coral + grey on a winter’s day (kcw #3 – winter 2014)

Voor Dochter 1 is het allemaal niet zo simpel meer, dat naaien. Pas op, zelf vindt ze nog steeds alles geweldig wat ik maak, maar bepaalde modellen en prints zijn gewoon te flauw en kinderachtig voor een bijna-12-jarige. Vind ik.
Dus ga ik al eens op zoek naar iets anders. En kwam ik op een Stoffenspektakel uit bij deze koraalrode stof. Het werd een korte jurk, gebaseerd op een eenvoudig model uit de kast van Dochter 2.

Op de schouders zette ik donkergrijze restjes (die volgende keer wat groter mogen). Dat idee speelt al een tijd in mijn hoofd en zag ik vaak bij Groovybaby and Mama, één van mijn favoriete blogs. Haar stijl is zo helemaal mijn goesting dat ik soms lichtelijk jaloers ben op haar eigenzinnigheid en creativiteit. Haar naaisels dragen écht haar eigen stempel, ik herken ze van mijlenver, en da’s een kunst als je ’t mij vraagt.

Met de kartelschaar knipte ik een zak om het effen geheel van de stof te doorbreken. Eerst deed ik iets ingewikkeld origami-achtig voor dat zakdeel, maar de rode stof is te soepel voor deftig plooiwerk en de grijze veel te dik. Dus bewaar ik dat idee voor een ander project.

Op de rug zette ik een grove, gouden rits bovenop de stof. Ik zocht heel Tinternet af naar een duidelijke handleiding hiervoor maar vond niks, dus deed ik maar wat. Niet helemaal gelukt, maar niemand die het ziet, hoop ik. En een uur later merkte ik dat die handleiding gewoon op mijn Pinterest stond te blinken. Diepe zucht.

KCW zit er op deze winter, voor mij toch.
“Cool.” zei Dochter 1 toen de jurk af was. Ik geloof dat dat wil zeggen dat ze content is.

de blauwe jurk die oker werd (kcw #2 – winter 2014)

Toen ik stoffen mocht kiezen bij Hawthorne Threads wist ik meteen wat ik wou: Garden Party in Navy van Dear Stella Designs is een zachte, soepel vallende stof in een prachtige print maar helaas nogal blauw. Ik hou niet zo van blauw, en de Afrikaanse huidskleur van mijn kinderen ook niet. Maar om de één of andere reden was ik direct verliefd op de print, blauw of niet.

Het werd een jurk, gepimpt met de favoriete kleur hier momenteel: okergeel.

Heel eenvoudig, met een bovenstuk uit SVDHZ (waarvan ik de grootste maat nog eens 2 maten vergrootte) en een rimpelrok. De rimpels zette ik er deze keer in zoals het hoort en niet via de snelle, cheating way. En ja, eerlijk is eerlijk: de juiste manier is meteen ook de meeste nette.

Voor de kraag probeerde ik iets uit. Geen gewone col claudine, maar eentje met twee overlappende stukken.

Foto’s op kapstok deze keer, de Dochter vastkrijgen bij daglicht lijkt de laatste dagen onmogelijk. Wat kijk ik uit naar de lente!





















































(stof Garden party big Hawthorne Threads – okergele stof bij Pauli)

jackie revisited (kcw #1 – winter 2014)

Halleluja, hij is af!

Jackie. Dat mooie manteltje dat ik toen vol overgave en helemaal synchroon met Nele in mekaar stikte en te klein bleek, kreeg een vervolg. En dat liep niet echt van een leien dakje. Ienemiene beloofde om uit te leggen hoe je een patroon 1 of 2 maten uitvergroot (dankjewel, An!), maar als snel bleek dat Dochter 2 niet gemiddeld geproportioneerd is en de jas gewoon twee maten groter maken geen oplossing zou zijn… Zeer lange armen, gemiddelde schouderbreedte, brede borstomtrek: het werd wazig voor mijn ogen. Ik kan dan wel een beetje naaien, maar logisch verstand en inzicht in de technische kant van het patroontekenen? Not for me.
De redding kwam van ’t Stad. De blogloze maar immer-fantastische-en-behulpzame Annick (aka De Toverfee) las ergens tussen de regels door mijn Jackie-angst en offerde een halve zaterdag op om het patroon volledig aan te passen aan Dochter 2. Enkele croques, latte’s en frambozentaartjes later hadden we een passend patroon. Hoera!
Dus, aanschouw de nieuwe Jackie.

Opnieuw in het groen, maar lichter.

Opnieuw met wat bling-bling.

Opnieuw met warme binnenvoering en kleurrijke zakken.

En een klein folieke natuurlijk.

En zo is mijn eerste challenge voor de KCW winter 2014 klaar. Op naar het volgende zeker?







































(stoffen bij Pauli – knopen bij Veritas)

monsters

Er waren eens vijf kleine kindjes die verhuisden van het ene mooie huis naar een ander mooi huis. Vijf kleine kindjes die zich aanpasten aan nieuwe kamers, nieuwe geluiden, nieuwe muren en nieuwe eigen plekjes.

En er waren eens vijf vriendelijke monstertjes die vijf nieuwe vriendjes zochten.

Toevallig, toch?

Ze zijn duidelijk familie, die vijf monsters. Maar hun rugjes verraden hun eigen karakters. 

Veel geluk in jullie nieuwe thuis, alle tien!

de blauwe wasabi

Petit Pan stoffen blijven prachtig, stuk voor stuk mooie prints en allemaal even tijdloos. Op vraag maakte ik een eenvoudige, ruime draagtas in wasabi bleu.

Ik knipte de stoffen voor deze tas als volgt:

– 2 keer 10x70cm voor de hengsels (in wasabi bleu)
– 2 keer 45x35cm voor de buitenkant (in wasabi bleu)
– 2 keer 45x17cm voor de buitenkant (in effen stof)
– 2 keer 45x17cm voor de binnenkant (in wasabi bleu)
– 2 keer 45x35cm voor de binnenkant (in voeringstof, hier afwasbaar gestreept katoen)

Het in mekaar steken van de tas doe je bijvoorbeeld op deze manier.

(petit pan stof bij Sjiekebiele – overige stoffen bij Ikea)

voor prinses Gisèle

Het kleine meisje dat in de zomer plots kwam piepen is vandaag jarig. Zes maanden oud! Allang geen piepkleine baby meer, maar wel nog altijd een prinses. En van de restjes van het prinsessendeken dat ik toen voor haar maakte werden nog wat extra slaapkamerattributen genaaid. Een vlaggenlijn en twee kussens, waarvan eentje in combinatie met dikke teddy-fleece.

kussens Gisèle
kussens (detail) Gisèlekussens + vlaggenlijn Gisèle
kussens + vlaggenlijn (1) Gisèle







































































































































































(stoffen bij Bambiblauw – gouden bias bij Veritas – teddy bij Pauli)

de brother-jas

Eén van de eerste dingen die ik wilde maken toen ik mijn nieuwe naaimachine aanschafte, was een hoes om ze in mee te nemen. Mijn vorig exemplaar, een loodzware Bernina van tientallen jaren oud, had een houten jas. Een soort van doos, die mijn overgrootvader-de-schrijnwerker lang gelden in mekaar timmerde en die je over de naaimachine zette ter bescherming. Mooi en emotioneel waardevol maar niet praktisch natuurlijk want je kon er de naaimachine niet mee transporteren.
Dus toen ik drie jaar geleden mijn roze Brother kado kreeg verdiende die ook een hoes. Alleen duurde het weer wat langer dan gepland eer die gemaakt werd.

Maar nu is ze klaar. In blauwe Marimekko-achtige bloemen van Kokka gecombineerd met de resten van een oud laken.

Met enkele opbergzakken voor extra naaibenodigheden.

En mijn label op één van die zakken… 

Aan de binnenkant, merkte ik op tijdens het nemen van de foto’s.
Dju toch.
(stof Kokka bij Modes4u)

drie dekens op driekoningen

Drie dekens, voor drie kinderen die daar al anderhalf jaar op wachten. Guilty as charged. Schaamtelijk.

Het ene na het andere deken werd hier al genaaid, voor baby’s vooral, voor opa’s en prinsessen en zelfs voor mezelf. En élke keer, echt élke keer, aanhoorde ik een klaagzang van drie zielige kindjes die in hun ogen altijd verwaarloosd worden. Of toch als het op dekentjes-makelij aankomt. 

Het betreft mijn eigen kinderen, ja. Die kinderen die dit jaar geen speelgoed kregen onder de kerstboom en met nieuwjaar niet overladen werden met kadootjes. Een exotische vakantie in ruil compenseerde ruimschoots vond ik. Maar die dekens, die moesten nu toch éindelijk wel eens afgewerkt worden.

Leuke stoffen en dikke paspel van Den Depot in combinatie met kleurrijke streelzachte fleece leverden resultaat. Al deed ik er uiteindelijk 5 weken over… Een Naaikaffee is super plezant, maar efficiënt voor een babbelkous als ik? Ik dacht het niet.

En zo had ik dus drie blije kinderen. Ze kropen onmiddellijk onder hun deken, zetten de tv aan en kozen een zender. 

Disney Channel. 
Zucht.
(stoffen en paspel bij Den Depot – fleece bij Zeeman)

de kers op de taart

Als buikbewoners zaten ze daar met zijn tweetjes, gezellig dicht en warm bij elkaar. Samen vanuit een ieniemienie celletje groot en sterk worden, als een paar kersen aan een boom. Tot het tijd wordt om de wereld te trotseren, ook samen. 
Het lot besliste er anders over, en van het kersenpaar bleef één klein kersje over. Dat kersje stelt het ondertussen prima, maar zal haar kleine broertje blijven missen. 
Het broertje werd een sterretje en samen met zijn zus is hij voor altijd de kers op de taart van mama en papa. 
Voor ever en altijd.



Ik wens iedereen een heerlijk eindejaar en een fantastisch creatief en gelukkig 2014.
Happy Holidays!

(kersenstof bij Modes4u – fleece bij Stoffenspektakel)



de jas

Of er nooit eens iets mislukt als ik naai.
Maar jawel, gij.
En waarom ik daar dan nooit over blog.
Mijn ego, tiens.


En niet dat mijn laatste naaisel een miskleun is, integendeel zelfs. Nee, ik maakte een prachtjas. Het liep pas mis toen Dochter 2 hem aantrok. Te klein. Echt veel te klein. Dju toch. Ik vloekte, en 13 madammen vloekten van op afstand met mij mee.

jackie (full)

Van in het begin:

Met 14 trokken we naar zee, voor een weekend vol creativiteit en met heel veel goesting. Alleen had ik niet echt grootse ambities: wat dekentjes, kussenslopen, eventueel een rokje. Tot Dochter 2 met een dramatische blik in haar ogen haar winterjas met e-nor-me scheur toonde. Uit mijn mond kwamen boze woorden, in mijn hoofd brandde een lampje: de Jackie. Ik troostte mezelf en de Dochter en trok very last minute naar Pauli voor wol, teddy-fleece en matelassé voering (weer een nieuw woord geleerd, danku Isabelle).

jackie (front + inside)


En eigenlijk had ik kunnen weten wat er uiteindelijk zou gebeuren. Dochter 2 is groot. En heeft een breed bovenlijf. Ze wordt pas 10 in mei, en past eigenlijk zelden nog in maat 140… Enkele telefoontjes naar de Husband deden me beslissen de mouwen te verlengen, maar aan de breedte veranderde ik niks.
Voor de binnenkant van de zakken gebruikte ik een restje katoen (danku again, Isabelle).

jackie (detail)

Op de rug kwam bronskleurige paspel, wat de jas meteen opwaardeerde. De groene voorziene knopen liet ik aan de kant en ga ik morgen nog vervangen door bronskleurige.

jackie (back)

Het patroon en de bijhorende werkbeschrijving zijn zo duidelijk dat die Jackie als vanzelf vanonder mijn naaimachine kwam. Oké, er kruipen wel wat uren werk in, maar zo lang dat vlot gaat hoor je mij niet klagen.

De jas zal goed terechtkomen, sowieso. En ondertussen heb ik mijn naaiskills weer een klein beetje verbeterd. Na nieuwjaar bekijk ik dat patroon eens rustig, meet ik de Dochter grondig op en wie weet lukt het met geen al te grote aanpassingen wel om een grotere versie te maken. Na nieuwjaar, als de goesting er is.
De teleurstelling aan het eind van dit naaiweekend doet op geen enkele manier afbreuk aan de fijne twee dagen die ik daar in Knokke had. De grootste blind date uit mijn leven werd een super ervaring: dus dankjewel Annick, An, Nele, Isabelle, Sharon, Kir, Sanne, Patricia, Fien, Nele, Claudia, Kris en Nele voor jullie oooh’s en aaah’s. En voor het meevloeken via Instagram.
(alle stoffen bij Pauli – bronzen paspel bij Stoffenspektakel)