opgeruimd staat netjes

Is dat bij jullie ook zo: een bureau dat vol ligt met rommel wanneer je aan het werk bent? (En ook wanneer je niet aan het werk bent. #roloog) Hier werd dat opgelost door een ladeblok dat alle klein gerief huisvest: lade open, rommel erin, lade dicht. Makkelijk.
Maar aangezien ik, naast mijn 14 wekelijkse lesuren, nog eens datzelfde aantal uren thuis werk, neemt dat niet weg dat er toch nog steeds vanalles blijft rondslingeren. Gewoon omdat ik het heel vaak nodig heb. Paperclips en een nietjesmachine, schrijfgerief en een perforator. Om maar iets te noemen. Mijn bureau staat in de keuken, waardoor de deur dicht doen (out of sight out of mind) geen oplossing is. Mooie bakjes/mandjes/opbergers daarentegen, dat zou het wel eens kunnen zijn!

snappap boxes

Ik kreeg van Eve, de vrouw achter Malieke en Co, wat testgerief voorgeschoteld. SnapPap bijvoorbeeld.  Ja, ik weet het, ik dacht ook “SnapWat?”. SnapPap dus, een vegan alternatief voor leder. Het product is gemaakt van cellulose, latex en wat kleurpigmenten en is op geen enkel manier schadelijk voor het milieu of je gezondheid. Het scheurt niet, is slijtvast en naait like a dream.

snappap boxes

Dus ik maakte mandjes of bakjes, wat je wil, van de cognackleurige variant. Ik zag bij Ikea vilten manden die m.b.v. drukknopen van een platte lap tot een vierkante mand kunnen worden geplooid. Dus ik deed iets soortgelijks. Het vroeg wat tel- en rekenwerk, maar ik slaagde er toch in om 2 mandjes te vouwen en vast te maken met kamsnaps. Er kwam geen naaien aan te pas.

snappap boxes


De kamsnaps zijn er ter definitieve bevestiging, maar je zou ze ook effectief kunnen doen werken. Ik dacht gewoon niet dat ik die mandjes ooit zou platplooien en opbergen, vandaar.

snappap boxes


snappap boxes

Met de restjes maakte ik iets wat ik Elske zag doen op IG. Een supergemakkelijk projectje waardoor ik eindelijk van die wirwar van draden en kabels af ben, i-de-aal!

snappap boxes

snappap boxes


Mijn mandjes werden ondertussen ‘rommelmandjes’, maar je zou er even goed plantjes in kunnen zetten bijvoorbeeld. Of misschien maak ik nog wel eens een large versie voor rondslingerend speelgoed. Kan perfect.

snappap boxes

** Deze blogpost werd geschreven in samenwerking met Malieke en Co **

theo en de zee

Het was al sinds Zoë haar kinderen deed twinnen dat ik deze stof ook wel wilde: perfect voor de Zoon die nog altijd into beestjes allerlei is. Voor een Theo dus. En ik weet wat ik zei. Dat ik na het vorige naaisel dringend toe was aan een snel project. En nee, een Theo is dat niet echt.

underwater Theo

underwater Theo

Alhoewel: als je alle foliekes schrapt (geen driehoekjes, geen paspel) en er korte mouwen in plaats van lange aanzet, dan valt dat héél goed mee. Bovendien is dit niet mijn eerste Theo waardoor een zekere vorm van routine toch ook wel wat tijdswinst oplevert.

underwater Theo

Een zomerse Theo dus, waarbij ik voor het eerst naar de tienerversie greep. En ondertussen leerde dat ik volgende keer toch maar beter nog een maatje groter ga.

underwater Theo

slow flower girl

Dat het weer eens bevestigd werd: naaien is plezant maar ’t moet vooruit gaan.

Jullie wisten dat natuurlijk al van mij, en ik wist dat zelf ook, maar soms kom je stof tegen en is het coup de foudre. Ik kwam ze tegen op het internet, een week of twee voorafgaand aan de maandelijkse stoffenverkoop van The Fabric Sales. “Schoon,” dacht ik, “schoon!” en ik sloeg het beeld op in mijn geheugen.
Dat dat geheugen al wat jaren op de teller heeft staan en dat de beelden daardoor duidelijk wat wazig worden, merkte ik toen ik op de uiteindelijke verkoopdag niet onmiddellijk vond wat ik zocht. Ik speurde en speurde, en vervloekte mezelf omdat ik mijn iPhone thuis vergat en ik de betreffende foto dus ook niet kon opzoeken. Plots zag ik dan toch De Stof onder een stapel ander schoons liggen, tenminste, dat dacht ik. Ik twijfelde een beetje, want waren die bloemen nu niet aan de blauwe kant…? “Eerder grijsblauw,” zei de verkoopster en ik betaalde voor anderhalve meter.
Jullie raden het al: bij thuiskomst greep ik naar de iPhone en zocht naar mijn opgeslagen stoffencrush. Zwàrte bloemen, ofcourse. Gelukkig heb ik de beste Husband van de wereld, bestaat er WhatsApp en overhandigde my man mij later op de avond een zakje met de juiste bloemenstof. Halleluja.

flower blouse 4


Een lang verhaal, om te verduidelijken dat ik de stof écht wel graag wou en dat ik er dan ook écht iets moois mee wou maken. Een dunne, soepele viscose is echter ideaal gerief om mij op het spreekwoordelijke paard te krijgen en mij 100x “Maar enfin!” te horen zeggen. Over het ingehouden gevloek en het niet-ingehouden getorn zwijg ik nog. Geduld, het is gewoon niet mijn beste eigenschap.

flower blouse 5

Het patroon van deze blouse komt uit het boek She Wears The Pants en maakte ik al eerder. Ook toen vloekte ik duidelijk erg hard nu ik het blogbericht erop nalees, maar dat bleek ik alweer een beetje vergeten te zijn. Die blouse ging jammer genoeg niet lang mee. Iets met een kapotte schoolstoel en een winkelhaak, laat ons het daar maar niet over hebben.

flower blouse 3

flower blouse

Het rugpand is langer dan het voorpand en heeft veel fronsjes aan de rugpas. Ik maakte de mouwen deze keer lang, uiteindelijk heb ik dat liever in ons Belgisch klimaat.

flower blouse 2

flower blouse 6

Bijna vijf dagen had ik nodig, inclusief twijfelen over topstitchen, mouwlengtes en knoopsgaten. Inclusief veel getorn, dat ook. Vijf dagen voor een blouse zeg, ik vind dat dus echt niet plezant. Zelfs een jas gaat hier twee keer sneller.

flower blouse 1

flower blouse 7

Dus, jullie horen mij al komen, tijd voor wat speedy sewing, en vlug!

de boekenhoes van hilde

Soms zijn de eenvoudigste dingen de mooiste.

Lang voor ik kledij maakte, naaide ik onnoemlijk veel andere dingen. Kussenhoezen en dekentjes waren waarschijnlijk favoriet, maar in de categorie ‘prularia’ naaide ik ook klein gerief. Van ritstasjes tot verjaardagskronen en knikkerzakjes tot speldenkussentjes. Maar een boekenhoes, dàt kan ik mij niet herinneren dat ik dat ooit maakte. Nochtans is het zo’n fantastisch gegeven: in plaats van een boek kado te doen in kadopapier, maak je een mooie boekenhoes op maat.

boekenhoes 1


Smartphoto vroeg me om hun fotoboeken eens uit te proberen. De gelegenheid waarvoor ik een album wilde maken is het lentefeest van Lady Lucille. Het nichtje heeft 6,5 levensjaren op de teller en mij leek een lentefeest het ideale moment om de mooiste foto’s van haar leven tot nu toe te verzamelen in een tof boek.

boekenhoes


Zo gezegd, zo gedaan. Al weet ik niet zeker of mijn broer het een topidee vond om uit duizenden foto’s een selectie van een paar honderd te moeten maken voor mij… Op mijn beurt selecteerde ik opnieuw tot een 80-tal en gebruikte dan de eenvoudige Smartphoto-software om een plezant album te maken. De mogelijkheden zijn eindeloos, maar ik hou van eenvoud dus deed ik weinig toeters en bellen en liet de foto’s voor zich spreken.

boekenhoes 2

boekenhoes (collage2)

De hoes errond maakte ik volgens de uitermate duidelijke tutorial van Hilde, eentje die ik al heel lang geleden pinde en die nu eindelijk van pas kwam. Dankjewel, Hilde, voor al het voorbereidende rekenwerk en de duidelijke handleiding!

boekenhoes (collage1)


Het boek is 21 x 21 cm groot, heeft een harde kaft en past prima in de op maat gemaakte hoes die ik liet sluiten met velcro. Je zou dat ook met kamsnaps kunnen doen, maar ik was bang dat het vele gedruk op de knopen het boek zouden beschadigen.

boekenhoes (collage)


Ik weet één ding: als ik nog eens een boek kado doe aan iemand, dan maak ik opnieuw zo’n hoes!

boekenhoes 3

** Dit blogbericht werd gedeeltelijk geschreven in samenwerking met Smartphoto. **

all weather sweater – the sequel

Vorige week stelde ik jullie de all weather sweater voor, en ondertussen zag ik hier en daar alweer wat exemplaren verschijnen, heel fijn om te zien. Ook ik schoot opnieuw in gang met het patroon maar maakte het mezelf heel gemakkelijk door enkel het voor- en rugpand te gebruiken. Geen mouwen dus, en dan krijg je dit:

the AWS - short sleeved


Een lente- of zomerversie van de AWS, want hij moet zijn naam waarmaken, toch? Trouwens, Laura deed het mij deze week al voor.

the AWS - short sleeved


Voor de muntgroene versie gebruikte ik een tricot van Nosh Organics met bijpassende boordstof. Jongens, wat is dat toch een gerief! Ik kan tegenwoordig nog maar moeilijk sweaterstoffen kopen wanneer ik niet zeker weet of ik wel de perfecte boordstof ga vinden… Deze versie valt o.w.v. de tricot erg soepel en draagt zoals een T-shirt. Ik diepte de hals ook wat uit.

the AWS - short sleeved

Dochter 2 is nogal into Spaans tegenwoordig, én bovendien galmt De Jeugd van Tegenwoordig hier geregeld door het huis, dus een grappig opschrift was snel beslist.

the AWS - short sleeved


De marble versie maakte ik in een iets stevigere french terry uit Bambiblauws About Blue Fabrics die ik won bij Eulala C’est Chic. Hierbij was witte boordstof de beste keuze.

the AWS - short sleeved


De boorden aan de mouwen maakte ik breed, om het sweatergevoel te bewaren. Maar dat zou even goed zònder of met smalle boordjes werken voor meer een T-shirt-effect.
Dat dit een supersnel project is moet ik jullie niet vertellen: 2 patroondelen en wat boordstof. Makkelijker kan bijna niet.
** This blogpost is partially written in cooperation with Nosh Organics **