Of ze die kleur wel oké vond.
We stonden op de stoffenmarkt in Maastricht vorige winter, Dochter 2 en ik.
“Ja, heel mooi, want dat is de kleur van mosterd en dat eet ik toch graag!”
Ja, mijn kinderen hebben soms rare voorkeuren als het op eten aankomt. Dochter 2 eet mosterd op bijna alles. Dijon-mosterd hè, geen flauwe Devos-Lemmens variant. De kleur van de stof stond haar dus aan. Ik maakte er – lang geleden al – een kleedje uit. Iets eenvoudig, gebaseerd op wat ik hier en hier zag. Maar de stof was een beetje te soepel voor het model, het hele kleedje hangt daardoor wat te fel door. En ik had in die tijd ook nog geen verstand van de rek-richting van tricot, ik knipte de mouwen verkeerd. Ze rekken nu uit in de lengte in plaats van in de breedte 🙂
Ondertussen heb ik bijgeleerd en maak ik dit model binnenkort zeker eens opnieuw. Maar dan beter. Veel beter.
