zo geknipte ritszakjes

Ik ben helemaal in de ban van Zo Geknipt. Na het mandje krokantje maakte ik twee ritszakjes voor aankomende verjaardagsfeestjes. Dochter 1 koos de hondjes voor Elien, Dochter 2 ging voor kabouters voor Malin. We vulden ze met badkamerspulletjes.

De ritszakjes zijn volledig gemaakt volgens de regels van de kunst, met perfect ingezette ritsen, een voering natuurlijk, en een polsbandje. Ik volgde de super-duidelijke handleiding minutieus (en ja, Sofie, ik speldde eerst zelfs àlles aan elkaar, dankzij jou!) want ik wilde ze echt deftig afwerken.
En dat is gelukt, ze zijn perfect. Waarop de Dochters : “Waarom maak je nooit zoiets voor òns??”
Tja.
(blauwe stof bij Pauli – kabouter- en stippenstof bij Stoffenspektakel – hondjesstof bij Annamarieke)

mandje krokantje

Het verscheen hier en daar al in blogland : het mandje krokantje uit Zo Geknipt.

Ik dacht dat het ook wel kon dienen om te vullen met lekkers voor de verjaardag van opa. Want inspiratie voor opa-kadootjes komt bij mij niet zomaar aanvliegen. De clichés wil ik liever vermijden, sokken, dassen, pantoffels en hemden heeft hij genoeg.
Dus werd het dit.

(stoffen bij Pauli)

home sweet home 12

De zithoek zit al in wintermodus, hoewel het strikt gezien nog maar herfst is. Door de donkerbruine muur wordt het er in deze tijd van het jaar nooit écht licht. Gezellig, dat wel, en de kaarsen doen hun werk. Maar toch wordt die muur binnenkort overschilderd, alleen ben ik er nog niet uit welke kleur dat dan moet worden. Suggesties? Iemand?
Kleine “eilandjes” moeten voorbije vakanties levend houden, ik ben altijd bang dat ik het gevoel dat ik daar had vergeet. Dus knipoogt de dikke Buddha soms naar mij (echt waar), open ik het handbeschilderd zeepdoosje alleen maar voor de geur, en haal ik de Marokkaanse schaal van de muur voor een stapel hotdog-broodjes.

En zo gaat de winter ook wel weer voorbij.
(Meer gluren bij de buren ? Kijk voor de volledige lijst met deelnemers bij Barbara.)

in de keuken van elisanna

Ja, daar mocht ik zitten vorige donderdag.
Samen met 5 andere madammen kregen we stap voor stap uitgelegd hoe de Elisanna Clutch in elkaar te stikken. Gewapend met stof, schaar en allerhande fournituren gingen we aan de slag. En dat ik er dan tòch nog in geslaagd ben het één en ander te moeten lostornen … Wie mij kent weet dat : ik doe soms mijn goesting. Zelfs al krijg ik goede raad. En dikwijls komt dat wel goed, zo mijn eigen goesting doen. Ik noem dat “mijne feeling”. Maar soms loopt dat verkeerd. Zoals in de keuken van Elisanna.

Enfin, we hebben veel gelachen daar. Hoe plezant dat toch kan zijn, zo zeven vreemden die een avond lang naar hetzelfde toewerken. Verbazend eigenlijk. En veel later dan gepland raakten we alle zes klaar met onze clutch. Met een grote smile op ons gezicht.
Bedankt, Elisanna!

(bloemenstof bij Stoffenspektakel – groene stof bij Pauli – paspel bij Hexagoon)

even tijd voor reclame

Second hand things for first class people.

Met deze fantastische baseline trok Femme Freluches mijn aandacht. Nele maakt leuke spullen van kringloopschatten, helemaal mijn ding dus! Oorbellen en ringen van oude (of nieuwe) stofjes, oude prenten in vintagekaders, broches van houten memokaartjes, applicaties… you name it. Helemaal volgens de trend van de tijd : consuminderen, recycleren, heruitvinden.
Op een homesale kocht ik oorbellen, broches voor de Dochters en een applicatie die op een dag een zelfgemaakte (ofcourse!) rok zal sieren.

Femme Freluches geeft ook workshops (zelfs voor kinderen!) en staat dit weekend op Let’s LousART in Gent, volgend weekend op Pret-à-Marché in Eeklo. Niet bij mijn deur maar misschien wel bij de jouwe. Doe haar de groeten!

egoboosters

Eindelijk!

Eindelijk zou ik de alom bekende Jacobbroek maken. Dit weekend moest het ervan komen. Met een Zoon die Jakob heet kon ik ook niet anders, toch? Ik zag het volledig zitten. Winters stofje gevonden, de juiste kleur paspel gemaakt, patroon klaargelegd, en handleiding doorgenomen. 
Ik knipte zorgvuldig maatje 110, stak die broek zonder al te veel gesukkel ineen (die handleiding is écht goed!) en riep de Zoon voor een pasbeurt. Dat klonk zo : “Jakob! Uwe Jacob is klaar!” 🙂
En dan.
Die broek was te klein.
Serieus.
Had ik maar geluisterd naar de goede raad van Mamasha die zei dat je je kind moet opmeten want de maten zijn gemiddelde maten. Of had ik maar geluisterd naar Mammabelle die zei dat ze voor hààr zoon van vijf maat 116 genomen had. Maar De Zoon heeft noooooit maat 116!
Om mijn frustratie weg te stikken maakte ik dan maar een nieuw mapje voor de auto-CD’s. Met mijn allerlaatste restje Candy Shop.
En als tweede egobooster voor mezelf en troostprijs voor De Zoon streek ik nog een applicatie op zijn T-shirt.
De patroondelen voor een tweede poging Jacobbroek liggen klaar. In maat 116. Wordt vervolgd dus.

een kladje neon

Op het eerste Vlaamse stoffenspektakel van het seizoen kocht ik een berg stof, waaronder een mooie vlekkenprint voor het bovenstuk van de Antoinette voor Dochter 2. Van de overschot maakte ik een rokje voor Dochter 1. Met een kladje neon.

Een echt patroon gebruikte ik niet, ik nam de volledige stofbreedte en knipte ook een tailleband van 20 cm. Die verstevigde ik met vlieseline en plooide hem dubbel. Daar rimpelde ik het rokdeel aan vast. In de taille kwam een elastiek, aan het rokdeel een detail in neon.

Klaar in een uurtje, weerom instant succes dus. I like!