werden het deze vier, en vooral qua symmetrie kan het beter.

Testcases dus. Zo volgen er nog. Zeker en vast. Sorry hè.

(stoffen van overal een beetje)

een licht aangepast recept

Recept 26. Uit Zo Geknipt, welteverstaan.

De zwemzak die hier als turnzak gebruikt zal worden. En dan nog maar pas in september, jongens, wat ben ik er vroeg bij deze keer! De deadliner in mij is verloren gelopen, lijkt het.
De Zoon start in september namelijk het eerste leerjaar en dan is er nood aan nieuwe schoolspullen, waaronder dus ook een turnzak. De enige reden waarom het geen zwemzak werd is omdat ik geen waterbestendige voeringstof in huis had. Wat had ik wel? Geweldige dino-stof! En jullie weten allemaal hoe moeilijk het soms kan zijn om plezante jongensstoffen te vinden die niet té kinderachtig zijn. Dus deze koesterde ik al héél lang, niet goed wetende wat ik ervan zou maken.

Ik paste wel een kleinigheidje aan. Zo heb ik heel die fourniturenhandel van nestelogen en dergelijke niet voorhanden, dus werden het doorsteeklintjes onderaan de zak. 

De Zoon is tevreden met zijn dino-zak. Hij wilde hem onmiddellijk vullen. Maar dat heb ik maar voorkomen, de turnjuf wil in september vast geen muffe leerling in de sportzaal.

(beige stof bij Ikea – veterkoord + dinostof bij Stoffenspektakel – groene stof bij Pauli)

rood en goud

Ik maakte nog eens iets voor mezelf. En dat was lang geleden. Eigenlijk moest deze rok dienen voor de feestdagen, maar hij geraakte pas deze week klaar. Vijgen na Pasen noemen ze zoiets zeker?

Het werd een rode A-lijn uit Allemaal Rokjes, waar ik een gouden paspel en zakklepjes tussenstak. De beslissing om die paspel in het goud te doen kwam er toen ik deze prachtige knoopjes vond.

Ik vergat wel de zakjes nog eens door te stikken vlak boven de paspel. En jullie mogen het weten: het was weer een gedoe, die blinde rits. Tot drie keer toe heb ik ze losgetornd en nog steekt ze er maar zo-zo in. Ik heb iemand nodig die dat nu voor eens en altijd eens duidelijk voordoet, want alleen dan ga ik het doorhebben, vrees ik.

(stof bij Pauli – paspel (uit biais) en knoopjes bij Hexagoon)

home sweet home 14

Jullie herinneren jullie vast nog mijn kleuren-dilemma. Voor de zithoek, want de eetkamer werd wit geschilderd. En dan nog maar voor twee muren, want de andere werden ook wit. Ik lanceerde een hulpkreet, en jullie kwamen met talloze ideeën, van aubergine tot petroleumblauw over paars en limoengroen. Tja… makkelijker werd het er niet op. 
Maar zij en zij lieten ‘mosterd’ en ‘oker’ vallen, en ik dacht ‘mjaaaaaa…’
Dus het werd Vintage Yellow (klinkt alvast goed) en na de eerste laag was ik redelijk verontrust. Maar toen al de rest ook mooi wit was, en alle lagen erop stonden, klopte het voor mij hélemaal. Wetende dat ik voordien nìks met geel had, is dit redelijk verrassend.
Dus. Om het verschil te zien, dit is de ‘voor’:

En dit de ‘na’:















































En eerlijk zijn hè!
Er ontbreken nog gordijnen. Ik dacht aan zwart, met het risico dat het zal lijken alsof Maja de Bij herself ontploft is in mijn zithoek. Dus daar zal ik ook nog eens diep over moeten nadenken…











































(Meer gluren bij de buren ? Kijk voor de volledige lijst met deelnemers bij Barbara.)