Strikken, nondedju’kes, vlinderdasjes, bowties zo je wil. Nooit gedacht dat ik dat zou maken, laat staan dat ik er élf zou maken. No way José.
Maar jawel. Het quizteam waar ik deel van uitmaak bestaat uit mezelf en vijf mannelijke collega’s. Die, omdat we ons 10-jarig bestaan vierden, in gala-outfit op de grote dag werden verwacht. Mannen en gala, jullie raden het misschien al, het ging een beetje gepaard met gezucht en uitspraken als “Mag dat ook een gewone broek zijn,” en “Ik heb niks om aan te doen.” Ja zeg, een aantal van hen had zelfs geen das in huis!
Byevamaria to the rescue. En waar ik eigenlijk maar voor één sukkelaar een vlinderdasje zou naaien, ging ik uiteindelijk all the way en voorzag ze alle vijf van vrolijke versiering. Pasten ze nog mooi bij elkaar ook.
De avond zelf werden ze gecomplimenteerd met hun feestelijke look. Wat uitmondde in een smeekbede (nu ja, ik overdrijf een beetje) van nòg zes andere collega’s die òòk een vlinderdasje nodig hadden voor de musicalavond op de 40ste verjaardag van de Londenreis die week…
Het patroon? Na een beetje zoeken kwam ik terecht bij Annelies van De Zuster Van die een prima tutorial schreef voor dit soort strikken. Eén keer je de werkwijze door hebt, gaat zo’n vlinderdas maken razendsnel. De eerste twee gingen wat moeizaam omdat ik de neiging heb om ‘wel te weten hoe dat moet’ wat zoals altijd resulteert in overdadig gebruik van mijn goede vriend het tornmesje. Maar daarna duurde het maken van de volgende negen stuks even lang als die eerste twee. I was on a roll, zoals ze zeggen.
Ik toon jullie hieronder met plezier een foto van het Collegequizteam, opgedirkt en al, en gisteren kreeg ik ook eentje toegestuurd vanuit Londen van mijn collega’s de musicalgangers. Schoon toch?
