Hun laatste uitgave was “De Bremer Stadsmuzikanten”. Ik hoefde dan ook niet lang na te denken toen ik deze applicatie vond. De Zoon verdiende ook eens een (gepimpt) kledingstuk, niet?
(applicatie bij Stoffenspektakel)
about the desire to create.
Hun laatste uitgave was “De Bremer Stadsmuzikanten”. Ik hoefde dan ook niet lang na te denken toen ik deze applicatie vond. De Zoon verdiende ook eens een (gepimpt) kledingstuk, niet?
(applicatie bij Stoffenspektakel)
Na het herfstjurkje voor Dochter 2, nu een winterjurkje voor Dochter 1.
Ik tekende het patroon zelf, op basis van een verlengde T-shirt. De kraag maakte ik in de stijl van wat Griet vorig jaar al deed, en dat past wel op zo’n winterjurk. De korte mouwen van een jurkje dat ik eerder al eens maakte, verlengde ik en zoomde ze gewoon om met een tweelingnaald.
De afwerking aan de binnenkant van de kraag was niet netjes, ik heb geen overlock. Dus maakte ik er een biaislint aan in een contrasterende kleur, dat verdoezelt het gebroddel.
Voilà, een dikke broekkous, laarzen, en de winter kan beginnen! (Maar niet te rap, ik hoor het jullie al denken :-))
Zullen we nog eens koken?
… is het erover?
Tja … misschien wel.
Maar ik kon er écht niks aan doen.
Zie nu toch eens hoeveel schoon bloemetjes …
En toen zag ik al die bolletjes …
En dan kwam ik prachtige kleurtjes tegen …
En ik had nog stof nodig voor een Antoinette …
En toen riepen die kabouters en uilen en vlinders ook nog eens op mij …
En net toen ik besloot om naar huis te gaan gaven ze dit bommastofje bijna gratis weg.
Zie je? Ik kon er écht niks aan doen …
Stoffenspektakels, ze moesten dat afschaffen.
Amai, ik ben content.
Hij is af.
Tadaaaa :
En ik heb zelfs de perfecte schoenen voor erbij! Jeuj!
Deze week werd ik content van …
… mijn nieuwe kaartenrek in de keuken,
… toch nog buiten eten terwijl ik dacht dat het al herfst was,
… en mijn eerste haakwerk(je)!
(Meer blessings zien? Kijk voor de volledige lijst deelnemers bij Anki van Zilverblauw.)
En nu maar hopen dat alles past …
(oranje stof bij Pauli – retrostof bij stoffenmarkt Eindhoven)
Het konijn zag er in mijn hoofd geweldig uit. De assemblage verliep iets minder. Nu ja, het valt nog mee, voor een prototype dan toch. Jullie merkten natuurlijk wel dat het konijn blind is. Ik vergat de ogen namelijk te stikken. Knoopjes dan maar, hoor ik jullie allemaal denken. Ja, ooit misschien.
(verknipte piratenkussensloop bij Zeeman – ruitjes en sterrenstof bij Pauli)