Zo’n jas naaien duurt op zich niet zo heel lang, maar wel nog steeds langer dan ik gewend ben te spenderen aan een kledingstuk tegenwoordig. Dus tussen het maken van truien, jurkjes, jasjes, laptophoezen, T-shirts én soep werd er buitenstof geknipt, vrolijke voeringstof uitgezocht en échte voering voor de mouwen gekocht. Het duurde weken eer ik aan naaien toekwam. Ook al omdat ik net zoals Laurence geen opgestikte maar paspelzakken wilde en een beetje bang was dat te verknoeien.
Laurence gaf me gelukkig raad én afmetingen waarmee ik dan toch aan de slag ging. Ik moet zeggen dat die paspelzakken niet hélemaal naar mijn goesting zijn. De ene is wat hoger dan de andere en ook aan de binnenkant deed ik iets fout. Maar het is okee zo, ik denk niet dat jullie het zouden opmerken als ik erover gezwegen had.
Binnenin gebruikte ik een bloemetjeskatoen die ik ooit won bij Eva. Lang geleden, héél lang geleden. Meestal herinner ik me na zoveel tijd niet waar stoffen vandaan kwamen maar bij deze was ik zeker: Eva stuurde me de gewonnen lap stof gewassen én met overlockte knipranden op. Echt, zoiets doet alleen zij.
Ik maakte maat 36-38 en die zit prima. Er is nog ruimte voor een trui als het echt koud wordt en de oversized look is toch niet té. Ik verlengde de mouwen ook nu met een 10-tal centimeter, zodat ik ze kan omslagen en de voering een beetje zichtbaar is. Op aanraden van Annelies verlengde ik de buitenmouw 14 cm en de voeringmouw slechts 6 cm. Dan valt de mouwboord echt mooier. Blogvriendinnen, gotta love them.
Qua sluiting zat ik opnieuw in complete twijfelmodus. Ik wilde hem wel kunnen dichtdoen eigenlijk maar knoopsgaten maken in dit soort stof was absoluut geen optie voor mij. Te veel miserie mee gehad in het verleden met bijna elke Jackie die ik ooit maakte (en dat zijn er 5 of zo).
Dus naaide ik een onzichtbare drukknoop aan het beleg en verstopte die achter een gewone knoop. Keigoed gevonden van mij.
Dus voilà, mijn Vilette met een snuifje Eva, Laurence en Annelies. Heerlijk, toch?