sew out of the box – part 2

Nadat ik eerst de koraalrode lap viscose crêpe van About Blue uit de ‘sew out of the box – elegant’ gebruikte, was het daarna de beurt aan de french terry. Om de eenvoudige reden dat ik dan het kleur garen van overlock en naaimachine gewoon kon laten zitten. Ik ben een luie naaister, maar dat wisten jullie al.

Dat deze french terry een sweater moest worden, dat had ik snel beslist. Ook al is het eigenlijk de bedoeling om het te gebruiken met het bijgeleverde patroon van de rechte rok. Mijn capsule kast heeft echter geen rechte rok nodig, en ik vond de stof echt op het lijf(je) geschreven van één van de twee nichtjes. De handbedrukte Lotte Martens-blaadjes in goud doen alle kleine meisjesogen blinken, denk ik. Bovendien zat er ook bijpassende boordstof in de box, ideaal dus.

De warme koraalrode kleur van de french terry is de perfecte match met de gouden blaadjes die zo typisch Lotte Martens zijn.

Ik gebruikte het gratis patroon van de Emma sweater (te downloaden bij Emma & Mona) in een maat 10 jaar. Het model is lichtjes oversized en een beetje cropped, maar nu hij af is, ben ik niet zeker of hij wel zal passen voor de 9-jarige waarvoor hij bedoeld is… Gelukkig is er nog een zusje van 7.

Voor alle duidelijkheid: deze kleur french terry is zonder bedrukking te koop bij About Blue. Mét de unieke Lotte Martens-bedrukking vind je ze enkel in de DIY-boxen.

Ik positioneerde de patroondelen zo dat de gouden bedrukking enkel op de zijkant van het voorpand terechtkwam, en op één mouw. Een beetje asymmetrie is niet verkeerd, toch?

De bestemmeling is op vakantie, dus de aan-foto’s ontbreken. Fingers crossed dat hij toch past!

sew out of the box – part 1

Dat de coronacrisis geen zegen was voor de kleine zelfstandigen, is een understatement. Dat Lotte Martens zichzelf steeds opnieuw heruitvindt, ook. Er was – awhoe corona! – de anti-stof wedstrijd bij About Blue en ze stelde ‘lockdown boxen’ samen, zodat wij konden blijven naaien met de mooiste stoffen. Die boxen bleken een groot succes: er kwamen ‘women only’ boxen en moederdag boxen, en sinds kort zijn er ook de ‘sew out of the box’-en!

Ik ging voor de ‘let me be elegant’ box, waarin vooral volwassen stoffen zitten en koos de kleurencombi ‘dark’. Naai je liever of vaker voor kinderen dan is de ‘let me be playful’ box een aanrader.

In mijn box zat in totaal bijna 4 meter stof (viscose, tencel, french terry en boordstof), naaigaren, tailleelastiek, een papieren patroon én accessoirestof en alle fournituren voor een Coxa heuptasje. Voor zoveel blijdschap betaal je €98 (in plaats van €162).

Geluk is niet te koop, maar naaigeluk wél wat mij betreft: in de vorm van een DIY-box van Lotte Martens en About Blue.

Als eerste project maakte ik voor Dochter 1 een zomerjurk. De Mira uit Fibre Mood werd hier al eens eerder genaaid en bleek een winner. En omdat ik patronen overnemen liefst zo lang mogelijk uitstel, zocht ik niet langer naar een geschikt model voor deze koraalrode viscose crêpe ‘let me be a wild bird’ van About Blue. Een soepele, niet te dunne stof die qua print in de smaak valt bij jong en oud.

Mira is een jurk in laagjes, die ik ondertussen al wel wat aanpaste en gaandeweg naar mijn hand zette. De mouwen zijn normaal gezien langer, en de twee gerimpelde panden beide even hoog. Maar 18-jarige vinden jurken nogal snel te lang, dus knipte ik er tot twee keer toe een paar centimeters af.

Verder is het wel een snel-klaar project, zoals ik nog steeds graag heb. De Dochter knikte tevreden, paste de jurk, poseerde snel voor wat foto’s en besloot hem aan te houden voor een bezoekje aan de bomma en familie. Ze kwam terug thuis met een smile én complimenten. Mission 1 accomplished!

De rest van de box wordt ook snel verwerkt, ik hou jullie op de hoogte!

mijn capsule-kast: nog eens een update

Het begon in oktober 2015. Ik stond voor mijn kleerkast en had weer eens niets om aan te doen. Jullie herkennen dat vast: hopen kleren maar het toch niet zien. Ik nam op dat moment een drastische beslissing, en gaf meer dan de helft van mijn kleren een andere bestemming. Hoe dat ging en welk principe ik toepaste, kunnen jullie hier lezen. (En drie updates hier en hier en hier.)

Ondertussen zijn we bijna 5 jaar verder en ik hou het principe van de capsule-kast mooi vol. Mijn kleerkast telde in het begin in totaal 50 stuks (ondergoed, slaapkleding, sportkledij, jassen en schoenen niét inbegrepen). Maar ik merkte dat er een 8 à 10-tal stukken daarvan niet gedragen werden in de winter, en evenveel andere niét in de zomer. Dus stapte ik over naar 60 stuks, wat nog steeds 50 per semester wil zeggen (kunnen jullie nog volgen?).

Laten we gewoon die kleerkast opendoen. Dit is het, de volledige inhoud:

De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat er nog een beige linnen topje in de was zat, voeg er dus maar één (zomer)stuk bij, en één dikke trui die niet in mijn ‘grid’ paste maar dadelijk wel in een volgend overzicht te zien is. Wie snel geteld heeft, ziet dat er dus 57 stukken in de kast hangen. Toen ik vorige week in de kast van Sarah mocht gluren, verbaasde ik me over haar aantal zelfgemaakte stuks. En meteen ging ik dat ook eens na bij mezelf. Helaas, ik haal slechts 22%.

Ik heb 8 lange jurken, 2 jumpsuits, 6 gewone jurken, 6 rokken, 6 broeken, 2 shorts, 2 cardigans, 1 gewone trui, 14 topjes/t-shirts, 5 hemden/blouses en 5 dikke truien Als je dat zo leest, is dat best veel eigenlijk. Ik daag je uit om jouw kledingstukken ook eens te tellen, en te zien wat dat geeft.

We hebben nogal snel het idee dat we niet zoveel kleren hebben, tot je effectief je kast leeghaalt en de optelsom maakt…

Als je een capsule-kast wil, is het handig om je aan een aantal regels te houden: kies hoofdkleuren (ik koos zwart/wit/grijs) en een selectie aanvullende kleuren (voor mij zijn dat herfsttinten). De uitzonderingen op mijn regel zijn roze en jeans (in vrij beperkte mate). En wat ook belangrijk is: ga zo weinig mogelijk voor prints. Prints raak je namelijk sneller beu en matchen ook minder onderling.

Mijn hoofdkleuren vormen ook echt de basis van mijn kast. De eerste foto is mijn kast van 2 jaar geleden, daaronder zie je mijn kast van vandaag en wat dus vervangen werd.

Het deel van mijn kast in herfstige kleuren is al een heel kleiner aantal. Ook hier toon ik jullie het verschil tussen 2 jaar geleden en vandaag.

En als laatste mijn ‘uitzonderingen’ qua kleur (die een beetje beginnen toenemen…).

De zelfgemaakte stuks (met links naar de betreffende blog of IG-posts en het jaar waarin ik ze maakte):

  1. zwarte linnen broek (Clara culotte – mei 2019)
  2. zomerse streepjesjurk (easy streepjes – april 2016)
  3. zomerrok (Florence Flair – juni 2017)
  4. grijze t-shirt (simpele basic – mei 2017)
  5. donkergrijze sweatpants (Lazy London – april 2018)
  6. zwarte hemdsjurk (Runa LMV – december 2019)
  7. topje (kraanvogel top – juni 2018)
  8. leopard jurk (wrapdress – september 2018)
  9. okergele rok (Dolores LMV – juli 2017)
  10. zwierrok (Lotte Martens rok – maart 2020)
  11. ribfluwelen rok (Anna Fibre Mood – september 2019)
  12. maxijurk (Vogue 9311 – september 2018)
  13. ribfluwelen broek (Hollywood trouwers – november 2018)
  14. zelfgebreide trui (door een lieve vriendin)

Niet alles wat in mijn kast hangt is nieuw. Het topje in leopard print gaat al 10 jaar mee en het jeanshemd is ook al 8 jaar oud. Wie mijn blog en Instagram volgt, weet ook dat ik veel meer naai dan wat hier in de kast hangt. Niet alles wordt dus gedragen, ik beken. Sommige dingen hebben zelfs nooit de binnenkant van mijn dressing gezien, maar kwam in de etalage van Madeline de Stoffenmadam terecht (zoals deze feestjurk), verkocht ik vrij snel nadat ik het maakte (zoals deze, deze en deze rok, deze sweater en deze blouse) of verhuisden naar de kleerkast van een dochter (zoals dit hemd en deze zomerjurk).

Ik maak dus nog geregeld fouten: ik koop stof omdat ik ze mooi vind en niet kan weerstaan (goed wetende dat ze niet in mijn capsule past) of ik koop kleren die uiteindelijk niet mijn ding zijn. Ik ben dan ook heel radicaal: een jaar niet gedragen? Dan gaat het eruit!

En daarover gesproken: Ik heb nog 2 zelfgemaakte stuks in de aanbieding: een hemd (May-Belle – €15) en een rok (kokerrok in Lotte Martens Punta di Roma – €20). Mocht je interesse hebben dan mag je me mailen (goris.eva@telenet.be) en geef ik de afmetingen/maten door.

Of ik geen ‘slechte’ kleren heb dan om in de tuin te werken of te kuisen of te schilderen of behangen, vragen mensen mij soms. Nee, dat heb ik dus niet. Zoals ik zei: ik hou geen kleren bij, ook niet om vuile werkjes te doen (dan doe ik wel een schort aan of zo).

Twee dingen liggen nog wél ergens achteraan in de kast: een dure jumpsuit die ik jaren geleden in Kopenhagen kocht en misschien ooit nog wel eens bovenhaal. En een mini jeansrok van 20 jaar oud die elk jaar meegaat op zomerse kampeertrip. Noem het nostalgie.

feest in Lotte Martens

Dat ik fan ben van Lotte Martens moet ik jullie niet meer vertellen, denk ik. Fan van het eerste uur. Niet enkel omwille van de mooie stoffen maar nog meer van het verhaal en het harde werk erachter. Eerlijke stoffen, handgeprint, los van trends en hypes, tijdloos, duurzaam. Ik heb daar mega veel respect voor.

Ja, ik weet dat het niet de goedkoopste stoffen zijn. En nee, ik koop ze ook niet op regelmatige basis. Maar soms mag het al eens wat meer zijn, toch? Voor een feestjurk bijvoorbeeld, zoals deze, toen de Zoon zijn eerste communie deed. Of deze voor de Dochter, toen ze op een huwelijk de openingsdans op piano mocht begeleiden.

Binnenkort vieren we weer feest: een metekindje en haar lentefeest, een Dochter die 18 wordt. Ik koos een mooie semi-plissé, Anemone, voor een simpele rok. Semi-plissé, wat betekent dat er minder vaste plooitjes in zitten en minder regelmatig verdeeld. Ideaal, want ik hou niet zo van gewone plissé, eerlijk gezegd.

Deze variant is trouwens ook meer geschikt om te vermijden dat al die plooien een verzwarend effect zouden hebben op je taille of je heupen omdat ze minder bol staan. Zeker wanneer je zoals ik de stof ook nog eens rimpelt aan de tailleband.

Een teveel aan rimpels op plaatsen waar je ze niet wilt, is nooit een goed idee.

Voor deze rok gebruikte ik 2x een breedte van 125 cm. en zette die gerimpeld aan een tailleband met heupbreedte. Daarin stak ik een elastiek met taillebreedte en werkte de rok onderaan af met een rolzoompje. Heel snel klaar en ook nog eens makkelijk. Ik wil ook helemaal geen moeilijk patroon met bijhorend risico op fouten wanneer ik een duurdere stof gebruik…

Op Instagram kan je mijn rok zien zwieren, heerlijk! De stof is exclusief te verkrijgen via de webshop van Lotte Martens.

een May-Belle voor mezelf

Iris van Iris May Patterns maakt mooie, tijdloze patronen voor kleine meisjes. Ik maakte zo al een heleboel Robin jurkjes, een favoriet bij allebei de nichtjes en hun mama. In de herfst kwam May-Belle piepen en ook die rolde vanonder mijn naaimachine. En sinds deze week is dit patroon ook voor dames beschikbaar, yay!

May-Belle is een jurk of blouse met tal van opties. Ik had niet direct nood aan nog een jurk dus ging ik voor een blouse. Hier lag namelijk al een hele tijd een mooie lap stof van de Stoffenkamer te wachten op een project die precies groot genoeg bleek.

Ik maakte de versie met halflange mouwen en veranderde niets aan het patroon. Volgens de matentabel (jaja, ik mat mezelf op!) had ik maat 38 nodig en dat klopte. De blouse past prima, zit comfortabel en trekt nergens.

De halflange mouwen zijn écht halflang, en geen korte. Dat geeft de blouse een retro-look, vind ik, en maakt ze dat tikkeltje ‘anders’.

Het beste compliment voor een patroon komt van een moeilijke puberdochter van bijna 16: ze zag de blouse op de kapstok in mijn atelier hangen en vroeg om een soortgelijk exemplaar. Pluimen op je hoed, Iris!

Tot en met 2 maart loopt er een social tour bij een aantal bloggers en instagrammers en mag ik een kortingscode van 20% meegeven voor het pdf-patroon. Veel plezier ermee! (code = Maybelleadult20%)

ruitjes-mira

In april van dit jaar maakte ik een Mira-jurk (uit Fibre Mood) voor Dochter Een jurk die echt een succes bleek, en heel vaak gedragen. Ik dacht toén al dat ik hem nog wel eens zou naaien voor één van de Dochters maar dat duurde toch tot deze week vooraleer dat effectief gebeurde.

Op de stocksale van Madeline kocht ik op de valreep nog een mooie ruitjesstof in herfstkleuren. Diezelfde dag kocht ik ook een nieuwe overlock (hoera!) bij Van Rooy waarbij ik een gratis initiatieles kreeg. Tijdens die les leerde ik rimpelen met de overlock: noooooooit gedacht dat dat kon dus (ja, soms kom ik echt uit de lucht gevallen). Nu moet je weten dat rimpelen voordien één van mijn minst favoriete naai-bezigheden was, en ik zag vaak op tegen dat werkje.

Maar dankzij Bernina rimpel ik nu stoffen als een echt Speedy Gonzales en zoék ik bijna naar rimpelprojectjes!

De Mira-jurk heeft véél rimpels dus 1 en 1 was nog maar eens 2 in mijn hoofd en zonder verpinken begon ik de patroondelen te knippen. Misschien moet ik een volgende keer toch eerst een keer mijn eerdere blogpost over Mira nalezen want ik maakte opnieuw dezelfde fout: geen naad- en zoomwaarde geknipt aan de rimpeldelen en bijgevolg is de jurk dus zeer kort.

Enfin: de jurk raakte snel af, ik was helemaal blij en ook een beetje bang voor ruzie tussen mijn twee Dochters over wie de jurk in haar kast zou mogen hangen…

Dat laatste was duidelijk niet nodig. Dochter 2 kreeg de Mira onder ogen, moest een beetje lachen en zei: “Dat is dus écht niks voor mij.”

Okee… Ik beken dat ik de bui al voelde hangen toen. En ja, ook Dochter 1 vond het maar niks. ‘Kinderachtig.’ ‘Dat doet mij aan Anika denken van toen ik nog in’t 2de leerjaar zat.’ ‘Mama, zit daar nu glitter in die stof?’, gevolgd door een roloog. (Trouwens, die glitterdraad is écht enkel zichtbaar voor een puberoog, ik wed dat jullie dat nog niet eens gezien hadden.)

Ik deed een ultieme poging tot styling met een leren jasje en bottines. En toen leek ze het precies toch te zien zitten. Op voorwaarde dat haar netkousen eronder mochten (ja, daar zit een gat in.) wilde ze het wel eens passen. En kijk: de spiegel zei haar dat het best tof was. En dat ze er zelfs mee op restaurant wou.

Of de jurk nu veel gedragen zal worden, dat kan ik niet voorspellen. We zullen dus nog wel zien, binnen een half jaartje of zo zal ik het jullie laten weten. Wanneer ik nog eens een Mira maak. Ik ga het dan wél eerst vragen.

all-round Runa

Ergens in de herfst vroeg La Maison Victor me om een patroon uit te kiezen uit hun eerste editie van het nieuwe jaar en dat dan ook te naaien. Ik zou dan – over een hele pagina uitspreid, slik – te zien zijn in dat nummer van januari/februari 2020. Uiteraard zei ik ‘ja’, wat dacht je?

Toen ik alle patronen (getekend, zonder foto) te zien kreeg, hoefde ik niet lang na te denken. Misschien lazen jullie het al in het tijdschrift: een hemdjurk stond hier al een tijdje op de planning en dit was de ideale gelegenheid. Runa zou het worden!

Bij Madeline vond ik zoals steeds de ideale stof: een soepelvallende tencel in effen zwart, die perfect voldoet voor dit soort jurken. Ik wilde ze mooi zien doorvallen en niet te dun zodat ik ze kan dragen bij elke gelegenheid en in elk seizoen. Opzet geslaagd, denk ik!

Ik heb even getwijfeld om er nog borstzakken met kleppen op te zetten, om de hemd-look te versterken, maar tijdsgebrek deed me dat idee snel schrappen. Dit patroon is niet meteen een snel-snel project en misschien ook niet het allergemakkelijkste (kraag met staander, manchetten, knoopsgaten) maar wel eentje dat veel voldoening geeft achteraf.

Soms is het al eens fijn om wat door te bijten en een iets tijdrovender projectje in handen te nemen, nietwaar?

Het moeilijkste was nog het nemen van de foto’s: ze moesten gezelligheid uitstralen en uiteraard wilde ik er wél echt fatsoenlijk opstaan (‘over een hele pagina uitgespreid’, en dat op papier, dat is wel forever he). Die fotoshoot liep niet van een leien dakje, vraag maar aan de Husband.

Maar ik ben erg tevreden van het resultaat! En nu het tijdschrift in handen had en ik de Runa jurk in de LMV-versie zag, vind ik de mijne stiekem mooier 😉

tradities

Kerstmis, dat gaat hand in hand met tradities. Fondue op kerstavond, pakjes onder de boom, het zijn dingen die ik al doe zo lang ik op deze planeet rondloop. Een andere traditie is ondertussen ook al eentje die een aantal jaar (2018, 2017, 2015, 2014) meegaat: spulletjes naaien die verkocht worden voor het goede doel op het kerstmarktje op school.

Dit jaar kreeg ik onverwacht échte kerststoffen in de brievenbus van Stof & Stil. Ze hebben een uitgebreide kerstcollectie stijlvolle stoffen en ander moois. Ik vond rode en groene fluweel en satijn en bijpassende katoenen stoffen in mijn pakje, samen met lintjes, goudkleurige paspelband en een ongelooflijk zacht pelske. Bovendien zat er ook een patroon bij voor een echte kerstkous, en dat was al even geleden dat ik dat nog eens maakte.

Nu, eerlijk is eerlijk: wanneer ik voor het kerstmarktje naai, moet het wel vooruit gaan. Ik heb namelijk ook geen zeeën van tijd, en samen met 3 tieners die examens (en aandacht en hulp nodig) hebben en ik die zelf uiteraard ook in een drukke periode zit op school, had ik geen zin om -tig kerstkousen te naaien. Dus dacht ik na over een alternatief.

Het hartjespatroon van Stoff & Stil, bedoeld om zoals de kerstkous een kadootje te bewaren, gebruikte ik om ‘gewone’ hangers van te maken. Mét een leuke kerstquote leek het me wel een tof hebbeding om verkocht te krijgen aan jonge pubers en hun ouders. Toen de paspelband op was, stapte ik over naar eenvoudige banners met een grappige kerstuitspraak.

Voor de banners gebruikte ik deze tutorial, de houten stokjes haalde ik bij Brico. Ik had nog gouden flexfolie (met en zonder glitters) waarmee mijn Cameo Silhouette aan de slag ging en in no time had ik een stapeltje kerstgerief bij mekaar genaaid.

En nu duimen voor een goede verkoop! Alvast een fijne kerst gewenst. x

Oh Carole

Soms val ik voor een kleur. Zomaar, een oud roze, een warm okergeel of zoals nu: een prachtig diep groen. Dat de stof ook nog eens heerlijk soepel is, zacht aanvoelt én vegan (haha, hipster joh!) deed mij ter plekke bij Madeline de Stoffenmadam doen besluiten dat ze ideaal was voor mijn project-met-een-strakke-deadline.

Die deadline was echt strak: als in 2 dagen (zelf gezocht hoor). Ik naaide een jurk uit de nieuwe Fibre Mood (editie 7, vanaf 21 november in de winkel) voor het Sew Along filmpje van deze editie. De Carole jurk is een wikkeljurk van midi-lengte en met halflange mouwen die zeer veelzijdig is, afhankelijk van de stofkeuze.

Ik gebruikte dus deze cupro, en verlengde de jurk én de mouwen waardoor ze een hoog party-gehalte kreeg, ideaal voor de komende feestdagen me dunkt. Ik waande er me Florence Welsh in, écht, daar zijn bewijzen van.

De stof is echt de max: zelden zoiets aangenaams op mijn bloot lijf gevoeld. Of klinkt dat raar? 😉

De dag van de Sew Along was een belevenis: samen met 6 andere dames acteren, lachen, babbelen, eten en nog eens acteren? Wij kunnen dat! Het Fibre Mood team stelde ons op ons gemak en liet ons er op ons best uitzien, en bovendien werden we hartelijk ontvangen bij Lana Lotta in Leuven.

In het filmpje kan je goed zien hoe erg de jurk verandert, enkel en alleen door een andere stof te gebruiken of door de lengte aan te passen. Echt verbazend!

Qua stofgebruik viel de jurk ook beter mee dan gedacht: ik gebruikte bijna 3 meter (maat 38) maar enkele dames hadden voldoende aan 2,5 meter of zelfs maar 2 meter als je hem wat inkort.

Samengevat: wil je een stijlvolle, comfortabele, eenvoudig-te-naaien jurk? Carole is your girl!

out and about

Wij trokken er vorige week op uit naar good old England (Brexit of niet, wij volharden) en naar goede gewoonte schreef de Husband alle tips en info neer in een blogpost die je hier kan lezen.

Ik deel zoals steeds graag enkele foto’s hieronder. Een overzicht van al onze andere trips, veraf en dichtbij, vinden jullie hierboven in het tabblad ‘wanderlust’.