Elke keer weer moet ik even gaan opzoeken hoe de carreaukes stof van See You At Six heet. Want als mijn eerste gedacht grid is, dan denk ik “nee, het was grill“. Waarop mijn brein denkt, “nee dat klinkt teveel zoals die speksmaak-chips, dus het zal dan toch wel grid zijn.” Enfin, ik kan het niet onthouden en moet dus altijd even hier ten rade. En ja, het is grill, zoals de chips.
De lap die ik op dag één kocht, kreeg niet onmiddellijk een bestemming. Ik dacht misschien aan een pencil skirt voor mezelf en eventueel nog een sweater voor de Zoon. Maar eerlijk: dat ventje heeft meer dan sweaters genoeg dus werd de stof voorgelegd aan Dochter 1. Lang hoefde ze niet na te denken, en al helemaal niet toen ik haar de sweaterjurk toonde uit het look book van See You At Six zelf.
Ik nam mijn Awesome Oslo patroon uit Urban Style er nog eens bij, verlengde die tot acceptabele (voor mij) lengte en zette er de overschot van de stof binnenstebuiten aan. Als boordstof dus, want deze stof heeft meer dan voldoende rekbaarheid om daarvoor te kunnen dienen. Ik gebruikte ze zo ook aan de hals- en mouwboorden.
De mouwen knipte ik op een ruime driekwart-lengte, wat ik wel mooi vind. Enfin ja, ik zal eerlijk zijn: mijn stof was op. Weeral. Ik leer het niet.
In de raglannaden stak ik een lintje dat ik had liggen. Een raar lint, iets met driehoekjes ofzo, geen idee waar het vandaan komt.
Een supercomfortabele jurk, zacht én warm, meer moet dat niet zijn.