Niet voor een iPad, maar voor zo’n klein computerke, hoe heet zoiets eigenlijk? Het is een laptop, maar dan in miniformaat. Vriendin T had dat zichzelf kado gedaan en met een big smile en mijn eerste haakles in ruil vroeg ze me om een hoesje. Wie mij kent weet dat ik zelden nee zeg. Nu ook niet, ah nee, we dronken immers Cosmopolitans!
Enfin, dat computerke werd gemeten en op het wereldwijde web ging ik op zoek naar een geschikt model. Het moest iets gewatteerd worden, want zo’n mini-laptop is toch 3 cm dik, een hoes met karton zou lastig zijn. En toen kwam ik deze handleiding tegen. Het model sprak me aan, en ik was er bovendien van overtuigd dat T het ook mooi zou vinden, wat toch niet onbelangrijk is …
Dus ik haalde mijn favoriete retrostofke nog eens boven (gelukkig is T ook into retro), zocht een bijpassend katoentje voor de binnenkant en de faux-flap (geweldig woord!) en begon eraan. Na een uurtje werd het dit :
De hoes is gewatteerd en gevoerd. Ik ben alleen niet zo tevreden van de achterkant, daar zou ik voortaan geen faux-flap meer opzetten. En dat had ik op voorhand kunnen bedenken natuurlijk.
De aandachtigsten onder jullie hadden waarschijnlijk al gemerkt dat de knoop niet aangenaaid is. Dat durf ik ook nog niet, want ik heb dat computerke niet bij de hand om te zien hoe strak die sluiting moet zitten. Die knoop aannaaien, dat zal T zelf moeten fiksen!
En voor de kabels allerhande die bij zo’n ding horen stikte ik nog snel een bijpassend zakje.
En nu maar hopen dat alles past …
(oranje stof bij Pauli – retrostof bij stoffenmarkt Eindhoven)