mabel for spring

Vandaag ligt de nieuwe Fibre Mood in de rekken en ik maakte er alvast één patroon uit: de Mabel, een vrouwelijk truitje dat perfect is voor de lente die er stilletjes aan aankomt.

Omdat het patroon pofmouwen heeft, zocht ik een rekbare stof die niet te dik was (ik wil er immers niet als Sissy uitzien). Iets soepelvallends ook, liefst in een effen kleur maar met structuur voor wat interest. En graag in een tint die past bij mijn capsulekast en tegelijk ook ideaal is voor een zonnigere periode van het jaar. Verder ben ik niet moeilijk hoor.

Naar Madeline de Stoffenmadam dus, waar An meteen begreep wat ik bedoelde en bijna onmiddellijk de perfecte rol stof uit de rekken viste (die trouwens in het echt mooi oker is, de foto in de webshop is niet wat het moet zijn) . Soms loopt alles gewoon van een leien dakje.

Zo ook het naaiproces. Ik knipte 3 patroondelen (voor- en rugpand plus mouw) en ging aan de slag.

De voorziene patroondelen voor de boorden gebruikte ik niet: ik knipte ze gewoon van breedte en hoogte zoals ik ze bij een sweater zou maken.

Ik deed na een snelle pasbeurt een paar aanpassingen: het truitje werd ingekort met 4 cm, de mouwen met 6 cm. De mouwboorden knipte ik wijder dan je normaal gezien zou doen, ik hou niet zo van aanpassende boordjes halfweg mijn arm.

Even dacht ik om ook de halsuitsnijding wijder te maken maar dat deed ik uiteindelijk toch maar niet. Op aanraden van An van Madeline gebruikte ik geen boordstof maar de stof zelf. De perfect bijpassende kleur vinden is altijd een gedoe en soms kan het evengoed zonder.

Zeer content met mijn Mabel en zelfs Dochter 1 zag het truitje helemaal zitten. Wie weet maak ik dus snel nog een tweede!

dierentuinjasje

Babyjasjes, ik weet niet hoeveel ik er al maakte maar het zijn er tientallen. Het One To Hug-patroon (oorspronkelijk van Mind The Whale maar ondertussen verkrijgbaar bij About Blue) is hier een blijver, zoveel is duidelijk. De jasjes haalden bijlange na allemaal de blog niet, maar deze keer wou ik het graag nog eens tonen.

Het is namelijk mijn eerste versie met een pinnemuts. Na de gewone kappen en de kappen met oortjes leek me deze ook wel eens leuk, en zeker voor een bijna-peuter.

De french terry die ik gebruikte is er eentje uit de laatste collectie ‘Let’s Get Lost’ van About Blue Fabrics. Ondanks het feit dat ik niks heb met blauw, sprak de combinatie met het oranje mij heel erg aan en toevallig kende ik een mama die ook fan is van die kleuren.

‘Into the zoo’ is een heerlijke zachte french terry die ik combineerde met één van de nieuwe uni kleurtjes (uni 10 coral gold) van About Blue en een perfecte match is. De uni’s zijn volledig doorgekleurd en van een super kwaliteit, bovendien is er ook bijpassende boordstof beschikbaar.

Ik ben altijd sneller geneigd om french terry of sweaterstof te kopen als de fabrikant ook matching boordstof voorziet, het maakt een naaiwerk er zoveel mooier en professioneler uitzien.

Ik naaide de grootste maat van One To Hug maar voegde toch nog extra naadwaarde toe om hem nòg iets groter te maken, zodat Pol er zeker lang genoeg in past.

Tegenwoordig maak ik de jasjes ook meer en meer met knopen in plaats van drukknopen of kamsnaps. Drukknopen blijven toch altijd een beetje delicaat, zeker wanneer er wat minder voorzichtig mee wordt omgesprongen. En hoewel knoopsgaten naaien in rekbare stoffen ook niet evident is, lukt dat met goede versteviging aan de verkeerde kant van de stof prima.

De volledige collectie is verkrijgbaar in jouw favoriete stoffenwinkel. En ik kijk alvast uit naar niet-zo-koude temperaturen, om Pol te zien blinken in zijn nieuwe jasje!

bloemetjes-holly

Toen ik me onlangs toch nog eens in een echte bakstenen stoffenwinkel waagde – meer omdat ik het #teammadeline miste dan dat ik nood had aan stof – viel mijn oog er op een groene bloemetjesviscose. Bloemetjes zijn mijn zwakke plek, dus ook al wist ik nog niet meteen wat ermee aan te vangen, er belandde 2 meter in mijn winkelmandje.

Thuis gekomen besloot ik dat het een jurk moest worden: eentje voor mezelf en met lange mouwen. In mijn collectie Fibre Mood magazines vond ik het ideale patroon: Holly.

Ik ben mijn naaigoesting wat kwijt, toch als het om patronen gaat die ik nog niet maakte of die wat meer tijd nodig hebben. Maar ik had geen haast en verder ook niet veel plannen (duh) dus gebeurde het naaiproces aan een zeer gezapig tempo.

Nu moet ik zeggen dat mijn goesting nòg verminderde toen ik plots merkte dat ik een blinde rits nodig had. Het nodig hebben op zich was niet het probleem, wel het vooruitzicht tot het naaien ervan. Ik gok dat het al 2 jaar geleden was dat ik dat nog eens gedaan had, en ik ben ook absoluut geen held in het inzetten van blinde ritsen. Nooit geweest.

Ook nu verliep dat weer niet helemaal okee. Ik ondernam maar één poging, en ze zit erin, maar blind is ze allesbehalve. Niet dat ik me dat aantrek, ondertussen kennen jullie mij al 😉

Gelukkig heeft de blinde rits exact dezelfde groene kleur als de stof, dus in mijn ogen is ze blind. Of toch ongeveer.

Ik heb geen bewijsmateriaal in de vorm van foto’s (vergeten, écht!) maar als jullie me tegenkomen in deze jurk mag je altijd eens naar mijn rug gluren.

Ik maakte maat 38 maar dat had naar mijn gevoel ook een 40 mogen zijn. Ik naaide geen manchetten met mouwsplitten maar stak een brede elastiek in de mouwboorden. En de lengte paste ik ook aan: er gingen heel wat centimeters af (geen idee meer hoeveel precies).

Je kan de jurk met of zonder taillelint dragen, of zelfs met een mooie brede ceintuur. Je verkrijgt er telkens toch een andere look mee.

Ik ben er tevreden van, de jurk is wat opgekleed zonder té te zijn. Misschien draag ik hem wel tijdens mijn lockdown-kerstfeest, gewoon hier thuis. Of wat denken jullie? Toch maar gewoon loungewear aan tijdens de feestdagen?

glittermeisjes

Sinds de allereerste lockdown stelt Lotte Martens al lockdown boxen samen. Een grandioos idee, zo bleek, want toen iedereen in zijn kot moest blijven, was het een zalig gegeven om zo’n box thuisgeleverd te krijgen. Er zat namelijk echt alles in om onmiddellijk aan de slag te kunnen: elk fournituur, tot bijpassend garen toe.

Die boxen kwamen in allerlei maten en kleuren, en zopas kwam het team van Lotte ook met sweaterboxen op de proppen. Wat een heerlijkheid: french terry in de mooiste snoepkleurtjes, ‘beglitterd‘ in de typische Lotte Martens-stijl, bijhorende boordstof én garen en daarbovenop ook nog eens een sweaterpatroon. Ik koos de sweaterbox ‘Cypres’ maar als je van bloemen houdt is de ‘Florentes’ zeker ook een topper.

Dat sweaterpatroon over&over (van About Blue) gebruikte ik al eens voor de Zoon: gewéldig patroon dat ongelooflijk cool in elkaar zit! Lotte vergeeft het me vast dat ik het deze keer niet gebruikte… Ik knipte namelijk nog eens mijn eigen ‘allweather sweater’, deze keer voor de schoonzus. Ze koos de petroleumblauwe kleur (prachtig met gouden spikkels) voor haarzelf, en de groene versie (met zilveren glitters) voor de meisjes.

Ze matchen, maar toch niet helemaal. Ik vind dat tof: truien die op mekaar lijken maar toch niet helemaal hetzelfde zijn. De glitters geven het een feestelijk gevoel zonder over the top te zijn. Misschien wel ideaal nu met de komende feestdagen in ons kot: loungewear to the next level ofzoiets 🙂

En! Helemaal nieuw zijn de DIY-boxen waarvoor je zelfs niet moet kunnen naaien! Er is een prachtige macramébox (hello, seventies!) en twee borduurboxen, om ter mooist. Ik geef heel binnenkort zo een prachtige borduurbox weg via Instagram aan één van mijn creatieve volgers. Hou het in de gaten!

all day pj

Het begon met een vraag van Dochter 2. Of ze de pyjamabroek van de Husband mocht hebben. Dat kon uiteraard niet: ten eerste is die broek veel te groot voor haar, en ten tweede wou de Husband die ook gewoon niet kwijt. Maar deze moeder haar oren waren gespitst en haar naaibrein aangewakkerd.

Stap één. Op zoek naar een patroon. En ik zoek altijd naar iets wat ik in huis heb vooraleer ik een nieuw patroon aankoop, desnoods iets dat ik kan aanpassen tot wat het moet zijn. Ergens achteraan in de kast vond ik een vintage patronenbundel voor slaapgerief. Een bundel die uit de goodiebag kwam van mijn internationaal bloggersweekend in Londen in 2016.

Stap twee. Op zoek naar stof. Bij Stoff & Stil bestelde ik 2 meter flanel, want in mij hoofd breidde ik de zelfmaak-pyjamabroek voor een Dochter uit naar al mijn kinderen. Volgens mijn berekeningen zou ik uit deze lap een broek krijgen voor Dochter 2 én de Zoon. Bij Madeline de Stoffenmadam haalde ik een extra lap voor de broek voor Dochter 1.

Het plan. Ik zou de broeken naaien voor Sinterklaas. En ik zou simpele t-shirts met lange mouwen bestellen om te bedrukken met een kleine slaap-quote. Die zouden dan als bovenstukken dienen. Dat plan verliep deels goed. Bestelling geplaatst voor de Dochters. Bestelling vergeten te plaatsen voor de Zoon.

De uitvoering dan. Broeken naaien en t-shirts bedrukken als verrassing voor je huisgenoten die dankzij coronatijden ook echt letterlijk àltijd je huisgenoten zijn, bleek niet evident. Sinterklaasavond naderde en ik had nog geen steek genaaid, laat staan iets bedrukt. Op 5 december ’s middags begon ik er dan toch maar aan, ik zette mij zo nonchalant mogelijk in mijn atelier en probeerde zo onopvallend mogelijk tewerk te gaan. Mij atelier heeft overal ramen: ramen naar buiten, maar ook ramen die uitgeven op de studeerkamer van de kinderen en op de eetkamer. Een mens wil op dat moment ogen op zijn gat.

Maar niemand keek op. Niemand had ook maar enige aandacht of interesse voor wat ik aan het doen was. Niemand kwam kijken.

Deze moeder is dus toch niet zo onmisbaar als ze zelf wil geloven. Wat een eyeopener, zeg.

Vlak voor het donker werd klokte ik af: twee broeken genaaid, twee t-shirts bedrukt. Voor de Zoon kocht ik de dag ervoor een pyjama uit de winkel. Soms moet een mens zijn grenzen onder ogen zien. Die handgemaakte broek voor de Zoon zal dus voor een andere keer zijn.

over and over

Het is zover, de Zoon is een puber van 13 en past nauwelijks nog in kindermaten. Hij groeit ook als kool: broeken die ik kocht in augustus zijn nu – in oktober – alweer te kort. Sweaters die ruim zaten voor de zomer, lijken in de herfst korte mouwen te hebben… Tijd voor wat verse naaisels!

About Blue brengt op maandelijkse basis een nieuwe stoffencollectie uit én een bijhorend patroon. Deze keer tekende Riet (jullie kennen haar nog van Mind The Whale en de oerblog Leven met Liv) een multi-inzetbaar sweater/cardigan/bomber-patroon. Een patroon dus waar je tig kanten mee op kan, zo eentje dat je over and over kan gebruiken, I like!

Ik tekende maat 34 voor de Zoon en verlengde de mouwen met 3 cm. Dat was misschien niet direct nodig, maar nu ben ik wel zeker dat hij er langer dan twee maanden zal in passen.

Ik gebruikte één van de effen french terry’s en bijhorende boordstof van About Blue in de warme okerkleur, ‘golden spice’. Voor de strepen op de mouwen gebruikte ik restjes die hier al een tijdje bewaard werden.

Ik vind die stroken op de mouwen echt wel tof, zeker ook voor tieners. Ik gebruikte twee kleuren omdat ik van geen enkele kleur een restje had dat lang genoeg bleek. En eigenlijk geeft dat wel een leuk effect. Aan de zijnaden gebruikte ik dezelfde okerkleur, die streep valt dus niet op maar is er wel.

Het in elkaar zetten van de patroondelen vroeg wat aandacht, wat ik in eerste instantie niet verwacht had. Sweaters naaien, dat doe ik met mijn ogen toe, maar deze keer niet dus. Wel plezant om zo eens ‘rare’ naaistappen te moeten zetten om uiteindelijk met een toffe trui te eindigen!

Voor het papieren patroon moet je hier zijn, een pdf-versie is er trouwens ook. En de gedetailleerde handleiding met foto’s staat gewoon online.

sew out of the box – part 4

Dus. Herinneren jullie nog mijn drie vorige sew out of the box – projecten? Nee? Tja, dat is dan ook al een paar maanden geleden…

In volle coronatijd en bijhorende lockdownperiode ontwikkelde Lotte Martens en About Blue naaiboxen waarin alles zat wat je nodig had voor een aantal projecten: stoffen, fournituren, patronen… You name it. Ik koos destijds de ‘sew out of the box – elegant’ en naaide daarmee al een jurk, een sweater en een rok. Het materiaal voor heuptasje Coxa van Lotte Martens bleef wat langer liggen.

Tot vandaag! Een herfstige vrije zondag en een beetje naaitijd zorgden ervoor dat ik aan de slag ging. Het is immers een snel project (yes, il like!) en het prachtige blinkende lapje nepleer fleurde die druilerige zondag meteen op.

Het patroon is zowel in papieren versie als in pdf-formaat te verkrijgen en de handleiding vind je gewoon online. Die is trouwens super duidelijk: met foto’s die je door elke stap loodsen. Die foto’s zijn ook nodig merkte ik, want ik probeerde het eerst door enkel de tekst te lezen en dat zorgde al gauw voor veel gefrons van mijn kant.

Extra gefrons van mijn voorhoofd is niet onmiddellijk nodig, meen ik. Hoera dus voor deftig beeldmateriaal dat de tekst verduidelijkt.

Het maken van het heuptasje ging zeer vlot: het is totaal niet moeilijk en binnen een uurtje was ik klaar.

Wil je ook aan de slag: check even de website van Lotte Martens! Je kan er terecht voor het patroon én voor het zogenaamde accessoiremateriaal (nepleer, vilt of scuba) waaruit je het tasje kan maken. En wil je het jezelf helemààl gemakkelijk maken dan is er gewoon de Coxa Box waarin àlle benodigdheden zitten: het patroon en de materialen (inclusief nodige fournituren).

Hunter jas

Het is nog maar eind september, maar ik ben alvast klaar voor de winter! Ik maakte namelijk een extra lange jas die warm en stijlvol is en me (bijna) doet verlangen naar koude dagen.

Voor Editex Fabrics mocht ik afgelopen zeer vroege lente (van corona wisten we enkel dat het een raar virus was dat ergens in China opdook) gaan snuisteren in hun herfst-wintercollectie van 2020. Best moeilijk, naaiplannen maken voor een winter die zich nog lang niet aandient. Maar mijn oog viel snel op deze prachtige wol in een roestbruine kleur.

De Hunter jas van Fibre Mood stond wel op mijn naailijstje, al schrikt zo’n groot project mij altijd wel af. Maar het feit dat die jas stijlvol, warm én lang was, trok me toch over de streep. Bovendien vond ik bij Stoff & Stil een prachtige katoen-satijn die ideaal bleek als voering. Een nieuw project was geboren.

Ik moet zeggen dat de lange staycation in de zomer mij perfect leek voor dit meganaaisel. Maar die zomer was te warm en mijn oranjerie/atelier niet de ideale plek om te vertoeven in die temperaturen, dus werd het naaisel uitgesteld tot september.

Maar toen kwam het. Het zien van maar liefst 3 gebiesde zakken in de werkbeschrijving duwde mijn motivatie niet bepaald de hoogte in… En het project bleef weer een week of twee liggen.

Ik ben grote fan van gebiesde zakken, maar geen grote fan van het zelf naaien ervan… Na de borstzak (die 2 keer opnieuw moest) hield ik de twee andere zakken voor bekeken en naaide ik enkel de zakkleppen op het voorpand.

Natùùrlijk ga ik daar spijt van hebben – niemand wil een jas zonder zakken – maar ik zag het op dat moment echt niet meer zitten. Misschien stik ik er later nog gewone zakken op, ik zie wel. Ter compensatie kwam er wel een klein binnenzakje in, precies groot genoeg voor mijn iPhone.

Verder viel het naaien van de jas best wel mee. Zeker als je al eerder een jas gemaakt hebt is het niet zo heel moeilijk, enkel veel werk. Het enige wat ik volgende keer toch weer anders zou doen is het gebruiken van voeringstof voor de mouwen. Dat is toch altijd handiger om aan en uit te trekken.

de andere Dolores

Dolores van la Maison Victor is een rokpatroon dat ik ook al een heel aantal keer gebruikte: eerst was er deze (die ik nog steeds draag), toen kwam een groene tetra-versie (veel plezier aan gehad maar na een tijdje opgewold), ik maakte er eentje in het dubbel (die voor mezelf toch niet zo mijn ding bleek en verkocht werd) en er kwam ook een feestelijke hack.

Een paar weken geleden kocht ik bij Madeline de Stoffenmadam een lap viscose linnen die ik vorige week omvormde tot een nieuwe Dolores, maar dan anders. Om te beginnen werd hij korter, al lag dat eerder aan de stofhoeveelheid die nog restte in de winkel.

Verder liet ik de steekzakken in de zijnaad achterwege en maakte ik grote, opgestikte zakken. De knopen recupereerde ik van de versleten, groene tetra-Dolores en kwamen nu prima van pas.

Ik zou wel aanraden om aan de tailleband toch 2 knopen te zetten (zoals voorzien in het patroon) want nu trekt hij toch een beetje scheef. Ik had jammer genoeg geen extra knoop meer en dacht dat het wel okee zou zijn met eentje… Maar aangezien ook ik met wat extra coronakilo’s te kampen heb, blijkt dat niet helemaal perfect te zitten zo.

Het blijft een superpatroon, eentje dat vrij tijdloos is ook naar mijn mening en zeker nog wel eens op de naaitafel komt.

sew out of the box – part 3

Yes, I’m on a roll ! De goodies in die box blijven dan ook maar komen 🙂 Ik had niet gedacht dat ik zo snel alles verwerkt ging krijgen, maar kijk, goed bezig dus.

De 3de lap stof van deze ‘sew out of the box – elegant’ is een prachtige zwarte tencel van Lotte Martens. Nooit gedacht dat ik blij ging worden van een effen zwarte lap stof vroeger, maar ondertussen is mijn liefde voor stof geëvolueerd van ‘oh, wat een schattige print’ naar ‘oh, wat heerlijk zacht en tijdloos’. Een mens verandert.

Het eerste plan was een laagjesrok (zoals de Hettie van Fibre Mood) voor Dochter 1, want dat stond al even op haar wensenlijst. Maar ze veranderde van gedachte, en plots wilde ze een rok met split. Een liefst ook met ruffles. Ik begreep helemaal niet wat ze bedoelde, maar na wat bladeren in mijn stapeltje Fibre Mood viel haar oog op de Arlette rok.

De Arlette rok vraagt meer stof dan ik voorhanden had, maar met Dochter 1 valt gelukkig te onderhandelen. Enter de Arlette-hack.

Helaas had ik niet genoeg stof, en ook niet genoeg tijd voor een echte Arlette. De rok moest mee op vakantie en – guess what – ze vertrok ’s anderendaags. Dus moeder liet haar brein werken, liet de ruffles achterwege en bedacht de simpelste rok ooit. Ik leg jullie even uit (met slechte foto’s, sorry) wat ik deed:

  1. Leg het voorpand van de Arlette op de dubbelgevouwen stof, met de rechte zijkant zo ver mogelijk van de stofvouw (zodat je de hele stofbreedte gebruikt). Let op de lengte (want de onderkant is ook effectief de zoom van je rok. Knip uit zonder naadwaarde, plooi open en naai een rolzoom aan de volledige onder- en zijrand.
  2. Plooi de stof opnieuw dicht (verkeerde kanten op elkaar).
  3. Laat de zijkanten overlappen met ongeveer 12 à 15cm (ik nam 12 cm) en stik de overlappende deel voorlopig aan elkaar tegen de bovenrand van de stof.
  4. Markeer de 2 zijkanten, middenvoor en middenachter (geen foto).
  5. Knip een tailleelastiek op taillebreedte, naai de korte kanten aan elkaar en verdeel hem in 4 delen (geen foto).
  6. Naai de rok aan de elastiek (met een zigzagsteek), waarbij je de merktekens van de rok en die van de elastiek laat samenvallen én de elastiek uitrekt tijdens het stikken (geen foto).

Ik nam niet van alles foto’s maar ik ga ervan uit dat jullie allemaal al een beetje naaiervaring hebben. Bovendien is het echt heel simpel.

De elastiek zat ook in de box (en is eigenlijk bedoeld voor de rechte rok die je met de french terry zou kunnen maken) dus ook nu hoefde ik geen extra fournituren te gaan kopen.

De rok was klaar op een uurtje, en na een strijkbeurt namen we meteen foto’s. Ondertussen vertrok ze – rok inclusief – op vakantie met vrienden, nadat ik veel knuffels kreeg voor ‘de kleding op bestelling’. Toch heerlijk als alles van een leien dakje loopt, niet 😉

Nog één maaksel uit de DIY-box te gaan, stay tuned!