Categorie: naaisels

’s Morgens de vraag krijgen of je toevallig nog een babydeken op voorraad hebt voor een baby die die dag geboren moet worden, da’s redelijk last minute als je het mij vraagt. 

Op voorraad had ik niks, maar toch schoot ik meteen in actie! Hier lag immers nog heerlijk zachte donkerbruine fleece te wachten op een bestemming. Maar de baby zou een jongen zijn, en dat reduceert het aantal geschikte stoffen in de kast toch wel aanzienlijk. Gelukkig schoot De Husband te hulp en hij plukte zomaar een gepast vichyruitje uit de berg om te combineren met de vosjes die ik nog op overschot had. 

That’s my man!

(fleece bij Pauli – vossenstof bij Julija’s Shop)

Een stof die me in eerste instantie niet veel zei. Zwart met witte flamingo’s én sterren? Het leek wel gevogelte op lsd. Maar de Dochters waren fan dus kocht ik het toch, voor een zacht prijsje weliswaar.

Ik maakte er een jurk van: het bovenstuk haalde ik uit Stof Voor Durf Het Zelvers, voor het rokdeel nam ik de maten van Mina Dotters rimpelrokje op elastiek.

Op de rug kwam een rits, geen blinde maar een witte zichtbare rits die eigenlijk goud had moeten zijn. De gouden versie knipte ik stuk. Haast en spoed, je weet wel.

En eigenlijk was dat niet zo heel erg, want de gouden paspel die ik had voorzien bleek 20 cm te kort voor de volledige omtrek van de zoom en verving ik dan maar door een witte. Zo viel alles toch nog op zijn plaats.

Volgende keer zou de jurk wel wat langer mogen, hoewel de Dochter daar niet echt akkoord mee is. “De mode is kort, mama.” 

Tja, wat weet ik er ook van?

(stof bij Fabricland, groepsaankoop via Stof de Stofkes op FB)

Vandaag wordt Gorgeous Gisèle gevierd. Groot feest, dus. En als meter kan je bezwaarlijk met lege handen arriveren. Als gewone gast ook niet trouwens. Maar de drukke septembermaand gooide roet in het eten, iets zelfgemaakt zal deze keer niet in haar cadeau zitten. Wel iets zelfgekocht, maar dat telt niet geloof ik.

Toch probeerde ik very last minute nog iets uit mijn hoge hoed te toveren. Iets voor Grote Zus (aka Lady Lucille), want Grote Zus zijn, dat is toch de àllerbelangrijkste taak ter wereld?

Het patroon kocht ik bij ithinksew en is het snelste bloesjespatroon ooit, denk ik. Op een half uur was het geknipt en gestikt. Het inrijgen van de elastiek in de mouwen en halslijn duurde langer, eerlijk waar.

De stof is linnen en won ik bij Hawthorne Threads. En eigenlijk ben ik geen fan van linnen, maar deze bloemetjesversie vermomd als kleine-meisjes-blouse leek me perfect voor een zonnige herfst.

(stof bij Hawthorne Threads)

De juf en de directeur van de Zoon kregen een baby. En toen ik het geboortekaartje zag, kon ik maar één ding denken: Hamburger Liebe!

De stofkeuze voor een deken om baby Nell in op te rollen (woorden van de Zoon) was dan ook evident. Aan de achterkant kwam fleece in het perfecte groen.

Welkom op de wereld, Nell!


(stof bij Habiba – fleece bij Ikea)

Ik doe dat wel vaker, kwissen. Als – meestal – enige vrouw in een ploeg van haantjes ken ik mijn plaats: ik mag mee voor de vrouwenvragen, en zo lang mijn bijdrage niet verwaarloosbaar blijkt, doe ik dat graag.

Enkele maanden geleden wonnen we een prijzenzak. Een zak waarvan we de inhoud vooraf slechts op een wazige foto te zien kregen en die voornamelijk gevuld was met rommel. Tenzij jullie de DVD van Team Spirit, een psychologie-tijdschrift en een paraplu vol reclame als de ultieme hoofdprijs beschouwen. Maar mijn vrouwelijk en zéér goed werkend oog viel op een kadobonnetje dat ook op de foto stond. Ik las “Stoffenhoekje” en besloot mijn veto te stellen voor alle 44 andere zakken. 

Zo verdeelde ik aan het einde van de avond de rommel onder mijn vijf haantjes en ging zelf met de hoofdprijs lopen. En uit die hoofdprijs werd deze broek geboren. Enig schuldgevoel stak deze week echter de kop op, dus werden de restjes van de broek 5 kleine kadootjes voor 5 collega’s die werkelijk àlles weten.

Zo’n man, dat moet op tijd en stond gesoigneerd worden natuurlijk.

Michael, Rudi, Stef, Jean en Filip: mijn eeuwige dankbaarheid!

Een schande is het, jullie mogen het beamen, dat ik nog nooit eerder een Jacobbroek maakte. Met een Zoon die Jakob heet heb ik geen seconde getwijfeld toen het patroon verkocht werd voor Van Katoen. Dat was in april 2012. Sindsdien lag het daar. Of nee, ik begon er twee keer aan: de ene versie was te groot, de andere te klein, ik raakte gefrustreerd en liet het patroon (en de half afgewerkte versies) links liggen.

Tot vorige week. Zonen 09 kondigde een sewing-contest aan. Totaal ongelegen, want laat september nu de allerdrukste maand in een lerarenbestaan zijn. Met lesroosters die nog niet op punt staan, kinderen die routine missen, voorbereidingen voor een nakende eetdag op school… ach gewoon, de jaarlijkse september-stress.
En toch: een Jacob voor Jakob, ein-de-lijk!

Ik kocht stof in een plaatselijk klein stoffenwinkeltje wegens gebrek aan tijd om naar De Grote Stad te rijden. Paspel om de zakjes af te werken vergat ik. Maar toen herinnerde ik me dit. En mijn stapeltje afgeknipte ritsen werd opgediept.

Verder niks nieuws aan deze broek die jullie al 100 keer zagen verschijnen in blogland. Het staat hem, vind ik. Jakob in zijn Jacob, alsof het voor hem was verzonnen.

(stof bij Het Stoffenhoekje)

Niet noodzakelijk van het bandwerk dat daaraan vooraf gaat (alhoewel…), maar wel van de kleurrijke torentjes en symmetrische rijtjes dat dat dan oplevert. Ik hou van symmetrische rijtjes.

En ik hou van veel van’t zelfde.

Dit alles (and more) kwam afgelopen zaterdag terecht in een klein winkeltje. A shop in a shop, heet dat dan. Ik dacht: laten we het eens proberen, we zien wel wat het wordt.

Queen Josephine & King Joseph, Schaluin 76 , Aarschot

Meer uitleg hoeft daar niet bij. Ik gebruikte nog maar eens het Gingerbread-patroon, waardoor ik op een kleine drie uur tijd een lap stof kan omtoveren tot een echt kledingstuk. I like!

(stof bij VanMarieke)

Een eenvoudig verjaardagskadootje voor wie inspiratie zoekt: een groot kussen en een Zo Geknipt ritszakje gevuld met snoep. Succes gegarandeerd!

De Gingerbread hemdjes uit Homemade Minicouture kennen succes bij de Zoon, en al snel vond hij het geen slecht idee om ook zijn vrienden te voorzien van kledij. Dus toen Zeger jarig was in augustus maakte ik voor hem een vossenhemd.

De stof haalde ik weer bij Maartje en combineerde ik in de kraag met een restje Free Spirit. In de schoudernaden kwam turkooise paspel en ik gebruikte knopen in diezelfde kleur. De stiksels mochten wat mij betreft ook wel contrasteren.

En vanochtend, op de allereerste schooldag, maakte Zeger zijn jas los en riep me luid toe: “Kijk wat ik aanheb!” Geweldig toch?

(stof bij Studio Saartje)