Dat ik aan het breien sloeg wisten jullie al. Dat het inschatten van voldoende wol voor het betreffende project nog niet aan mij besteed is misschien nog niet. Meestal koop ik eerder te weinig dan te veel, van eender wat, en dat is eerlijk gezegd soms wel eens vervelend. Ik bespaar jullie de gênante situaties…
Met die Zeemanwol ging dat niet zo. Ik kocht net voldoende voor elk project, en één keer zelfs een volledige bol te veel zeg! Dus lagen er restjes. Waarmee ik een sjaal breidde, een restjessjaal.
Voor de breedte en de breiwijze ging ik uit van wat Mina Dotter al eens schreef. En ik hoopte maar dat hij lang genoeg zou worden. Restjes blijven immers restjes, no way dat ik weer wol zou gaan bijkopen!
De kleuren passen alledrie prachtig bij elkaar, maar met mijn restjes raakte ik niet aan de lengte die ik voor ogen had. Maar hij doet dienst én hij is warm en zacht tegelijk: heerlijk.
Ondertussen kocht ik zwarte wol (ook weer bij Zeeman) en startte ik alweer een volgende sjaal. Deze keer ga ik mijn grenzen eens verleggen en een andere steek uitproberen. Fingers crossed!