Categorie: naaisels

Dat die Wasabi blue van Petit Pan populair is dat heb ik de laatste tijd geweten. Langs alle kanten kreeg ik de vraag om iets in deze prachtige blauwe stof te naaien. Ook van Wendy, die een tas wilde voor op vakantie. Groot genoeg en met rits. U vraagt, wij draaien met plezier!

Een sleeve voor een laptop. Altijd een uitdaging, want je wil dat dat ding mooi past zodat die laptop daar lekker snug inzit. En als die laptop dan niet de jouwe is, kan dat alles eens mis gaan. Zij vertelde ons daar deze week ook al iets over.

Gisterenavond maakte ik nog snel een rokje voor het vriendinnetje van de Zoon. Een simpel rimpelrokje met elastiek in de taille, maar wel met lusjes en een oranje touwtje als extra toevoeging. In een vrolijk stofje zorgt zo’n eenvoudig project voor instant happiness!

Gelukkige verjaardag, Lola!

(stof bij Stoffenspektakel)

Dochter 2 groeit als kool en steekt zowaar bijna Dochter 1 voorbij, die toch twee jaar ouder is. Er moet dus genaaid worden, bloesjes, rokjes en jurken, want aan broeken doe ik niet.

Op de stockverkoop van Bambiblauw enkele maanden geleden viel ik voor een groen-blauw geblokte print. Bij Pauli haalde ik donkerblauwe polkadots voor de voering. Da’s heel wat, voor een niet-blauwe fan als ik.

Ik nam het bovenstuk van SVDHZ erbij, waarvan ik de grootste maat ondertussen al eens twee maten vergrootte. Toen ik de halslijn van het patoonblad omplooide om er een V-hals van te maken, vond ik dat wel mooi staan, dus deed ik het in de stof ook zo. De flapjes zette ik vast met kamsnaps.

Lang geleden kondigde ik aan dat er thuis wat verbouwd ging worden. Het duurde maanden eer die oranjerie ook echt àf geraakte, met een vloer en echt meubilair enzo. Het laatste wapenfeit was een sofa, en wie me op Instagram volgt, kan mijn blijdschap niet gemist hebben.

Love at first sight was het, tussen mij en het rechterbenedenhoekje van pagina 7 van de 101 Woonideeën vorige maand. Lang hebben we er niet over gediscussieerd, ook al had de sofa nogal opvallende fuchsia-roze knopen. Hij is mee met zijn tijd, die Husband van mij. Maandag besteld, zaterdag in huis: ik hou van de Nederlanders en hun efficiëntie! En al even efficiënt bestelde ik gauw-gauw de perfecte bloemenstof bij de – ook al – Nederlandse Maartje. Want zo’n nieuwe sofa levert meteen het ideale excuus om nieuwe kussens te maken.

Carnaval. Ik vind het verschrikkelijk. Gekke mensen in nog gekkere pakken. Griezelige outfits en hele foute muziek. Rondvliegend snoep. En clowns, overal clowns! (Ik ben bang van clowns…)

Dit jaar hebben we een kleine Stromae in the house. Met zo’n chocoladebruine en smalle Zoon konden we er echt niet naast kijken: ’t is Stromae in’t klein! En al dagen klinkt het hier van Papaoutai.

Ik maakte het zoveelste Gingerbreadje in een passende stof, knipte een te korte broek nòg korter en zocht bijpassende kniekousen in een foute kleur.

Het vlinderdasje maakte ik volgens deze tutorial.

Et voilà, alors on danse!

Dochter 2 is zot van varkens. We weten niet waar dat vandaan komt, maar elke keer ze zo’n roze beest ziet, verschijnt er een brede lach op haar gezicht. Ze heeft ze in soorten en maten: gevuld met batterijen loopt er eentje knorrend door het huis (hij heet Rudi…), elke avond gaat er een andere in de microgolf om haar warme nachten te bezorgen en er zijn ook nog enkele ‘ordinaire’ exemplaren.

Enfin, toen ik varkensstof ontdekte moest ik dan ook niet erg lang nadenken.

Varkens op een rok dus, een exemplaar met plooien op de wijze van Mina Dotter. Om eens iets anders dan het eeuwige rimpelrokje te fabriceren.

De basis is een A-lijn uit Allemaal Rokjes waarvan het voorpand 13,5 cm van de stofvouw geknipt wordt. Daardoor heb je genoeg stof om in het midden een stolpplooi en aan weerszijden nog eens 2 extra plooitjes te maken.

En dat ze blij was, de Dochter!

Vandaag fabriceerde ik nog snel een Louisa. Morgen geef ik een workshop waarin we deze jurk maken en een mens kan maar beter deftig voorbereid zijn, nietwaar? Het werd een kleine versie, voor een drie-jarige. En ja, ik heb al een kandidaat op ’t oog.

In plaats van een paspel kwam er een zigzagbandje op het zakdeel.

Ik ben zot van zigzagbandjes maar gebruik ze zelden voor mijn grote dochters.

En op de valreep zwier ik deze jurk ook nog in de wedstrijd van Compagnie M. Misschien een beetje laat om nog heel veel stemmen te krijgen, maar je weet maar nooit of jullie je nog geroepen voelen om via deze link op mijn hartje te klikken.

Ik zei het al eerder en ik lees het vaak bij andere blogsters: ik ben zot van stapeltjes. Als ik dan zo’n stapeltje bij mekaar genaaid heb, leg ik ze netjes op mekaar en kijk ernaar. En dan herschik ik ze weer. En neem een foto. En leg ik ze schuin, en weer recht, en sorteer ze op kleur, of net niet.

Misschien is het een ziekte. Maar van de onschadelijke soort. Gelukkig maar.