In mijn eigen kleerkast ontbrak een makkelijke broek, zo eentje type Hudson Pants, jullie kennen ze wel. Een broek die je niet voelt aanhebben, comfortabel maar tegelijkertijd toch ook fatsoenlijk want baggy joggingbroeken: oh horror!
Wil dat nu lukken dat in mijn eigenste boek Urban Style zo een patroon staat, zeg! Een beetje vergeten, want nadat het boek af was en ter perse ging in november 2015 maakte ik de Lazy London nooit meer. Straf eigenlijk, want ik wed dat de meisjes hier in huis best ook zo’n broek zouden willen.
Enfin, mijn stapel Nosh Organics was erop voorzien: ik bestelde de laatste keer enkel effen kleuren (op één streepjesuitzondering na) en een zwarte denim sweaterstof bleek het ideale ingrediënt.
Ik tekende maat S over en die bleek ideaal te zitten. Het patroon voorziet als folieke ritsen aan de zijzakken, ritsen die niet functioneel zijn maar wel een mooi detail opleveren. Ik liet die weg wegens geen rits(en) in huis en het maken van de broek was een spur of the moment.
Onderaan gebruikte ik boordstof, dat werkt toch nog altijd beter dan de sweaterstof zelf. In de tailleboord maakte ik twee knoopsgaten (met bijhorende stress) en stak ik een niet-functioneel touwtje. Toegegeven, ik wilde eigenlijk mooie nestelogen maar daarvan heb ik (nog steeds) geen kaas gegeten en ik had geen geduld om te wachten op een hulplijn.
De Lazy London is een gerief, écht. Ze zit comfy gelijk zot én ik kan ermee buiten komen. Win-win!
