Drew, the second

Ten eerste: dit is mijn laatste maaksel van de winter in corduroy. Ten tweede: dit is mijn laatste Legend/Drew van Fibre Mood. Beide beloftes maak ik niet aan jullie, maar aan mezelf. Want die corduroy: ik krijg daar dus elke keer acute nies- en snotaanvallen van, hell is het. En die Legend/Drew: een fantastisch patroon maar die duizend patroondelen en al dat getopstitch maken dat ik het beu ben. Als in k*tsbeu. Nah.

Dat gezegd zijnde: zelden een tiener (of drie) gezien die zo content was met een naaisel, anders was ik na het eerste exemplaar gestopt, for sure!

Deze Drew is helemaal dezelfde als mijn eerste: zelfde maat, andere corduroy. Dit okergeel is prachtig bij het vel van Dochter 1, dus ik was blij dat ze in tegenstelling tot de andere twee koters niét voor een saaie kleur koos.

Ik merk wel dat ik beter de armlengte van mijn oudste had nagemeten: wat een verschil met Dochter 2. De mouwen zijn te lang, dus gelukkig maakte ik echte knoopsgaten aan de manchetten waardoor ze ze kan oprollen. Probleem (min of meer) opgelost.

Ook deze corduroy kocht ik bij Madeline de Stoffenmadam, ze heeft zoveel kleurtjes dat het moeilijk kiezen is.

Ribfluweel is hot voor het moment, en moest ik de stof niet zo beu zijn omwille van al dat gesnotter, ik zou ze in alle kleuren aanschaffen voor honderd en één projecten. Grote liefde, zo’n zachte stof.