Naaien voor mijn tienerdochters wordt moeilijker. Ondertussen zijn het échte tieners, geen tienjarigen. Meiden die weten wat ze willen, en wat ze willen is voor een stuk opgaan in de massa. Meedoen met de uniforme kledingstijl van 90% van de jeugd van vandaag. Ik gruwel daarvan, ja. Van de skinny-jeans-met-t-shirt-en-sneakers-look die onze speelplaatsen bevolkt. Pas op, ik heb niks tegen zo’n outfit. Maar iédereen? Altijd? Overal? Van het goede te veel, echt wel. Slechts zelden zie ik een tiener die eruit springt qua stijl. Al heb ik goede hoop dat nog enkele jaren leeftijd erbij hier misschien wel het verschil zullen maken.
Enfin, een lange inleiding om te zeggen dat ik plots merkte dat Dochter 2 een rokje wilde. Iets simpel, iets wijd, en het moet tegenwoordig vooral heel hoog in de taille zitten. Het toeval wilde dat ik nog een miskoop van een elastiek in mijn naaiatelier had liggen. Die elastiek is maar liefst 11 cm breed, en bleek dus ideaal voor dit rimpelrokje-met-hoge-taille.
Toch snel even zeggen: de rok werd wél gestreken, al zou je dat misschien niet zeggen. Maar laat dat 2 minuten in de handen van een kind en je krijgt een rimpelrok in de andere betekenis van het woord.
Enfin, de koraalrode viscose kocht ik bij Het Stoffenhuis en valt zo soepel en is zo zacht dat je ze nauwelijks tegen je billen voelt. Ik testte dat, ja.
Het topje is niet zelfgemaakt maar een zelfgekocht afdankertje van mij, verhuisd naar de tienerkleerkast. Dat gebeurt hier regelmatig en kan ik alleen maar als een compliment beschouwen, toch?