De wintercollectie van See You At Six Playtime was er eentje waar ik het meeste van kocht. Ik liet iedereen in huis (behalve ikzelf) een sweaterstof kiezen, want sweaters, daarvan heb je er nooit te veel.
Niet alles verliep volgens plan. De ’tracks’ – gekozen door de Zoon – werd een sweater voor een petekind (#oeps). De Dochters kregen wel wat ze vroegen, de ‘blurs’ en ‘milk’ truien zagen jullie hier al. (En dat digitale patroon, dat komt goed!). De Husband koos de ‘roosters’ voor zichzelf, maar het verwerken ervan werd op de lange baan geschoven. Door mezelf. Het zit zo: die hanen zijn geweldig, maar mijn Husband is niet bepaald de kleinste en schraalste man die ik ken. Met andere woorden: dat zouden wel héél veel hanen op een mannenlijf zijn… Ik durfde niet.
Dus kreeg de Zoon een hanensweater. Ik gebruikte het patroon van de leather sweater uit La Maison Victor nog eens, maar schrapte de schouderstukken. Een prima basispatroon, en meer heeft deze print ook niet nodig vind ik.
Ik kreeg alle patroondelen nèt naast mekaar uit de stofbreedte, wat betekent dat ik van mijn 2 meter nog steeds 150 cm overhou, dus die roosters zullen hier nog wel eens verschijnen. Zag je trouwens wat Naomi ermee deed voor haar dochter? Geweldig!
Op de foto’s draagt hij trouwens ook zijn nieuwste skinny. Het is er eentje van Dutch Dream Denim en wat een topbroek is dat zeg! Op de knieën zit een dubbele laag jeans waardoor ze – fingers crossed – langer zouden moeten meegaan. Ik weet niet hoe dat bij jullie gaat, maar lange broeken overleven hier maar een paar maanden ter hoogte van de knieën, ook al wordt de Zoon bijna 11 en zou je denken dat hij nu wel geleerd heeft om op zijn achterpoten te staan… Not. (#roloog)
Ik duim dus voor een lang leven van de broek, en vooral ook van de sweater natuurlijk. En stiekem kijk ik alweer uit naar de lentecollectie van SYAS… Want sweaters, daarvan heb je er toch nooit te veel?
