juni 2017 - byevamaria

Eva’s ijsjes

Oftewel: Eva Moutons ijsjes. Deze Eva kon die ijsjes ook wel smaken (pun not intended, ik hou niet van ijsjes) en zag er onmiddellijk wat zomergerief in toen Bambiblauw ermee in mijn richting zwaaide. Sinds vorige week vinden jullie deze én Eva’s goudvisjes o.a. hier te koop. Het was een dikke week wachten op een blogpost van mijn kant, maar op IG zagen jullie ze misschien al wél verschijnen.

Hoedanook: een stof als deze schreeuwt om zomerse jurkjes, topjes, shirtjes. En uit 1m20 kleedde ik maar liefst 3 kindjes!

Voor de Zoon koos ik voor een ‘marcelleke’ en gebruikte het ondergoedpatroon van Van Katoen, nog steeds gratis te verkrijgen. Ik boordde af met zwarte boordstof om de cuteness van de stof toch wat te verminderen, waardoor ze meteen ook wat jongensachtiger toont.

Het kleinste nichtje kreeg een jurkje. Ik verkortte het ‘marcelleke’ van hierboven en zette er een rechthoekige lap aan die ik eerst rimpelde. Ongelooflijk simpel en snel klaar! Hier koos ik voor okergele boordstof die wonderwel matcht met de kleuren van de ijsjesprint.

Uit het restje maakte ik een Gloria top, en gebruikte zwart-witte zpagetti die jullie misschien nog van toen herkennen. Pareltjes uit de knutseldoos van Dochter 2 maken het af.

Klaar voor de vakantie en een lange, warme zomer!

opnieuw

18 september 2016. Een heel schooljaar geleden dus dat ik vloekte en jankte tijdens het maken van deze tas. De Tas Met De Rivetten. Horror. Een heel schooljaar had ik blijkbaar nodig om dat trauma te verwerken en uiteindelijk vanaf nul te beginnen. Echt vanaf nul, het nepleer kwam er niet meer aan te pas, ik gebruikte ander voeringstof, tekende een eigen soort-van-patroon en riep zoals aangekondigd heel luid op Annelies de Rivetten-Queen.

En hierzie, ze is af. Négen maanden later, zoals het een goede zwangerschap betaamt. Met een wolk van een tassenbaby als resultaat. Ja, eigen lof stinkt, maar ik ben zo content dat dat rivettendrama opgelost raakte dat ik met die tas zou slapen. Bij wijze van spreken.

De stof (een oudje van MaanKids en allaaaaang uitverkocht) van Mon Depot is er eentje waar ik nooit op uitgekeken raak, denk ik. Aan de binnenkant zit canvas van Cas & Nina. Ik zette er binnenin een zakje in op de wijze van Lili (ook al van Annelies) en recupereerde de lederen hengsels (Hexagoon) die tijdens de voorbije negen maanden wel wat korter werden. Ach ja.

Toen we met #teammadeline van sewingdate/cavadate (schrap wat niet past) deden, sleurde Annelies haar megaprofessionele rivettenmachinerie mee, enkel en alleen om mij van dienst te zijn. Dankdankdank daarvoor!

Ik stikte de tas in mekaar, schoof de boel door naar haar en schonk mezelf nog een glas in. “Ah nee, zo niet he,” moet De Zuster Van gedacht hebben, want voor ik het wist stond ik met zo’n revolver-spindel-ding (of hoe heet zoiets?) in mijn handen om gaatjes in dat leer de maken. Wie wil weten hoe dat verliep moet even moeite doen en naar mijn FB-pagina overschakelen.

Dat we hard gelachen hebben. En dat ik duidelijk nog wat werk heb in Basic Fit, dat ook.

gepinde ananassen

Toen ik tijdens een verloren uurtje vorige week wat ronddoolde in Pinterestland kwam ik deze prachtrok tegen. Het was coup de foudre, onmiddellijk. Ik pinde, keerde weer terug naar Het Gewone Leven en kreeg die rok maar moeilijk uit mijn gedachten. Vooral ook omdat ik voor mezelf nog eens een Florence Flair uit mijn boek Urban Style wilde maken. Zo’n maxirok vind ik ideaal zomergerief, het is luchtig en perfect camouflagemateriaal wanneer ontharingsrituelen er al eens bij inschieten. Omdat ik het te druk had in Pinterestland bijvoorbeeld.

Geheel toevallig vond ik ’s anderendaags – bij het opruimen van mijn atelier – een lap ananasstof. Helemaal vergeten dat ik die had, helemaal vergeten zelfs waar ik ze ooit kocht ook. Maar zò mooi voor een rok, ook al is het katoen en valt de stof niet héél erg vloeiend door.

Natuurlijk was de lap ook weer niet voldoende voor een maxirok, maar de ananasprint deed me terugdenken aan de Pinterestrok. Midi-lengte dan maar? Of ja, net zo lang de lap stof zou toelaten.

Ik maakte hem op de Florence Flair manier: zonder patroon dus, enkel een beetje meet- en rekenwerk komt daar aan te pas.

De elastiek kocht ik vorige week zonder plan bij Veritas en kwam nu perfect van pas. Dus toen ik vrijdagavond weer eens zin had in een snel naaiproject maakte ik mijn versie van de gepinde rok van mijn dromen. Hij lijkt er niet écht op natuurlijk, maar was duidelijk wel de inspiratie.

Als camouflagemateriaal voor niet-onthaarde benen kan hij niet dienen, maar ik ben zot content met mijn zomerrok!

roze en fluffy

Ik maakte nog eens iets roze. Iets roze en zacht. En helemaal voor mezelf!

Bij Cas en Nina kocht ik onlangs in sale oudroze velours van Lillestof. Heerlijk zacht en heerlijk roze: dat moest en zou een trui voor mezelf worden. Want ik had dat nodig, een trui, om de koukleum in mij te verwarmen wanneer ik yoga doe. Mijn soort yoga is namelijk nogal veel stilstaan en -zitten, de bikram-versie is voorlopig niet aan mij besteed. Bovendien telt sportkledij niet mee in het optelsommetje voor mijn capsule wardrobe, keigoed gezien!

Die yoga, dat is maar beginnersyoga hoor. Ik ken er niks van, maar ik vind het wel plezant. Ik installeerde deze app en die houdt mijn spieren om de andere dag een beetje flexibel. Mijn nek en schouders varen er wel bij, dus tot nu toe hou ik dat mooi vol. Al blijft het voor mij onmogelijk om echt helemaal ontspannen te zijn en aan nìks te denken. Af en toe schiet ik gewoon in de lach…

Een trui dus, volgens mijn al vaker gebruikte favoriete patroon Just Another Tee. Altijd handig, als een patroon gewoon klaar ligt voor multiple use.

En wat ik wel gedacht had: ik draag die trui natuurlijk ook als er geen yoga aan te pas komt. Wegens gewoon extreem gezellig, en fluffy, en zacht enzo.