home sweet home 2

Ik heb een hoekje. In de keuken. En daar zit ik héél dikwijls, in die keuken in dat hoekje. Ik werk er voor school, ik surf er (op Tinternet natuurlijk, niet op woeste wateren) en ik blog er sinds 2 weken. Vroeger had ik een écht bureau, in een aparte kamer. Maar sinds De Dochters en De Zoon die ruimte opeisten als speelkamer ben ik verbannen. Maar dat is niet erg, want dit hoekje is nu helemaal van mij alleen ! (Al leen ik het af en toe wel eens uit aan De Husband. Als hij het lief vraagt natuurlijk.)
(Meer gluren bij de buren ? Kijk voor de volledige lijst met deelnemers bij Barbara.)

mmmmm …

… lekker! Eindelijk nog eens een beetje zomer in het land. Dan is het tijd voor een barbecue, met slaatjes en ander lekkers. Zoals deze gemakkelijke, heerlijke pastasalade, altijd succes!
nodig (voor 6 à 8 personen) :
– 400 gr kerstomaatjes
– 500 gr pasta
– 2 teentjes look
– 200 gr rucola
– 1 el kappertjes
– oregano
– peper en zout
– 150 gr pecorino
doen :
Tomaten spoelen en in partjes snijden. Mengen met de geperste look, fijngesneden rucola en kappertjes. Kruiden met oregano, peper en zout. Aanmaken met goede olijfolie. Goed omscheppen en koel wegzetten. De pasta beetgaar koken in gezouten water en laten afkoelen. Vermengen met de tomatensalade en afwerken met grof geraspte pecorino.
Smakelijk!

lady lucille

Eén werd ze. Lady Lucille. Het Schoonste Kind van de wereld (op mijn drie sjoekes na dan, dat spreekt). En zo’n eerste verjaardag, dat verdient een kroon natuurlijk. Ik maakte er één die omkeerbaar is, met achteraan een elastiek op de groei. En ik dacht er ook aan dat zo’n eenjarig kind misschien helemaal geen kroon op haar hoofd wil. En die krijsend op de grond zal gooien. Dus om mezelf de teleurstelling te besparen dat al dat werk voor niks zou geweest zijn, voorzag ik ook een 2 en een 3 voor volgende verjaardagen. (Slim hè, ik weet het.)
(oranje en paarse bloemenstof bij Pauli – sterrenstof bij Hexagoon)

iets voor mezelf

Of ik ook voor mezelf dingen naai, vroeg iemand. Ja hoor, al is dat niet veel. Geen tijd, je kent dat wel. En ik naai ook liever voor De Dochters, dat is makkelijker en gaat sneller. Zij kunnen immers nog rokjes met elastiek dragen. Ik heb namelijk tirettenvrees*, en eens de 12 gepasseerd kan je toch geen rokken met elastiek meer dragen? Ofwel?
Af en toe raakt er dus wel eens een rok voor mezelf klaar. Ik maakte er het voorbije anderhalf jaar welgeteld vier. Dit was de laatste. Ik viel voor de stof aan het kraampje van Vermiljoen tijdens de vorige Winkelstraat (geen idee hoe de stof heet, als iemand het me kan zeggen …). Het was de laatste 60 cm en ik had nog geen idee wat ik ermee ging aanvangen. Toen ik thuis nog een rest oranje paspel vond besloot ik dat deze deskundige uitleg van Madame (haar boek was toen nog niet uit) me wel zou helpen. En het viel mee. De rits is zelfs bijna blind. Maar al de rest kan veel beter.
Nu ligt er stof klaar voor een volgend exemplaar. Eentje uit Het Boek, met een plooi vooraan. Het is het bovenste stofje van een berg, al wat herfstachtig. Of zelfs al voor de winter. Het heeft een beetje een gouden gloed en komt nog van ons moeke. Die heeft er ooit haar zetels mee overtrokken, geloof ik. En er zal ook voering in moeten (help!). Wordt alleszins vervolgd …

* angst voor het inzetten van ritsen

count your blessings kick-off

Deze week werd ik content van …

… bubbels en koffie à volonté, steeds in ander maar even goed gezelschap.

… het Schoone Vlaamsche Land! Wie moet er nu op vakantie ver weg, als je dit ziet terwijl je om 7 uur ’s ochtends uit je tent sukkelt (en in mijn geval mag je dat letterlijk nemen)

… koffie uit mijn kringloopschatten. Of kringloopzjatten. De koffie smaakt dubbel zo lekker.

… post van Bambiblauw! De mooiste stofjes, van links naar rechts: modern lotus aqua (Michael Miller) – retro rocket rascals (Michael Miller) – fox trails brown (Riley Blake) – sparrows purple (Joel Drewberry) – calamity noir (Petit Pan).













































(Meer blessings zien? Kijk voor de volledige ijst deelnemers bij Anki van Zilverblauw.)


klaar!

Het werd tijd dat ik nog eens wat dingen afwerkte … Ik stop vaak halfweg als ik bezig ben aan iets. Wegens een ander idee. Of de juiste kleur naaigaren die plots op is. Maar meestal omwille van dingen die ik niet in de hand heb. Of toch niet echt. Eten dat moet klaargemaakt worden. Boodschappen die moeten gedaan worden. De strijk. De afwas. De Olympische Spelen. Of De Zoon die van op het toilet heel luid “Ik ben klaaaaaaar!!” roept. (Ik vraag me ineens af of kindjes die Klaar heten dat ook doen?)
In elk geval : twee half-afgewerkte kussenhoezen lagen dus al enkele weken te wachten op afwerking. En dat gebeurde vandaag.
Ik ben klaaaaaaaar!!

over de grens

We trokken de grens over. Naar den Hollander. De Husband en ik zijn daar graag, we vinden ook altijd snel een reden om er naartoe te trekken. Deze keer hadden we er twee!
1. We wilden terug naar Loods 5, in mijn ogen redelijk close to interior heaven. We waren er al eens om nieuwe stoelen te kopen en toen al wist ik dat ik snel terug zou zijn. Ze hebben er vanalles : keukenspullen, kussens, verlichting, meubels en heel veel prul. Dingen die je niet echt nodig hebt natuurlijk, maar zo mooi. Ziehier mijn aanwinsten :
* pvc-placematjes in het mooiste blauw, ze lijken wel van Brugse kant
* plastic fluo-roze schaaltjes
* een blikken doos van House Doctor waar al mijn lint, biais en paspel in kan verdwijnen
* een stoffen opberger (ook van house doctor) die ik waarschijnlijk vul met prulletjes
* een nieuwe toile-cirée (Kitsch Kitchen)

2. Maar eigenlijk wilden we ook wel eens naar daar waar Madame, Mama en Mus ons voorgingen. De Villa. En ze hadden alledrie gelijk : het is er super. Tenminste als je van (moes)tuinen houdt. En van gerenoveerde oude gebouwen. En van leuke eet- en drinkplekken. En gelukkig houden De Husband en ik daar allebei van! Zelfs onze keukenstoelen stonden er op’t terras. We waren echt in de wolken in Villa Augustus. Het is er een beetje Italië en een beetje Frankrijk. En dat in Dordrecht!
En aan het einde van de dag had ik dus weer wat toe te voegen aan mijn hotspots

i spy

Het idee voor een I-spy-zakje kwam ik lang geleden hier tegen. Het is geweldig gerief om tijdens lange autoritten of wachttijden in een restaurant boven te halen. Of gewoon om efkes 5 minuten rust te creëren. (En dat willen wij moeders toch allemaal??)
Zoek eerst alle kleine speelgoedrommel bij mekaar. Je weet wel waar : tussen de kussens van de zetel, onder de kasten en in de cd-speler (ja, écht). Steek de hele handel in een stoffen zakje (of eentje van toile-cirée, zoals de mijne) waarin je ook een venstertje hebt gestikt. Ik gebruikte er zo’n plastic mapje voor. Vul het zakje verder op met isomo-bolletjes, duw het in de handen van één van uw kinders, et voilà : geniet van de stilte!

Op voorhand nam ik wel een foto van de zak-inboedel. Die kan eraan vastgemaakt worden, of net niet, zodat ik van ver kan roepen : zoek nu de blauwe knoop!
En eerlijk : soms zit ik zélf te zoeken tot ik het piepkleine Playmobil-schaartje éindelijk vind! Plezier voor groot en klein dus.

home sweet home kick-off

Boven de piano hangt een hutsekluts aan kadertjes van overal. Eéntje met bloemen gevonden bij het opruimen van bompa’s zolder. Een prent uit een oud boek van de nonnekes van’t klooster in de buurt, in een kader uit de kringloop. Een citaat uit een interieur-tijdschrift (was het de 101 Woonideeën of de Ariadne@Home?) ook al in een kaderke van de kringloop. En niet te vergeten : een aquarel van Saint Michael’s Mount in Penzance (UK), die De Husband en ik tijdens onze huwelijksreis (kei-lang geleden) kochten van een plaatselijke kunstenaar.
Home sweet home!
(Meer gluren bij de buren ? Kijk voor de volledige lijst met deelnemers bij Barbara.)

omni-zakje

Het eloleo-knikkerzakje maakte ik al een 20-tal keer, en zeker niet alleen om zijn oorspronkelijke functie! Het was al een geboortezakje, een dino-zakje, een verjaardag-zakje of een zomaar-zakje. Maar voor Dochter 2 werd het écht een knikkerzakje nadat haar winkelversie sneuvelde onder het gewicht van bommen, billen, visjes, slakken, tijgers en draken. Zie je nu een groot vraagteken? Dan heb je zeker geen kinderen in de buurt die knikkeren.
(stof bij Pauli – flockfolie bij Bambiblauw – paspel bij Veritas)