de grote beer

Om met een onnozele mop te beginnen: Frans kent mij maar ik ken Frans niet.

Ik wil maar zeggen dat le français niet de taal is die ik het meest meester ben. Ik geloof dat zelfs mijn Italiaans beter is. Maar dat grande ourse de vertaling is van grote beer, dàt had ik wel begrepen.

grand'ourse 3

Grand’ourse dus, een schattig patroon voor een babyjasje van iKatee Couture. Ik zag Esther het hier bij mij thuis ooit maken en ook Nele showde haar versies op IG. Geweldig mooie jasjes, echt! Dus toen de workshops bij Madeline de Stoffenmadam werden bepaald en opgelijst zag ik het absoluut zitten om dit patroon te begeleiden.

grand'ourse


Ik geef uit principe geen workshops over iets wat ik zelf nog niet maakte, dus een paar testversies werden ingepland. Een eerste exemplaar maakte ik in een roze tricot van Eef Lillemor (van bij Bambiblauw) en een binnenkant in streepjes uit de Blos-collectie (ook Bambiblauw).

grand'ourse (collage)

Het schattigheidsgehalte is het grootst in de versie met de konijnenoortjes, dus werd mijn grote beer een klein konijn.

grand'ourse 2

De tweede versie is er eentje in een roze tricot van Chat Chocolat, gevoerd met een overschotje van een mosterdkleuring breisel van héél lang geleden.

grand'ourse 1

Het pandajasje gaat naar Liv, een héél speciale baby die het er ongetwijfeld nòg schattiger zal laten uitzien. En Mille (één uit de duizend, pun intended) zal vast en zeker schitteren in het andere exemplaar.

van mij, van mij, van mij

Nadat mijn test-versie van de gestripte Berlin Beat in beslag werd genomen door Dochter 1 maakte ik nog een roze versie voor Dochter 2. Misschien blog ik die later nog wel eens. Hoe dan ook, een derde exemplaar voor mezelf – en dan écht voor mezelf – stond sowieso ook nog op de planning. Maar toen keek ik naar ‘een frisse start met vt wonen‘ op Vitaya en spotte ik Ozanne (of Guillemine, wie kan die twee eigenlijk uit elkaar houden?) in een tof vestje en veranderde ik lichtjes van plan.

bomber SVDHZ3 (close-up)

Ik kocht namelijk een week eerder al mooie boorden bij Veritas, zonder duidelijk doel. En ook lag er zwarte sweaterstof van Nosh klaar voor een trui voor mezelf. En zo werd 1 + 1 weer 2. Perfect.
De sweaterstof heeft een mooie structuur en is weer van de allerbeste kwaliteit, zoals we van Nosh gewend zijn. Heerlijk om met hun stoffen te mogen naaien.

bomber SVDHZ3 1

De foto’s doen de kleur van de mooie Nosh-stof geen eer aan: ze is wel degelijk pikzwart en niet raar paars of zo. Idem voor mijn t-shirt trouwens.

bomber SVDHZ3 (collage)

Ik knipte het patroon van de bomber zonder sluiting uit SVDHZ3, maar dan enkel de voorpanden, rugpand en mouwen. De boorden liet ik voor wat ze waren, daar deed ik mijn eigen ding en spiekte dus een beetje bij de bovengenoemde styliste.

bomber SVDHZ3 (close-up2)


Dat lukte vrij goed, al moet ik zeggen dat mijn logisch verstand me af en toe weer in de steek liet en alles niet even koosjer aan mekaar gezet is. De boord uit de sweaterstof is namelijk gedubbeld, maar de gekochte boordjes zijn dat niet, waardoor ik soms toch even met diepe fronsen aan mijn naaimachine zat.

bomber SVDHZ3 (collage1)

Het vestje is niet gevoerd, de sweaterstof heeft dat niet nodig, het zou trouwens ook te dik en zwaar uitvallen dan.

bomber SVDHZ3


In elk geval ben ik geweldig content met het resultaat, het ziet er helemaal uit zoals ik in gedachten had. En toen de Dochters in koor riepen dat het een kei-cool vestje was, was ik héél erg duidelijk: “Van mij, van mij, van mij!”

** This blogpost was written in co-operation with Nosh Organics. **

ja, nòg een jas

WAARSCHUWING : 
Wie geen zin heeft in nòg een Vilette, maak u uit de voeten nu het nog kan!
Voor wie toch verder leest: welkom bij Vilette nummer 4. En ik kan jullie niet garanderen dat het de laatste zal zijn…

vilette 2

vilette 4

Na het zien van mijn winterse versie knipperde Dochter 1 eens met haar ogen en vertrok ik – alleen – naar Pauli voor stof. Een resem WhatsAppjes en een kort maar heftig telefoongesprek met de puber later kocht ik daar een roestkleurige wol.

vilette 1

vilette 5

Ik ben nogal van het principe dat ik niet te veel extra’s wil kopen als ik naai: use what you have, zeker voor voering en knopen. Dus keerde ik mijn stoffenlades ondersteboven en vond er een satijnachtig stof met roze en zwarte vegen. Een lap die ik kocht in Londen en waarvan ik eigenlijk een top voor mezelf zou maken maar die ondertussen al anderhalf jaar lag te niksen in de kast. De lap was groot genoeg voor de gehele voering, en omdat de stof nogal glad is, is ze ook ideaal voor de binnenkant van de mouwen. De dingen lopen niet altijd zoals gepland, ook niet in het leven van een stof.

vilette 6

vilette 3

Voor de knopen trok ik naar Veritas, het is te zeggen: voor de drukknopen. Ook deze keer tartte ik het lot niet en sloeg ik het maken van knoopsgaten over. Een schone drukknoop is niet lelijk, en al zeker niet als je ze nauwelijks ziet.

vilette

En zo kan het kind er weer even tegen, tegen de koude die het land ondertussen binnengetreden is. Alleen hopen dat het niet té veel meer gaat regenen voorlopig, want een jas die daarvoor geschikt is moet ik nog maken kopen.

2 x eva mouton

Eva Mouton strikes again, of toch op stof. Bambiblauw lanceerde deze week een nieuwe collectie french terry’s met toffe prints van Eva Mouton en ik ging aan de slag met twee ervan.

eva mouton (collage)

Mijn eerste keuze ging sowieso naar de gymboys in groen en roestbruin. Wat een grappige en toffe print in hippe herfstkleuren! Voor het kleinste nichtje maakte ik er de Ollie bomber uit, na het succes van deze versie voor de Zoon.

eva mouton bomber

Als voering gebruikte ik een dunne roestbruine tricot van bij Madeline en ook voor de rits en boordstof vond ik daar wat ik zocht. Die boordstof met fijne subtiele glitters past er echt perfect bij.

eva mouton (collage)


De grijze katjes werden omgetoverd in een trui met grafische lijnen uit SVDHZ3, een simpel sweaterpatroon met een buidelzak en dus toch dat tikkeltje meer.

eva mouton trui 1

eva mouton trui (close-up)

Ik combineerde met een restje effen grijze sweaterstof die hier al een hele tijd lag en bijpassende boordstof vond ik ook alweer in Lier. (Madeline’s collectie boordstoffen is er eentje om u tegen te zeggen, trouwens.)

eva mouton trui


De 2 andere stoffen uit deze nieuwe collectie zien er trouwens al even plezant uit. Benieuwd? Bij Marleen, EstherSofie en Sylvia vind je alvast meer inspiratie. En de komende dagen verschijnt er zeker nog meer Eva Mouton-geluk in blogland.

** Dit blogbericht werd geschreven in samenwerking met Bambiblauwe en About Blue Fabrics **

de gestripte berlin beat

Toen ik begin deze week even langs Madeline de Stoffenmadam ging, zag ik er een nicky velours in ‘mijn’ kleur. Mijn kleur kakigroen, een kleur waar ik zo dikwijls naar teruggrijp in mijn garderobe. Het plan was om er een Berlin Beat uit mijn boek uit te maken, maar dan in een über-simpele versie: volledig gestript tot de essentie.

berlin beat - stripped


Nu is die Berlin Beat al geen moeilijk project, maar als je dan ook nog eens de zakken én ritssluiting weglaat, is het eigenlijk niet meer dan een sweater die vooraan open is. Het moest namelijk een soort van cardigan zijn, een vestje dat de Dochters in de winter op hun favoriete t-shirt kunnen dragen.

berlin beat - stripped


berlin beat - stripped

Deze testversie voor mezelf maakte ik – schrik niet – in maat 158/164. Niet per ongeluk nee, ik wilde het vestje kort en niet te wijd, het is per slot van rekening geen jas meer. Omdat ik daarbovenop ook maar een mini-boezem heb, is deze maat prima voor mij.

berlin beat - stripped


De boordstof die er echt perfect bij past, komt van Nosh Organics. Ik kocht hem samen met groene sweaterstof voor de Zoon en had gelukkig nog een stukje over voor deze kraag en mouwboorden. Chanceke.

berlin beat - stripped

berlin beat - stripped

Een pasbeurt bij de Dochters maakte duidelijk dat Dochter 2 wel een bredere maat nodig zal hebben. Iets met andere boezems, you know… En Dochter 1, die eiste het vestje onmiddellijk op en draagt het as we speak. Gisteren genaaid, vandaag aan het tienerlijf: ik geloof dat we van een succes mogen spreken. (En het bewijs hieronder toont meteen ook beter de échte kaki-kleur van het vestje.)

we’re all stars

Een nieuwe Chat Chocolat collectie in the house! We’re all stars is een collectie van prints met sterren en kruisjes. En kruisjes, dat zijn gewoon sterren met minder lijntjes, toch?
Ik gebruikte een warme sweaterstof (joggingstof eigenlijk, gezien de streelzachte achterkant) in woudgroen en maakte er een paar weken geleden voor Dochter 2 een comfortabele sweaterjurk uit. Wist ik veel dat Griet hetzelfde plan had. Of misschien is het iets van great minds en think alike enzo… In elk geval, laat ons zeggen dat de nieuwste it-jurk bij deze gekend is 🙂

stars dress (close-up)

Ik ging opnieuw uit van het patroon van mijn Awesome Oslo, verlengde het met 20 cm en zwarte boordstof van 5 cm breed.

stars dress (collage)

stars dress 1

Het heerlijke aan zo’n jurk is dat die even snel klaar is als een sweater en je toch volledig gekleed bent. Een paar kousen en schoenen eronder en je hebt in no time een toffe herfstoutfit waar zelfs de kieskeurigste tieners wild van zijn.

stars dress (back)



We’re all stars zijn vier kleuren en prints, die je misschien allemaal al zag voorbijkomen de voorbije week. Kijk maar eens hier:
En voor de volgende dagen kan je nog terecht bij
Mix it Make it
Straight Grain
Momita
stars dress


En de moraal van het verhaal? Je hoeft niet perfect te zijn om een ster te zijn, hell no.

sporty spice

Het was alweer een hele tijd geleden dat ik Mijn Tas nog eens uit de kast nam. Ongeveer 2,5 jaar geleden maakte ik al eens een Leonie maar verder bleef het alleen bij plannen, veel plannen.

sportsbag


Nu Dochter 2 haar atletiektrainingen al even gestart zijn, drong de nood naar een ruimere sporttas zich op. “Ik koop dat niet, ik maak dat wel even zelf,” denk ik dan. Die ‘even’ duurt zoals steeds wat langer dan verwacht, 2 maanden om precies te zijn. Twee maanden waarin het kind alles in een tote bag propte.

sportsbag (detail)


Jàren geleden kocht ik op het Stoffenspektakel tafelzeil in een print à la Roy Lichtenstein. Ik herinner me dat ik hem geweldig vond maar totaal niet wist wat ik ermee zou aanvangen. Een strandtas of zo. Misschien.

sportsbag 1


Maar het werd dus een Wiske uit Mijn Tas, want zo’n tafelzeil is ideaal voor sporttassen die ook wel eens weer en wind moeten trotseren. De onderkant van de tas maakte ik uit een stukje zwarte Kraft-tex dat ik kreeg op Londen Sew Social.

sportsbag (collage)


Binnenin kwam gele stof die je het best kan vergelijken met de stof waaruit een K-Way’ke uit de jaren ’80 werd gemaakt. Iets glad, glibberig, lastig om te naaien natuurlijk. Ook dat bracht ik ooit mee van het Stoffenspektakel voor de binnenkant van een zwemzak.

sportsbag (collage1)


Ik vloekte een beetje op het naaien van de cirkelvormige zijkanten in de tas. Een beetje veel eigenlijk. Want met twee schuiverige stoffen was dat echt niet om te lachen. Meteen ook de reden waarom ik de binnennaden niet afwerkte met biais. Geen van beide stoffen rafelt, dus waarom zou ik mezelf nòg meer gevloek en gezucht aandoen?
Goed, de tas is af en we vinden ze hier allemaal woohoo-cool. 

grillige grids

Elke keer weer moet ik even gaan opzoeken hoe de carreaukes stof van See You At Six heet. Want als mijn eerste gedacht grid is, dan denk ik “nee, het was grill“. Waarop mijn brein denkt, “nee dat klinkt teveel zoals die speksmaak-chips, dus het zal dan toch wel grid zijn.” Enfin, ik kan het niet onthouden en moet dus altijd even hier ten rade. En ja, het is grill, zoals de chips.

sweaterjurk SYAS (close-up)


De lap die ik op dag één kocht, kreeg niet onmiddellijk een bestemming. Ik dacht misschien aan een pencil skirt voor mezelf en eventueel nog een sweater voor de Zoon. Maar eerlijk: dat ventje heeft meer dan sweaters genoeg dus werd de stof voorgelegd aan Dochter 1. Lang hoefde ze niet na te denken, en al helemaal niet toen ik haar de sweaterjurk toonde uit het look book van See You At Six zelf.

sweaterjurk SYAS 1

Ik nam mijn Awesome Oslo patroon uit Urban Style er nog eens bij, verlengde die tot acceptabele (voor mij) lengte en zette er de overschot van de stof binnenstebuiten aan. Als boordstof dus, want deze stof heeft meer dan voldoende rekbaarheid om daarvoor te kunnen dienen. Ik gebruikte ze zo ook aan de hals- en mouwboorden.

sweaterjurk SYAS (back)


De mouwen knipte ik op een ruime driekwart-lengte, wat ik wel mooi vind. Enfin ja, ik zal eerlijk zijn: mijn stof was op. Weeral. Ik leer het niet.

sweaterjurk SYAS (collage)

In de raglannaden stak ik een lintje dat ik had liggen. Een raar lint, iets met driehoekjes ofzo, geen idee waar het vandaan komt.

sweaterjurk SYAS


Een supercomfortabele jurk, zacht én warm, meer moet dat niet zijn.

dromen van verhalen zonder einde

Als Lotte Martens iets doet, dan doet ze het goed. Dat is tenminste mijn mening. Niet dat die ertoe doet, maar als je je even verdiept in haar werkwijze en de verhalen achter de stoffen en de collecties, dan weet je dat ze een vrouw is die ervoor gaat. In alles.
De nieuwe collectie Stories Without Endings (16 prachtstoffen en bijpassende uni’s) ligt sinds 1 november in de winkels, een collectie geïnspireerd door literatuur, door gedichten, door verhalen die geen einde hoeven te hebben want dat einde, dat maken wij gewoon zelf. Met stoffen waarmee je je fantasie op hol kan laten slaan.

luxekussens


Ik zag dit groengrijze breisel met gouden bedrukking en mijn verhaal was vanaf de eerste aanblik duidelijk: het verhaal van een nieuwe sofa waarop ik heel lang had moeten wachten en de kussens die hem helemaal de mijne moesten maken. Een eenvoudig verhaal misschien, maar zo’n sofa is ’s avonds na een werkdag toch altijd echt thuiskomen, nietwaar? Dus kan hij er maar beter sexy, warm en luxueus uitzien. Om in te dromen van je eigen story.

luxekussens


Het breisel heet Niyona Weave Mohair Green 268 en ik gebruikte de versie met gouden print aan de voorkant, de uni variant (Weave Mohair Uni) voor de achterkant. Ik was een beetje bang om erin te knippen, schrik dat heel dat breiwerk uit mekaar zou vallen, maar zoals de naam van de stof het zegt: de mohairen draden werden op een soort van ‘net’ gewéven waardoor knippen en stikken absoluut geen enkel probleem bleek.

luxekussens


Bij Ikea kocht ik binnenkussens van maar liefst 65 cm breed en hoog. Dat moest, vond ik, want het is best grof breiwerk en dan is zo’n klein kussen geen gezicht of toch een pak minder luxueus. Ik gebruikte 1 paneel van de bedrukte variant (die is 75 cm hoog) en 70 cm van de uni versie. Net voldoende voor twee van die reuzenkussens want de stoffen zijn beide 130 cm breed.

luxekussens


Ik liet een keergat tijdens het stikken, wat wel betekende dat ik dat met de hand moest dichtnaaien. Dat deed ik met een borduurgaren in de kleur van het breiwerk, wat naar mijn aanvoelen eerder blauwgrijs dan groengrijs is. Maar jullie weten: des goûts et des couleurs…

Hou blogland deze dagen maar in de gaten, want jullie zullen versteld staan over wat mijn collega’s nog uit hun hoge hoed toverden met deze en nog veel andere mooie stoffen van Lotte Martens. 
Zoals ik zei: een verhaal zonder einde…
Een lijst met alle verkooppunten van de Lotte Martens stoffen vind je hier.

** Dit blogbericht werd geschreven in samenwerking met Lotte Martens **