Categorie: woonlust

Het werd tijd dat ik nog eens wat dingen afwerkte … Ik stop vaak halfweg als ik bezig ben aan iets. Wegens een ander idee. Of de juiste kleur naaigaren die plots op is. Maar meestal omwille van dingen die ik niet in de hand heb. Of toch niet echt. Eten dat moet klaargemaakt worden. Boodschappen die moeten gedaan worden. De strijk. De afwas. De Olympische Spelen. Of De Zoon die van op het toilet heel luid “Ik ben klaaaaaaar!!” roept. (Ik vraag me ineens af of kindjes die Klaar heten dat ook doen?)

In elk geval : twee half-afgewerkte kussenhoezen lagen dus al enkele weken te wachten op afwerking. En dat gebeurde vandaag.
Ik ben klaaaaaaaar!!

We trokken de grens over. Naar den Hollander. De Husband en ik zijn daar graag, we vinden ook altijd snel een reden om er naartoe te trekken. Deze keer hadden we er twee!

1. We wilden terug naar Loods 5, in mijn ogen redelijk close to interior heaven. We waren er al eens om nieuwe stoelen te kopen en toen al wist ik dat ik snel terug zou zijn. Ze hebben er vanalles : keukenspullen, kussens, verlichting, meubels en heel veel prul. Dingen die je niet echt nodig hebt natuurlijk, maar zo mooi. Ziehier mijn aanwinsten :

* pvc-placematjes in het mooiste blauw, ze lijken wel van Brugse kant

* plastic fluo-roze schaaltjes

* een blikken doos van House Doctor waar al mijn lint, biais en paspel in kan verdwijnen

* een stoffen opberger (ook van house doctor) die ik waarschijnlijk vul met prulletjes

* een nieuwe toile-cirée (Kitsch Kitchen)

2. Maar eigenlijk wilden we ook wel eens naar daar waar Madame, Mama en Mus ons voorgingen. De Villa. En ze hadden alledrie gelijk : het is er super. Tenminste als je van (moes)tuinen houdt. En van gerenoveerde oude gebouwen. En van leuke eet- en drinkplekken. En gelukkig houden De Husband en ik daar allebei van! Zelfs onze keukenstoelen stonden er op’t terras. We waren echt in de wolken in Villa Augustus. Het is er een beetje Italië en een beetje Frankrijk. En dat in Dordrecht!
En aan het einde van de dag had ik dus weer wat toe te voegen aan mijn hotspots…

Het idee voor een I-spy-zakje kwam ik lang geleden hier tegen. Het is geweldig gerief om tijdens lange autoritten of wachttijden in een restaurant boven te halen. Of gewoon om efkes 5 minuten rust te creëren. (En dat willen wij moeders toch allemaal??)

Zoek eerst alle kleine speelgoedrommel bij mekaar. Je weet wel waar : tussen de kussens van de zetel, onder de kasten en in de cd-speler (ja, écht). Steek de hele handel in een stoffen zakje (of eentje van toile-cirée, zoals de mijne) waarin je ook een venstertje hebt gestikt. Ik gebruikte er zo’n plastic mapje voor. Vul het zakje verder op met isomo-bolletjes, duw het in de handen van één van uw kinders, et voilà : geniet van de stilte!

En eerlijk : soms zit ik zélf te zoeken tot ik het piepkleine Playmobil-schaartje éindelijk vind! Plezier voor groot en klein dus.

Boven de piano hangt een hutsekluts aan kadertjes van overal. Eéntje met bloemen gevonden bij het opruimen van bompa’s zolder. Een prent uit een oud boek van de nonnekes van’t klooster in de buurt, in een kader uit de kringloop. Een citaat uit een interieur-tijdschrift (was het de 101 Woonideeën of de Ariadne@Home?) ook al in een kaderke van de kringloop. En niet te vergeten : een aquarel van Saint Michael’s Mount in Penzance (UK), die De Husband en ik tijdens onze huwelijksreis (kei-lang geleden) kochten van een plaatselijke kunstenaar.
Home sweet home!

(Meer gluren bij de buren ? Kijk voor de volledige lijst met deelnemers bij Barbara.)

Het eloleo-knikkerzakje maakte ik al een 20-tal keer, en zeker niet alleen om zijn oorspronkelijke functie! Het was al een geboortezakje, een dino-zakje, een verjaardag-zakje of een zomaar-zakje. Maar voor Dochter 2 werd het écht een knikkerzakje nadat haar winkelversie sneuvelde onder het gewicht van bommen, billen, visjes, slakken, tijgers en draken. Zie je nu een groot vraagteken? Dan heb je zeker geen kinderen in de buurt die knikkeren.

(stof bij Pauli – flockfolie bij Bambiblauw – paspel bij Veritas)

Dit stond ook al lang op mijn to do-lijstje. In de luchthaven is het telkens weer zoeken in rugzak of sjakos naar die 5 reispassen. En die sis-kaarten van de kinderen, waar zitten die ? Ik maakte eerder al eens zo’n mapje, met een ander doel weliswaar, maar het komt op hetzelfde neer. En ik ben niet de enige met dit idee, wees gerust. De voorbije weken kwam ik zoiets o.a. hier en daar al eens tegen. Ik baseerde me niet echt op een patroon ofzo, gewoon goed kijken naar alle prentjes die op Tinternet passeren. En dan meten, rekenen, logisch nadenken : mijn drie talenten (ahum …)

En dat seventies-stofje is toch écht super, niet? Ik kocht het lang geleden op de stoffenmarkt in Eindhoven. Ik zag het en moest het hebben. Dus ik deed een uitspatting en kocht er ineens 5 meter van. Ik was prompt €5 kwijt!

Het deed haar aan tempels in Vietnam denken … De hersenkronkels van Dochter 2 en de verbanden die ze soms ziet, tja. Misschien was het de kleur, die van de Maneki Neko, de kitsch-schreeuwende wenkende kat op haar nachtkastje. En raar maar waar: de naam van de stof (poussière d’étoiles van Linnamorata) blijkt ook de naam van een Vietnamees restaurant te zijn in Brussel! Straf hè.

Ze koos het alleszins uit voor haar volgende Tammy.

(stof + paspel bij Hexagoon)

Blij als een klein kind met de levering van mijn échte, geweven labeltjes! Na een hele tijd kopiëren en knippen en strijken op katoenen lint kwam ik via haar op deze site terecht. Goede service, snelle verwerking én levering. Zie toch eens hoe schoon!

Dat was het besluit van de dag. Net een dagje Elsene achter de rug, een deel van Brussel dat al langer op Het Lijstje stond. Na het lezen van deze tips kregen we er helemaal goesting in, en inderdaad wat een verrassing! Abdij Ter Kameren blijkt een oase midden in de stad, het Flagey-gebouw met het geweldige Café Belga, leuke winkeltjes, een geweldig marktje (Kasteleinsplein, elke woensdag), en de béste burger ooit (en ’t was niet eens vlees!) bij l’Amour Fou.

Voor herhaling vatbaar !