Dat de eerste Vilette uit La Maison Victor een vervolg zou krijgen was snel duidelijk. Dochter 2 kan namelijk wel een jas voor de komende lente gebruiken en zelf zie ik dat model ook wel rond mijn lijf. Dus repte ik me twee weken geleden naar het Stoffenspektakel voor geschikte stoffen.

Aan een couponnenkraam vond ik deze turkoois-met-goud grofgeweven stof (het goud is op de foto’s niet te zien maar zit er echt wel in verweven). Geen idee hoe zo’n soort stof precies heet, maar ik vond ze wel geschikt voor een jas. Ik had gelijk, ze valt mooi door en is net dik genoeg om frisse lentetemperaturen te doorstaan.

Dochter 2 was gelukkig akkoord en combineerde ze met een vrolijke tricot aan de binnenkant. Tricot, ja, voor wat extra warmte en zachtheid. Ik kocht deze in augustus tijdens de laatste zomersolden bij Madeline om er een pyjamabroek van te maken tegen de winter. Dat liep dus duidelijk niet zoals gepland.

De grote struikelblok (die ik vorige keer kon omzeilen dankzij het gebrek aan stof) waren de op te stikken zakken. Wat een gedoe! Het lukte me voor geen meter om dat netjes én recht te doen, dus werden ze uiteindelijk geschrapt. Jammer, want ik maakte natuurlijk ook geen zakken in de zijnaad. Een zakloze jas dus, verre van ideaal…

Een met jeans overtrokken knoop uit de voorraad geeft een opvallende toets aan het verder heel sobere geheel. Voor de mouwen gebruikte ik koningsblauwe satijn (onlangs gekregen van een kennis) waardoor hij er met omgeplooide mouwen toch ook weer wat anders uitziet. Ik weet niet waarom trouwens, maar Dochter 2 stroopt haar mouwen altijd en overal op. Ja, ook van haar jas vreemd genoeg.
Die Vilette is een echte snel-klaar jas. Twee halve dagen en de klus was geklaard. Het duurt godbetert tien keer langer om een niet-grijze dag te hebben en deftige foto’s te kunnen nemen. Ik gaf het op, dat merkten jullie misschien al.