Auteur: byevamaria

Dit stond ook al lang op mijn to do-lijstje. In de luchthaven is het telkens weer zoeken in rugzak of sjakos naar die 5 reispassen. En die sis-kaarten van de kinderen, waar zitten die ? Ik maakte eerder al eens zo’n mapje, met een ander doel weliswaar, maar het komt op hetzelfde neer. En ik ben niet de enige met dit idee, wees gerust. De voorbije weken kwam ik zoiets o.a. hier en daar al eens tegen. Ik baseerde me niet echt op een patroon ofzo, gewoon goed kijken naar alle prentjes die op Tinternet passeren. En dan meten, rekenen, logisch nadenken : mijn drie talenten (ahum …)

En dat seventies-stofje is toch écht super, niet? Ik kocht het lang geleden op de stoffenmarkt in Eindhoven. Ik zag het en moest het hebben. Dus ik deed een uitspatting en kocht er ineens 5 meter van. Ik was prompt €5 kwijt!

Het deed haar aan tempels in Vietnam denken … De hersenkronkels van Dochter 2 en de verbanden die ze soms ziet, tja. Misschien was het de kleur, die van de Maneki Neko, de kitsch-schreeuwende wenkende kat op haar nachtkastje. En raar maar waar: de naam van de stof (poussière d’étoiles van Linnamorata) blijkt ook de naam van een Vietnamees restaurant te zijn in Brussel! Straf hè.

Ze koos het alleszins uit voor haar volgende Tammy.

(stof + paspel bij Hexagoon)

Blij als een klein kind met de levering van mijn échte, geweven labeltjes! Na een hele tijd kopiëren en knippen en strijken op katoenen lint kwam ik via haar op deze site terecht. Goede service, snelle verwerking én levering. Zie toch eens hoe schoon!

Dat was het besluit van de dag. Net een dagje Elsene achter de rug, een deel van Brussel dat al langer op Het Lijstje stond. Na het lezen van deze tips kregen we er helemaal goesting in, en inderdaad wat een verrassing! Abdij Ter Kameren blijkt een oase midden in de stad, het Flagey-gebouw met het geweldige Café Belga, leuke winkeltjes, een geweldig marktje (Kasteleinsplein, elke woensdag), en de béste burger ooit (en ’t was niet eens vlees!) bij l’Amour Fou.

Voor herhaling vatbaar !

Na maanden van “ik ga het doen – of nee, toch niet” is het dan zo ver : een kogel meer door een kerk, een knoop meer doorgehakt. Ik blog. Ik weet het, de halve wereld blogt. Maar de halve wereld facebookt ook, en daar doe ik dan weer niet aan mee, dus ’t is niet dat ik een kuddedier ben. En eigenlijk heb ik ook geen tijd om te bloggen. Want ik werk, en ik heb 3 kinderen en ook nog een kat, er is de strijk en de was, en ook nog de kook en de plas, en de vrienden en familie, en geregeld snuffel ik zélf ook wel graag op de blogs van anderen, en ik naai tegenwoordig weer graag en veel. Maar gelukkig is er De Husband, die tovert af en toe tijd voor mij, als dat niet cool is …

Dus hier ben ik, welkom op mijn blog!