stapeltjes – the sequel

Ik zei het al eerder en ik lees het vaak bij andere blogsters: ik ben zot van stapeltjes. Als ik dan zo’n stapeltje bij mekaar genaaid heb, leg ik ze netjes op mekaar en kijk ernaar. En dan herschik ik ze weer. En neem een foto. En leg ik ze schuin, en weer recht, en sorteer ze op kleur, of net niet.

Misschien is het een ziekte. Maar van de onschadelijke soort. Gelukkig maar.

26 gedachten aan “stapeltjes – the sequel”

  2. Daar kan ik nu ook van genieten se, van zo'n mooie stapeltjes. Grappig, herschikken en zo… Heel herkenbaar . Ik vrees da 'k ook aan die ziekte lijd.

  9. Ik heb dat ook!!! Stapeltjes maken, maakt mij gelukkig! Sorteren, opnieuw sorteren, anders sorteren… 🙂
    Ook dat is naaien, blijven tevreden kijken naar je stapeltjes :-)))
    Prachtig!
    Gr
    an
    jace did it!

  14. Dat is een ziekte waar ik een beetje jaloers op ben; ik vind die stapeltjes ontzettend leuk, maar zo'n stapeltjes produceren is echt niet aan mij besteed.

  22. Die stapelitis, is dat besmettelijk? Ik zou anders wel eens een paar virusjes willen komen oprapen, zodat ik daar ook last van krijg 🙂

  24. Niets van ziekte; mocht ge weten hoe dikwijls ik al m'n stofjes eens uit haal, ze bekijk, ze betast om ze dan weer in de kast te leggen ? Ge wilt het nie weten -))

Reacties zijn gesloten.