De Husband liet een tijd geleden een nieuw logo voor zijn school ontwerpen. Ik was onmiddellijk fan: origami, dat kan me wel bekoren. En meer nog, mijn brein legde meteen de link naar een stof van Atelier Brunette… Zien jullie het ook?
De kleur, het origamivogeltje, het klopt!
Dus werd de stof gekocht om er een das van te maken. Kan hij in stijl naar zijn werk.
Een das. Eerlijk waar, ik dacht dat even op een uurtje tijd in mekaar te stikken…
Een uurtje? Maak er twee van.
Stikken? Amper. Strijken en heel veel met de hand naaien, dat wel!
Ik ontmantelde een oude das om er een patroon van te maken. Zo kon ik meteen ook de versteviging die in zo’n das zit recupereren.
Ik vond het een gedoe. Want zo’n das is best lang, en daarenboven wordt de stof schuin van draad geknipt waardoor ik de hele vloer van mijn atelier nodig had voor dat “kleine” naaiproject.
Weer iets uitgeprobeerd. Iets wat ik niet direct opnieuw ga maken.
Tenzij voor zo’n uniek exemplaar, natuurlijk. En dan heb ik het over de Husband, maar dat hadden jullie wel begrepen, toch?
(stof bij Bambiblauw)