Auteur: byevamaria

Hij keek alsof ik zonet het einde van de wereld had aangekondigd. Of een vies woord had uitgesproken. “Nescafé is voor sissy’s.” Het was waarschijnlijk al erg genoeg dat hij zijn bed moest missen, door het slijk naar een gemeenschappelijk toilet moest benen, laat staan dat er geen deftige koffie zou zijn. Neenee, een Bialetti, dat was het enige mogelijke koffie-maak-instrument dat een serieuze kampeerder op zak hoorde te hebben. Dus deden we een telefoontje naar iemand die ons zo’n ding kon uitlenen. Het was me wat, op een wankel kampeertafeltje voor vier personen koffie zetten in een éénpersoons-Bialetti. Het duurde uren. Maar zo hoort dat in de vakantie. 

Dus om het afscheid van de Bialetti te verzachten, flockte ik een T-shirt voor de Kempische Kameraad. En ik spreek nooit nog het woord “nescafé” uit in zijn bijzijn. (Alhoewel ik dat stiekem ook wel lekker vind.)

Als het zo warm is als de voorbije week willen we alleen maar écht zomers eten. Geroosterde paprika, gegrilde courgettes, brood met kruidenboter en een frisse pastasalade. Lekker, lekker !

De iPad deed zijn intrede ten huize Eva Maria. Ja, een mens moet mee met zijn tijd hè. En de kinders eisen ook steeds meer en meer computer-tijd op, dus leek zo’n handig meeneemcomputerke ons wel ideaal. Maar dat is zo dun. En glad. En ongetwijfeld ook heel breekbaar. Ik zag het ding al binnen de week uit de handen van de Zoon (of Dochters, even onhandig die meiden) donderen. Een hoes voor de Pad moest er dus komen, en wel snel! Toevallig had ik vorige week het ideale stofje al in mijn brievenbus gekregen!

Er volgde wat gesurf, wat gedenk, wat gereken. Geknip en gestik, et voilà : een handmade-iPad-sleeve!

Hier en daar kan het beter, de elastiek moest eigenlijk aan het achterste deel bevestigd worden. Maar ik ben wel content. Er zit stevig karton tussen de verschillende onderdelen, en zo kan hij zelfs rechtop staan om filmpjes te bekijken. Iedereen blij!

Alleen de Husband had zijn bedenkingen : “Dat is wel een heel vrouwelijk stofke … Nu kan ik dat niet meenemen naar vergaderingen ofzo.” (De pruillip mag je er zelf bij denken.) Iedereen kan nu al raden wat mijn volgende naaiopdracht zal zijn zeker ?

(stof Joel Drewberry bij Bambiblauw)

De eetkamer wordt hier weinig gebruikt om te eten. Wel om koffie te drinken. Te computeren. Spelletjes te spelen en de krant te lezen.

(Meer gluren bij de buren ? Kijk voor de volledige lijst met deelnemers bij Barbara.)

Nadat de i-spy-bag in mekaar werd gestoken kwam ik ergens dit auto-zakje tegen. Toegegeven, de mijne werd snel-snel gemaakt met restjes en is lang niet zo mooi als het origineel, maar kom. Het is handig om mee te nemen en plezant. En de Zoon was weer een kwartiertje langer rustig op restaurant. Daar doen we het toch voor, niewaar?

Of het waren er misschien 10, dat kan ook. De Zoon kreeg voor zijn verjaardag een geweldig mooie stempeldoos, met alfabetletters, preciés wat IK altijd al wou hebben 😉 

Een vel wit papier, restjes stof, en hopla : kaartjes voor elke feestelijke gelegenheid!
(En als ik eens 20 minuten tijd heb, maak ik deze.)

Na het debacle van daarnet kondig ik jullie met trots een Gelukt Rokje aan! Meer nog : het is zelfs perfect (ik ben wel rap content). En ja, ’t is weer een Tammy, dat patroon is zo’n succes dat ik er maar geen genoeg van krijg. Dochter 1 koos de stof zelf uit, gewoonlijk laat ze al wat roze is aan zich voorbij gaan, maar de fluo details vond ze blijkbaar hip genoeg.

Maar misschien hebben we nu wel genoeg Tammy’s in onze kast. Volgende keer ga ik opnieuw de strijd aan met een patroon uit Het Boek, zij het aangepast. Of ik probeer eens een IeneMiene-rokje, die staat ook al lang op mijn lijstje. De stof ligt al klaar!

(stof Petit Pan bij Hexagoon)

En dat is niet de bedoeling, dat die rok over de kop aan moet. 

Het is niet de eerste keer dat me dat overkomt, en nu weet ik : het ligt niét aan mij. Bij de paardenrok gebeurde net hetzelfde. Ik weet niet, maar De Dochters hun billen moeten abnormale afmetingen hebben, want dit is nu al de tweede rok uit Het Boek die niet past. Alle twee waren ze bestemd voor Dochter 1, ik maakte een 12 jaar (hoewel ze maar 10 is), en zélfs Dochter 2 (van 8 jaar) krijgt ze niet over haar billen!! Over de kop lukt het dus wel,  maar dan nog met hulp van mij. Heel onhandig voor school, op dagen dat er gesport wordt, … En het is zonde van het stofje, dat we allemaal zo mooi vinden … Ik vrees dus dat ik die kinderpatronen allemaal moet hertekenen. Pffff.
(stof Petit Pan bij Bambiblauw)