Drew, the second

Ten eerste: dit is mijn laatste maaksel van de winter in corduroy. Ten tweede: dit is mijn laatste Legend/Drew van Fibre Mood. Beide beloftes maak ik niet aan jullie, maar aan mezelf. Want die corduroy: ik krijg daar dus elke keer acute nies- en snotaanvallen van, hell is het. En die Legend/Drew: een fantastisch patroon maar die duizend patroondelen en al dat getopstitch maken dat ik het beu ben. Als in k*tsbeu. Nah.

Dat gezegd zijnde: zelden een tiener (of drie) gezien die zo content was met een naaisel, anders was ik na het eerste exemplaar gestopt, for sure!

Deze Drew is helemaal dezelfde als mijn eerste: zelfde maat, andere corduroy. Dit okergeel is prachtig bij het vel van Dochter 1, dus ik was blij dat ze in tegenstelling tot de andere twee koters niét voor een saaie kleur koos.

Ik merk wel dat ik beter de armlengte van mijn oudste had nagemeten: wat een verschil met Dochter 2. De mouwen zijn te lang, dus gelukkig maakte ik echte knoopsgaten aan de manchetten waardoor ze ze kan oprollen. Probleem (min of meer) opgelost.

Ook deze corduroy kocht ik bij Madeline de Stoffenmadam, ze heeft zoveel kleurtjes dat het moeilijk kiezen is.

Ribfluweel is hot voor het moment, en moest ik de stof niet zo beu zijn omwille van al dat gesnotter, ik zou ze in alle kleuren aanschaffen voor honderd en één projecten. Grote liefde, zo’n zachte stof.

het succesnummer

Ik was de tel kwijt, dus ik zocht het even op: ik maakte de Vilette al vijf keer dus ik denk dat we oprecht van een succesnummer kunnen spreken. Vilette is een winterjas uit een wat oudere La Maison Victor en voorlopig lijkt er geen sleet te zitten op dat patroon dus ik maakte er nog maar eens eentje.

Eentje voor mij opnieuw, nadat ik dit exemplaar onlangs verkocht. Niet wegens versleten, wel wegens een beetje beu. Bovendien heb ik de laatste tijd weer iets met ribfluweel, daar waren jullie hier, hier en hier al getuige van. Het doet wat seventies aan, vooral in cognackleur, en laat ik nu toevallig een kind van de seventies zijn!

Deze dikke rib in een prachtige kleur vond ik bij Madeline de Stoffenmadam. Ik kocht er meteen zacht teddy fleece bij om hem extra warm te maken voor de winter. Die teddy kwam enkel in het voor- en rugpand, aan de mouwen gebruikte ik gewone voeringstof. Achteraf bekeken had ik beter gemattelasseerde voering in de mouwen genaaid voor de warmte, maar kijk: niet aan gedacht.

Ik naaide maat 36-38 omdat ik mijn vorige Vilette erg ruim vond. Ruim en oversized vind ik wel leuk maar ik was bang dat dit té zou worden met die dikke teddyvoering.

Een beetje ruim is goed voor een winterjas, maar ik heb geen ambities om voor het volgende Michelinmanneke versleten te worden.

Daarom dus: 36-38. Een kleine waarschuwing wel: de jas valt niet zo ruim aan de heupen en sluit met één enkele knoop, dus moest je van plan zijn om er meerder knopen aan te naaien dan neem je hem beter wat breder onderaan. Ik zou de mijne bijvoorbeeld niet tot onder dicht krijgen.

Over knopen gesproken: één knoopsgat moest ik maken in deze rib en na 1 poging was het weer van dat: mijn machine blokkeerde. Om een nòg grotere ramp te vermijden besloot ik snel om opnieuw een drukknoop aan te naaien en de knoop er enkel voor de sier bovenop te zetten.

En zo ben ik weer helemaal opgewarmd voor 2 workshops waarin we deze jas naaien bij Madeline de Stoffenmadam. Helaas geen plaatsjes meer vrij, maar als je je inschrijft voor de nieuwsbrief bij Madeline dan blijf je snel op de hoogte van alle volgende workshopdata.