Nadat mijn test-versie van de gestripte Berlin Beat in beslag werd genomen door Dochter 1 maakte ik nog een roze versie voor Dochter 2. Misschien blog ik die later nog wel eens. Hoe dan ook, een derde exemplaar voor mezelf – en dan écht voor mezelf – stond sowieso ook nog op de planning. Maar toen keek ik naar ‘een frisse start met vt wonen‘ op Vitaya en spotte ik Ozanne (of Guillemine, wie kan die twee eigenlijk uit elkaar houden?) in een tof vestje en veranderde ik lichtjes van plan.
Ik kocht namelijk een week eerder al mooie boorden bij Veritas, zonder duidelijk doel. En ook lag er zwarte sweaterstof van Nosh klaar voor een trui voor mezelf. En zo werd 1 + 1 weer 2. Perfect.
De sweaterstof heeft een mooie structuur en is weer van de allerbeste kwaliteit, zoals we van Nosh gewend zijn. Heerlijk om met hun stoffen te mogen naaien.
De sweaterstof heeft een mooie structuur en is weer van de allerbeste kwaliteit, zoals we van Nosh gewend zijn. Heerlijk om met hun stoffen te mogen naaien.
De foto’s doen de kleur van de mooie Nosh-stof geen eer aan: ze is wel degelijk pikzwart en niet raar paars of zo. Idem voor mijn t-shirt trouwens.
Dat lukte vrij goed, al moet ik zeggen dat mijn logisch verstand me af en toe weer in de steek liet en alles niet even koosjer aan mekaar gezet is. De boord uit de sweaterstof is namelijk gedubbeld, maar de gekochte boordjes zijn dat niet, waardoor ik soms toch even met diepe fronsen aan mijn naaimachine zat.
In elk geval ben ik geweldig content met het resultaat, het ziet er helemaal uit zoals ik in gedachten had. En toen de Dochters in koor riepen dat het een kei-cool vestje was, was ik héél erg duidelijk: “Van mij, van mij, van mij!”
Ik knipte het patroon van de bomber zonder sluiting uit SVDHZ3, maar dan enkel de voorpanden, rugpand en mouwen. De boorden liet ik voor wat ze waren, daar deed ik mijn eigen ding en spiekte dus een beetje bij de bovengenoemde styliste.
Dat lukte vrij goed, al moet ik zeggen dat mijn logisch verstand me af en toe weer in de steek liet en alles niet even koosjer aan mekaar gezet is. De boord uit de sweaterstof is namelijk gedubbeld, maar de gekochte boordjes zijn dat niet, waardoor ik soms toch even met diepe fronsen aan mijn naaimachine zat.
Het vestje is niet gevoerd, de sweaterstof heeft dat niet nodig, het zou trouwens ook te dik en zwaar uitvallen dan.
In elk geval ben ik geweldig content met het resultaat, het ziet er helemaal uit zoals ik in gedachten had. En toen de Dochters in koor riepen dat het een kei-cool vestje was, was ik héél erg duidelijk: “Van mij, van mij, van mij!”
** This blogpost was written in co-operation with Nosh Organics. **