Drie dekens, voor drie kinderen die daar al anderhalf jaar op wachten. Guilty as charged. Schaamtelijk.
Het ene na het andere deken werd hier al genaaid, voor baby’s vooral, voor opa’s en prinsessen en zelfs voor mezelf. En élke keer, echt élke keer, aanhoorde ik een klaagzang van drie zielige kindjes die in hun ogen altijd verwaarloosd worden. Of toch als het op dekentjes-makelij aankomt.
Leuke stoffen en dikke paspel van Den Depot in combinatie met kleurrijke streelzachte fleece leverden resultaat. Al deed ik er uiteindelijk 5 weken over… Een Naaikaffee is super plezant, maar efficiënt voor een babbelkous als ik? Ik dacht het niet.
En zo had ik dus drie blije kinderen. Ze kropen onmiddellijk onder hun deken, zetten de tv aan en kozen een zender.