Categorie: maaklust

De juf en de directeur van de Zoon kregen een baby. En toen ik het geboortekaartje zag, kon ik maar één ding denken: Hamburger Liebe!

De stofkeuze voor een deken om baby Nell in op te rollen (woorden van de Zoon) was dan ook evident. Aan de achterkant kwam fleece in het perfecte groen.

Welkom op de wereld, Nell!


(stof bij Habiba – fleece bij Ikea)

Ik doe dat wel vaker, kwissen. Als – meestal – enige vrouw in een ploeg van haantjes ken ik mijn plaats: ik mag mee voor de vrouwenvragen, en zo lang mijn bijdrage niet verwaarloosbaar blijkt, doe ik dat graag.

Enkele maanden geleden wonnen we een prijzenzak. Een zak waarvan we de inhoud vooraf slechts op een wazige foto te zien kregen en die voornamelijk gevuld was met rommel. Tenzij jullie de DVD van Team Spirit, een psychologie-tijdschrift en een paraplu vol reclame als de ultieme hoofdprijs beschouwen. Maar mijn vrouwelijk en zéér goed werkend oog viel op een kadobonnetje dat ook op de foto stond. Ik las “Stoffenhoekje” en besloot mijn veto te stellen voor alle 44 andere zakken. 

Zo verdeelde ik aan het einde van de avond de rommel onder mijn vijf haantjes en ging zelf met de hoofdprijs lopen. En uit die hoofdprijs werd deze broek geboren. Enig schuldgevoel stak deze week echter de kop op, dus werden de restjes van de broek 5 kleine kadootjes voor 5 collega’s die werkelijk àlles weten.

Zo’n man, dat moet op tijd en stond gesoigneerd worden natuurlijk.

Michael, Rudi, Stef, Jean en Filip: mijn eeuwige dankbaarheid!

Een schande is het, jullie mogen het beamen, dat ik nog nooit eerder een Jacobbroek maakte. Met een Zoon die Jakob heet heb ik geen seconde getwijfeld toen het patroon verkocht werd voor Van Katoen. Dat was in april 2012. Sindsdien lag het daar. Of nee, ik begon er twee keer aan: de ene versie was te groot, de andere te klein, ik raakte gefrustreerd en liet het patroon (en de half afgewerkte versies) links liggen.

Tot vorige week. Zonen 09 kondigde een sewing-contest aan. Totaal ongelegen, want laat september nu de allerdrukste maand in een lerarenbestaan zijn. Met lesroosters die nog niet op punt staan, kinderen die routine missen, voorbereidingen voor een nakende eetdag op school… ach gewoon, de jaarlijkse september-stress.
En toch: een Jacob voor Jakob, ein-de-lijk!

Ik kocht stof in een plaatselijk klein stoffenwinkeltje wegens gebrek aan tijd om naar De Grote Stad te rijden. Paspel om de zakjes af te werken vergat ik. Maar toen herinnerde ik me dit. En mijn stapeltje afgeknipte ritsen werd opgediept.

Verder niks nieuws aan deze broek die jullie al 100 keer zagen verschijnen in blogland. Het staat hem, vind ik. Jakob in zijn Jacob, alsof het voor hem was verzonnen.

(stof bij Het Stoffenhoekje)

Niet noodzakelijk van het bandwerk dat daaraan vooraf gaat (alhoewel…), maar wel van de kleurrijke torentjes en symmetrische rijtjes dat dat dan oplevert. Ik hou van symmetrische rijtjes.

En ik hou van veel van’t zelfde.

Dit alles (and more) kwam afgelopen zaterdag terecht in een klein winkeltje. A shop in a shop, heet dat dan. Ik dacht: laten we het eens proberen, we zien wel wat het wordt.

Queen Josephine & King Joseph, Schaluin 76 , Aarschot

Meer uitleg hoeft daar niet bij. Ik gebruikte nog maar eens het Gingerbread-patroon, waardoor ik op een kleine drie uur tijd een lap stof kan omtoveren tot een echt kledingstuk. I like!

(stof bij VanMarieke)

Een eenvoudig verjaardagskadootje voor wie inspiratie zoekt: een groot kussen en een Zo Geknipt ritszakje gevuld met snoep. Succes gegarandeerd!

De Gingerbread hemdjes uit Homemade Minicouture kennen succes bij de Zoon, en al snel vond hij het geen slecht idee om ook zijn vrienden te voorzien van kledij. Dus toen Zeger jarig was in augustus maakte ik voor hem een vossenhemd.

De stof haalde ik weer bij Maartje en combineerde ik in de kraag met een restje Free Spirit. In de schoudernaden kwam turkooise paspel en ik gebruikte knopen in diezelfde kleur. De stiksels mochten wat mij betreft ook wel contrasteren.

En vanochtend, op de allereerste schooldag, maakte Zeger zijn jas los en riep me luid toe: “Kijk wat ik aanheb!” Geweldig toch?

(stof bij Studio Saartje)

Ik was er meteen zo zot van dat George zich vermenigvuldigde aan de lopende band. Couldn’t help myself.

Een kwartier zat ik op het vliegtuig. Een kwartier, toen ze besloot om twee weken te vroeg ter wereld te komen. Een pestkopje vanaf de eerste minuut dus, dat metekind van mij. Vijf dagen moest ik wachten om het bolleke live te zien. Praise the lord voor Instagram, Facebook en mms!

Niet dat het de eerste keer was dat ik meter werd (we hebben er ondertussen 6, de Husband en ik, het mag stoppen :-)), maar het blijft speciaal, en al zeker als het een dochter van je broer is. Een speciaal kindeke verdient een speciaal kadooke dacht ik zo. Dus ik bestelde stof van Petit Pan en knipte het in stukjes. In 64 stukjes. Die ik dan volgens een welberekend patroon en heel precies weer aan mekaar stikte. 

Zo kwam een deken tot stand. Géén restjesdeken deze keer, maar een lapjesdeken in wat mij betreft een paar van de mooiste stofjes ter wereld. Witte fleece en gouden paspel maken er een prinsessendeken van.

Ik hoop dat Gisèle het zal koesteren als ze groter is, dat het haar warm zal houden en dat ze het meeneemt naar alle volgende stappen van haar leven.

Dikke kus, meid!

(stoffen bij Bambiblauw – fleece bij Pauli – paspel bij Hexagoon)

Je leest bij blogsters wel eens over een stoffenverslaving. Ik heb dat niet. Eerlijk waar. Ik kan hélemaal verliefd worden op een stofje, dat wel, maar ik kan me ook goed bedwingen om het te kopen. Ik heb namelijk karakter, hòpen karakter. “Use what you have”, een beetje mijn nieuwe motto.

En toen kreeg ik een kadootje van Studio Saartje… Een meter stof, uit een aanbod waar maar moeilijk uit te kiezen valt. Dus ja, daar liep het fout. Het winkelmandje raakte gevuld, en met meer dan één meter uiteraard. Eenmaal in de brievenbus had ik al snel een favoriet, zo zacht en soepel, dàt moest een zomerbloesje worden.

De Lemondrop uit Homemade Minicouture bleek ideaal. Eenvoudig, waardoor de mooie print perfect tot zijn recht komt.

Geen gedoe dus. Eenvoud siert. Ik liet zelfs het kraagje achterwege.

Ga gerust ook eens kijken naar de prachtige stoffen bij Studio Saartje. Als je karakter hebt natuurlijk. 🙂

(stof bij Studio Saartje)