“Hier,” zei Nancy van Madeline de Stoffenmadam, “wat vind je hiervan?” En ze duwde me een stapel nieuwe breisels onder mijn neus. Om ter schoonst allemaal, en vooral om ter zachtst. Ik aaide en aaide en pikte er een pied-de-poule in oker en zwart uit.
Een jasje voor Gorgeous Gisèle, ik zag dat wel voor me. Zo een eenvoudig speeljasje, gezellig warm en zacht en liefst met een tricot voering. Wegens ook gezellig warm en zacht.
Die voering, dat was wel een serieus twijfelgeval. Ik vroeg jullie raad op Instagram en de weegschaal helde over naar de okeren beertjes. Maar toen ik het aan de mama van de bestemmeling voorlegde, ging die resoluut voor deze vossen van Bloome Copenhagen, een soldenkoopje van bij Petite Couture.
Voor het patroon nam ik Stof voor Durf-het-Zelvers nog eens bij de hand. Ik verbaas mij er altijd over dat een jasje naaien veel makkelijker is dan het eruit ziet, vinden jullie dat ook niet?
Dat gezegd zijnde: een jas naaien waarvan zowel buitenstof als voering rekbaar is, was misschien niet het beste idee dat ik ooit had. Maar het lukte, of toch ongeveer. Het ergste was de opgestikte zak. Ik liet het bij één, de tweede zag heel snel de binnenkant van de vuilbak.
Aan knoopsgaten waagde ik me niet, vooral niet op een rekbaar breisel. Die miserie ken ik maar al te goed bij jassen, de keren dat ik daar al op gevloekt heb… En trouwens, mijn naaimachine weigert knoopsgaten nog steeds. Dus kwamen er achter de knopen opgenaaide drukknopen, waarvan ik hoop dat ze het lang genoeg uithouden onder invloed van kleuterhandjes. Misschien dat ik een volgende keer er een rits inzet.
That’s all folks!
(buitenstof bij Madeline – voering bij Petite Couture)