all day pj

Het begon met een vraag van Dochter 2. Of ze de pyjamabroek van de Husband mocht hebben. Dat kon uiteraard niet: ten eerste is die broek veel te groot voor haar, en ten tweede wou de Husband die ook gewoon niet kwijt. Maar deze moeder haar oren waren gespitst en haar naaibrein aangewakkerd.

Stap één. Op zoek naar een patroon. En ik zoek altijd naar iets wat ik in huis heb vooraleer ik een nieuw patroon aankoop, desnoods iets dat ik kan aanpassen tot wat het moet zijn. Ergens achteraan in de kast vond ik een vintage patronenbundel voor slaapgerief. Een bundel die uit de goodiebag kwam van mijn internationaal bloggersweekend in Londen in 2016.

Stap twee. Op zoek naar stof. Bij Stoff & Stil bestelde ik 2 meter flanel, want in mij hoofd breidde ik de zelfmaak-pyjamabroek voor een Dochter uit naar al mijn kinderen. Volgens mijn berekeningen zou ik uit deze lap een broek krijgen voor Dochter 2 én de Zoon. Bij Madeline de Stoffenmadam haalde ik een extra lap voor de broek voor Dochter 1.

Het plan. Ik zou de broeken naaien voor Sinterklaas. En ik zou simpele t-shirts met lange mouwen bestellen om te bedrukken met een kleine slaap-quote. Die zouden dan als bovenstukken dienen. Dat plan verliep deels goed. Bestelling geplaatst voor de Dochters. Bestelling vergeten te plaatsen voor de Zoon.

De uitvoering dan. Broeken naaien en t-shirts bedrukken als verrassing voor je huisgenoten die dankzij coronatijden ook echt letterlijk àltijd je huisgenoten zijn, bleek niet evident. Sinterklaasavond naderde en ik had nog geen steek genaaid, laat staan iets bedrukt. Op 5 december ’s middags begon ik er dan toch maar aan, ik zette mij zo nonchalant mogelijk in mijn atelier en probeerde zo onopvallend mogelijk tewerk te gaan. Mij atelier heeft overal ramen: ramen naar buiten, maar ook ramen die uitgeven op de studeerkamer van de kinderen en op de eetkamer. Een mens wil op dat moment ogen op zijn gat.

Maar niemand keek op. Niemand had ook maar enige aandacht of interesse voor wat ik aan het doen was. Niemand kwam kijken.

Deze moeder is dus toch niet zo onmisbaar als ze zelf wil geloven. Wat een eyeopener, zeg.

Vlak voor het donker werd klokte ik af: twee broeken genaaid, twee t-shirts bedrukt. Voor de Zoon kocht ik de dag ervoor een pyjama uit de winkel. Soms moet een mens zijn grenzen onder ogen zien. Die handgemaakte broek voor de Zoon zal dus voor een andere keer zijn.