Categorie: maaklust

Nadat ik eerst de koraalrode lap viscose crêpe van About Blue uit de ‘sew out of the box – elegant’ gebruikte, was het daarna de beurt aan de french terry. Om de eenvoudige reden dat ik dan het kleur garen van overlock en naaimachine gewoon kon laten zitten. Ik ben een luie naaister, maar dat wisten jullie al.

Dat deze french terry een sweater moest worden, dat had ik snel beslist. Ook al is het eigenlijk de bedoeling om het te gebruiken met het bijgeleverde patroon van de rechte rok. Mijn capsule kast heeft echter geen rechte rok nodig, en ik vond de stof echt op het lijf(je) geschreven van één van de twee nichtjes. De handbedrukte Lotte Martens-blaadjes in goud doen alle kleine meisjesogen blinken, denk ik. Bovendien zat er ook bijpassende boordstof in de box, ideaal dus.

De warme koraalrode kleur van de french terry is de perfecte match met de gouden blaadjes die zo typisch Lotte Martens zijn.

Ik gebruikte het gratis patroon van de Emma sweater (te downloaden bij Emma & Mona) in een maat 10 jaar. Het model is lichtjes oversized en een beetje cropped, maar nu hij af is, ben ik niet zeker of hij wel zal passen voor de 9-jarige waarvoor hij bedoeld is… Gelukkig is er nog een zusje van 7.

Voor alle duidelijkheid: deze kleur french terry is zonder bedrukking te koop bij About Blue. Mét de unieke Lotte Martens-bedrukking vind je ze enkel in de DIY-boxen.

Ik positioneerde de patroondelen zo dat de gouden bedrukking enkel op de zijkant van het voorpand terechtkwam, en op één mouw. Een beetje asymmetrie is niet verkeerd, toch?

De bestemmeling is op vakantie, dus de aan-foto’s ontbreken. Fingers crossed dat hij toch past!

Dat de coronacrisis geen zegen was voor de kleine zelfstandigen, is een understatement. Dat Lotte Martens zichzelf steeds opnieuw heruitvindt, ook. Er was – awhoe corona! – de anti-stof wedstrijd bij About Blue en ze stelde ‘lockdown boxen’ samen, zodat wij konden blijven naaien met de mooiste stoffen. Die boxen bleken een groot succes: er kwamen ‘women only’ boxen en moederdag boxen, en sinds kort zijn er ook de ‘sew out of the box’-en!

Ik ging voor de ‘let me be elegant’ box, waarin vooral volwassen stoffen zitten en koos de kleurencombi ‘dark’. Naai je liever of vaker voor kinderen dan is de ‘let me be playful’ box een aanrader.

In mijn box zat in totaal bijna 4 meter stof (viscose, tencel, french terry en boordstof), naaigaren, tailleelastiek, een papieren patroon én accessoirestof en alle fournituren voor een Coxa heuptasje. Voor zoveel blijdschap betaal je €98 (in plaats van €162).

Geluk is niet te koop, maar naaigeluk wél wat mij betreft: in de vorm van een DIY-box van Lotte Martens en About Blue.

Als eerste project maakte ik voor Dochter 1 een zomerjurk. De Mira uit Fibre Mood werd hier al eens eerder genaaid en bleek een winner. En omdat ik patronen overnemen liefst zo lang mogelijk uitstel, zocht ik niet langer naar een geschikt model voor deze koraalrode viscose crêpe ‘let me be a wild bird’ van About Blue. Een soepele, niet te dunne stof die qua print in de smaak valt bij jong en oud.

Mira is een jurk in laagjes, die ik ondertussen al wel wat aanpaste en gaandeweg naar mijn hand zette. De mouwen zijn normaal gezien langer, en de twee gerimpelde panden beide even hoog. Maar 18-jarige vinden jurken nogal snel te lang, dus knipte ik er tot twee keer toe een paar centimeters af.

Verder is het wel een snel-klaar project, zoals ik nog steeds graag heb. De Dochter knikte tevreden, paste de jurk, poseerde snel voor wat foto’s en besloot hem aan te houden voor een bezoekje aan de bomma en familie. Ze kwam terug thuis met een smile én complimenten. Mission 1 accomplished!

De rest van de box wordt ook snel verwerkt, ik hou jullie op de hoogte!

Dat ik fan ben van Lotte Martens moet ik jullie niet meer vertellen, denk ik. Fan van het eerste uur. Niet enkel omwille van de mooie stoffen maar nog meer van het verhaal en het harde werk erachter. Eerlijke stoffen, handgeprint, los van trends en hypes, tijdloos, duurzaam. Ik heb daar mega veel respect voor.

Ja, ik weet dat het niet de goedkoopste stoffen zijn. En nee, ik koop ze ook niet op regelmatige basis. Maar soms mag het al eens wat meer zijn, toch? Voor een feestjurk bijvoorbeeld, zoals deze, toen de Zoon zijn eerste communie deed. Of deze voor de Dochter, toen ze op een huwelijk de openingsdans op piano mocht begeleiden.

Binnenkort vieren we weer feest: een metekindje en haar lentefeest, een Dochter die 18 wordt. Ik koos een mooie semi-plissé, Anemone, voor een simpele rok. Semi-plissé, wat betekent dat er minder vaste plooitjes in zitten en minder regelmatig verdeeld. Ideaal, want ik hou niet zo van gewone plissé, eerlijk gezegd.

Deze variant is trouwens ook meer geschikt om te vermijden dat al die plooien een verzwarend effect zouden hebben op je taille of je heupen omdat ze minder bol staan. Zeker wanneer je zoals ik de stof ook nog eens rimpelt aan de tailleband.

Een teveel aan rimpels op plaatsen waar je ze niet wilt, is nooit een goed idee.

Voor deze rok gebruikte ik 2x een breedte van 125 cm. en zette die gerimpeld aan een tailleband met heupbreedte. Daarin stak ik een elastiek met taillebreedte en werkte de rok onderaan af met een rolzoompje. Heel snel klaar en ook nog eens makkelijk. Ik wil ook helemaal geen moeilijk patroon met bijhorend risico op fouten wanneer ik een duurdere stof gebruik…

Op Instagram kan je mijn rok zien zwieren, heerlijk! De stof is exclusief te verkrijgen via de webshop van Lotte Martens.

Iris van Iris May Patterns maakt mooie, tijdloze patronen voor kleine meisjes. Ik maakte zo al een heleboel Robin jurkjes, een favoriet bij allebei de nichtjes en hun mama. In de herfst kwam May-Belle piepen en ook die rolde vanonder mijn naaimachine. En sinds deze week is dit patroon ook voor dames beschikbaar, yay!

May-Belle is een jurk of blouse met tal van opties. Ik had niet direct nood aan nog een jurk dus ging ik voor een blouse. Hier lag namelijk al een hele tijd een mooie lap stof van de Stoffenkamer te wachten op een project die precies groot genoeg bleek.

Ik maakte de versie met halflange mouwen en veranderde niets aan het patroon. Volgens de matentabel (jaja, ik mat mezelf op!) had ik maat 38 nodig en dat klopte. De blouse past prima, zit comfortabel en trekt nergens.

De halflange mouwen zijn écht halflang, en geen korte. Dat geeft de blouse een retro-look, vind ik, en maakt ze dat tikkeltje ‘anders’.

Het beste compliment voor een patroon komt van een moeilijke puberdochter van bijna 16: ze zag de blouse op de kapstok in mijn atelier hangen en vroeg om een soortgelijk exemplaar. Pluimen op je hoed, Iris!

Tot en met 2 maart loopt er een social tour bij een aantal bloggers en instagrammers en mag ik een kortingscode van 20% meegeven voor het pdf-patroon. Veel plezier ermee! (code = Maybelleadult20%)

In april van dit jaar maakte ik een Mira-jurk (uit Fibre Mood) voor Dochter Een jurk die echt een succes bleek, en heel vaak gedragen. Ik dacht toén al dat ik hem nog wel eens zou naaien voor één van de Dochters maar dat duurde toch tot deze week vooraleer dat effectief gebeurde.

Op de stocksale van Madeline kocht ik op de valreep nog een mooie ruitjesstof in herfstkleuren. Diezelfde dag kocht ik ook een nieuwe overlock (hoera!) bij Van Rooy waarbij ik een gratis initiatieles kreeg. Tijdens die les leerde ik rimpelen met de overlock: noooooooit gedacht dat dat kon dus (ja, soms kom ik echt uit de lucht gevallen). Nu moet je weten dat rimpelen voordien één van mijn minst favoriete naai-bezigheden was, en ik zag vaak op tegen dat werkje.

Maar dankzij Bernina rimpel ik nu stoffen als een echt Speedy Gonzales en zoék ik bijna naar rimpelprojectjes!

De Mira-jurk heeft véél rimpels dus 1 en 1 was nog maar eens 2 in mijn hoofd en zonder verpinken begon ik de patroondelen te knippen. Misschien moet ik een volgende keer toch eerst een keer mijn eerdere blogpost over Mira nalezen want ik maakte opnieuw dezelfde fout: geen naad- en zoomwaarde geknipt aan de rimpeldelen en bijgevolg is de jurk dus zeer kort.

Enfin: de jurk raakte snel af, ik was helemaal blij en ook een beetje bang voor ruzie tussen mijn twee Dochters over wie de jurk in haar kast zou mogen hangen…

Dat laatste was duidelijk niet nodig. Dochter 2 kreeg de Mira onder ogen, moest een beetje lachen en zei: “Dat is dus écht niks voor mij.”

Okee… Ik beken dat ik de bui al voelde hangen toen. En ja, ook Dochter 1 vond het maar niks. ‘Kinderachtig.’ ‘Dat doet mij aan Anika denken van toen ik nog in’t 2de leerjaar zat.’ ‘Mama, zit daar nu glitter in die stof?’, gevolgd door een roloog. (Trouwens, die glitterdraad is écht enkel zichtbaar voor een puberoog, ik wed dat jullie dat nog niet eens gezien hadden.)

Ik deed een ultieme poging tot styling met een leren jasje en bottines. En toen leek ze het precies toch te zien zitten. Op voorwaarde dat haar netkousen eronder mochten (ja, daar zit een gat in.) wilde ze het wel eens passen. En kijk: de spiegel zei haar dat het best tof was. En dat ze er zelfs mee op restaurant wou.

Of de jurk nu veel gedragen zal worden, dat kan ik niet voorspellen. We zullen dus nog wel zien, binnen een half jaartje of zo zal ik het jullie laten weten. Wanneer ik nog eens een Mira maak. Ik ga het dan wél eerst vragen.

Ergens in de herfst vroeg La Maison Victor me om een patroon uit te kiezen uit hun eerste editie van het nieuwe jaar en dat dan ook te naaien. Ik zou dan – over een hele pagina uitspreid, slik – te zien zijn in dat nummer van januari/februari 2020. Uiteraard zei ik ‘ja’, wat dacht je?

Toen ik alle patronen (getekend, zonder foto) te zien kreeg, hoefde ik niet lang na te denken. Misschien lazen jullie het al in het tijdschrift: een hemdjurk stond hier al een tijdje op de planning en dit was de ideale gelegenheid. Runa zou het worden!

Bij Madeline vond ik zoals steeds de ideale stof: een soepelvallende tencel in effen zwart, die perfect voldoet voor dit soort jurken. Ik wilde ze mooi zien doorvallen en niet te dun zodat ik ze kan dragen bij elke gelegenheid en in elk seizoen. Opzet geslaagd, denk ik!

Ik heb even getwijfeld om er nog borstzakken met kleppen op te zetten, om de hemd-look te versterken, maar tijdsgebrek deed me dat idee snel schrappen. Dit patroon is niet meteen een snel-snel project en misschien ook niet het allergemakkelijkste (kraag met staander, manchetten, knoopsgaten) maar wel eentje dat veel voldoening geeft achteraf.

Soms is het al eens fijn om wat door te bijten en een iets tijdrovender projectje in handen te nemen, nietwaar?

Het moeilijkste was nog het nemen van de foto’s: ze moesten gezelligheid uitstralen en uiteraard wilde ik er wél echt fatsoenlijk opstaan (‘over een hele pagina uitgespreid’, en dat op papier, dat is wel forever he). Die fotoshoot liep niet van een leien dakje, vraag maar aan de Husband.

Maar ik ben erg tevreden van het resultaat! En nu het tijdschrift in handen had en ik de Runa jurk in de LMV-versie zag, vind ik de mijne stiekem mooier 😉

Kerstmis, dat gaat hand in hand met tradities. Fondue op kerstavond, pakjes onder de boom, het zijn dingen die ik al doe zo lang ik op deze planeet rondloop. Een andere traditie is ondertussen ook al eentje die een aantal jaar (2018, 2017, 2015, 2014) meegaat: spulletjes naaien die verkocht worden voor het goede doel op het kerstmarktje op school.

Dit jaar kreeg ik onverwacht échte kerststoffen in de brievenbus van Stof & Stil. Ze hebben een uitgebreide kerstcollectie stijlvolle stoffen en ander moois. Ik vond rode en groene fluweel en satijn en bijpassende katoenen stoffen in mijn pakje, samen met lintjes, goudkleurige paspelband en een ongelooflijk zacht pelske. Bovendien zat er ook een patroon bij voor een echte kerstkous, en dat was al even geleden dat ik dat nog eens maakte.

Nu, eerlijk is eerlijk: wanneer ik voor het kerstmarktje naai, moet het wel vooruit gaan. Ik heb namelijk ook geen zeeën van tijd, en samen met 3 tieners die examens (en aandacht en hulp nodig) hebben en ik die zelf uiteraard ook in een drukke periode zit op school, had ik geen zin om -tig kerstkousen te naaien. Dus dacht ik na over een alternatief.

Het hartjespatroon van Stoff & Stil, bedoeld om zoals de kerstkous een kadootje te bewaren, gebruikte ik om ‘gewone’ hangers van te maken. Mét een leuke kerstquote leek het me wel een tof hebbeding om verkocht te krijgen aan jonge pubers en hun ouders. Toen de paspelband op was, stapte ik over naar eenvoudige banners met een grappige kerstuitspraak.

Voor de banners gebruikte ik deze tutorial, de houten stokjes haalde ik bij Brico. Ik had nog gouden flexfolie (met en zonder glitters) waarmee mijn Cameo Silhouette aan de slag ging en in no time had ik een stapeltje kerstgerief bij mekaar genaaid.

En nu duimen voor een goede verkoop! Alvast een fijne kerst gewenst. x

Soms val ik voor een kleur. Zomaar, een oud roze, een warm okergeel of zoals nu: een prachtig diep groen. Dat de stof ook nog eens heerlijk soepel is, zacht aanvoelt én vegan (haha, hipster joh!) deed mij ter plekke bij Madeline de Stoffenmadam doen besluiten dat ze ideaal was voor mijn project-met-een-strakke-deadline.

Die deadline was echt strak: als in 2 dagen (zelf gezocht hoor). Ik naaide een jurk uit de nieuwe Fibre Mood (editie 7, vanaf 21 november in de winkel) voor het Sew Along filmpje van deze editie. De Carole jurk is een wikkeljurk van midi-lengte en met halflange mouwen die zeer veelzijdig is, afhankelijk van de stofkeuze.

Ik gebruikte dus deze cupro, en verlengde de jurk én de mouwen waardoor ze een hoog party-gehalte kreeg, ideaal voor de komende feestdagen me dunkt. Ik waande er me Florence Welsh in, écht, daar zijn bewijzen van.

De stof is echt de max: zelden zoiets aangenaams op mijn bloot lijf gevoeld. Of klinkt dat raar? 😉

De dag van de Sew Along was een belevenis: samen met 6 andere dames acteren, lachen, babbelen, eten en nog eens acteren? Wij kunnen dat! Het Fibre Mood team stelde ons op ons gemak en liet ons er op ons best uitzien, en bovendien werden we hartelijk ontvangen bij Lana Lotta in Leuven.

In het filmpje kan je goed zien hoe erg de jurk verandert, enkel en alleen door een andere stof te gebruiken of door de lengte aan te passen. Echt verbazend!

Qua stofgebruik viel de jurk ook beter mee dan gedacht: ik gebruikte bijna 3 meter (maat 38) maar enkele dames hadden voldoende aan 2,5 meter of zelfs maar 2 meter als je hem wat inkort.

Samengevat: wil je een stijlvolle, comfortabele, eenvoudig-te-naaien jurk? Carole is your girl!

Ten eerste: dit is mijn laatste maaksel van de winter in corduroy. Ten tweede: dit is mijn laatste Legend/Drew van Fibre Mood. Beide beloftes maak ik niet aan jullie, maar aan mezelf. Want die corduroy: ik krijg daar dus elke keer acute nies- en snotaanvallen van, hell is het. En die Legend/Drew: een fantastisch patroon maar die duizend patroondelen en al dat getopstitch maken dat ik het beu ben. Als in k*tsbeu. Nah.

Dat gezegd zijnde: zelden een tiener (of drie) gezien die zo content was met een naaisel, anders was ik na het eerste exemplaar gestopt, for sure!

Deze Drew is helemaal dezelfde als mijn eerste: zelfde maat, andere corduroy. Dit okergeel is prachtig bij het vel van Dochter 1, dus ik was blij dat ze in tegenstelling tot de andere twee koters niét voor een saaie kleur koos.

Ik merk wel dat ik beter de armlengte van mijn oudste had nagemeten: wat een verschil met Dochter 2. De mouwen zijn te lang, dus gelukkig maakte ik echte knoopsgaten aan de manchetten waardoor ze ze kan oprollen. Probleem (min of meer) opgelost.

Ook deze corduroy kocht ik bij Madeline de Stoffenmadam, ze heeft zoveel kleurtjes dat het moeilijk kiezen is.

Ribfluweel is hot voor het moment, en moest ik de stof niet zo beu zijn omwille van al dat gesnotter, ik zou ze in alle kleuren aanschaffen voor honderd en één projecten. Grote liefde, zo’n zachte stof.

Ik was de tel kwijt, dus ik zocht het even op: ik maakte de Vilette al vijf keer dus ik denk dat we oprecht van een succesnummer kunnen spreken. Vilette is een winterjas uit een wat oudere La Maison Victor en voorlopig lijkt er geen sleet te zitten op dat patroon dus ik maakte er nog maar eens eentje.

Eentje voor mij opnieuw, nadat ik dit exemplaar onlangs verkocht. Niet wegens versleten, wel wegens een beetje beu. Bovendien heb ik de laatste tijd weer iets met ribfluweel, daar waren jullie hier, hier en hier al getuige van. Het doet wat seventies aan, vooral in cognackleur, en laat ik nu toevallig een kind van de seventies zijn!

Deze dikke rib in een prachtige kleur vond ik bij Madeline de Stoffenmadam. Ik kocht er meteen zacht teddy fleece bij om hem extra warm te maken voor de winter. Die teddy kwam enkel in het voor- en rugpand, aan de mouwen gebruikte ik gewone voeringstof. Achteraf bekeken had ik beter gemattelasseerde voering in de mouwen genaaid voor de warmte, maar kijk: niet aan gedacht.

Ik naaide maat 36-38 omdat ik mijn vorige Vilette erg ruim vond. Ruim en oversized vind ik wel leuk maar ik was bang dat dit té zou worden met die dikke teddyvoering.

Een beetje ruim is goed voor een winterjas, maar ik heb geen ambities om voor het volgende Michelinmanneke versleten te worden.

Daarom dus: 36-38. Een kleine waarschuwing wel: de jas valt niet zo ruim aan de heupen en sluit met één enkele knoop, dus moest je van plan zijn om er meerder knopen aan te naaien dan neem je hem beter wat breder onderaan. Ik zou de mijne bijvoorbeeld niet tot onder dicht krijgen.

Over knopen gesproken: één knoopsgat moest ik maken in deze rib en na 1 poging was het weer van dat: mijn machine blokkeerde. Om een nòg grotere ramp te vermijden besloot ik snel om opnieuw een drukknoop aan te naaien en de knoop er enkel voor de sier bovenop te zetten.

En zo ben ik weer helemaal opgewarmd voor 2 workshops waarin we deze jas naaien bij Madeline de Stoffenmadam. Helaas geen plaatsjes meer vrij, maar als je je inschrijft voor de nieuwsbrief bij Madeline dan blijf je snel op de hoogte van alle volgende workshopdata.