Ik naaide eens een rok. Was me dat lang geleden! Jurken werden hier al in veelvoud geproduceerd, maar rokken… Ik naaide er nog maar
vijf. De
laatste dateert al van november 2013, en dan nog dankzij
Georgette. 2013, da’s bijna prehistorie!

Deze stond al een eeuwigheid op mijn verlanglijstje. Snel klaar, jullie weten dat ik daar wel een boon voor heb. Maar ook snelle projecten worden hier wel eens op de lange baan geschoven, zo lang dat die rok ondertussen al van naam veranderde.
Katie werd Leandra, ergens onderweg in het relatief korte bestaanstraject van La Maison Victor.
Het is een overslagmodel, rechts over links. Ah ja, want rokken, dat is women’s business. Maar ik zag het linkse patroondeel als een rechtse. En het rechtse – uiteraard – als linkse. Bij de belegdelen deed ik dat niet, bijgevolg paste het linkse belegdeel niet op het linkse rokdeel dat ik rechts had geknipt. En natuurlijk paste het rechtse belegdeel ook niet op het rechtse rokdeel dat ik links had geknipt.
Volgen jullie nog?

Long story short: dat snelle project zorgde voor kopbrekerij, want uiteraard duurde het een volledig uur eer ik door had wat ik in hemelsnaam fout had gedaan. Met als resultaat een rok die op de mannenmanier sluit. ’t Is eens iets anders.
Op zo’n momenten vraag ik me af of het in een vlaag van zinsverbijstering was dat ik “ja” zei op de vraag van uitgeverij
Stichting Kunstboek om een naaiboek te maken. Ik, die bij een één-huisje-patroon van LMV (het aantal huisjes bij LMV is recht evenredig met de moeilijkheidsgraad van een naaiproject, nvdr.) al volledig de mist in ga. Ik zei dus “ja” en er komt in de herfst een naaiboek bij. Een naaiboek met tienerpatronen, voor jongens én meisjes.
Gelukkig zijn er ook momenten waarop ik dat boek vollédig zie zitten. Ups and downs, jullie kennen het wel. Het zal een drukke zomer worden. Dus als jullie zich afvragen waarom ik hier soms even niet ben: ik leer het verschil tussen links en rechts. Met vallen en opstaan.