Aan het begin van de zomer zag ik op een zuiders strand een meisje met een roze jurk. Een lange T-shirt eigenlijk, vol genaaid met patches. Die patches, daar kan je niet naast kijken tegenwoordig. Het is de nieuwste trend en moest je ze nog niet tegengekomen zijn dan gebeurt dat vast wel de komende maanden.
Dochter 1 had het ook al in de gaten, patches zijn hot. En bijgevolg verscheen het op haar verlanglijstje. Ik zocht het net af naar toffe exemplaren, bestelde er hier een heel aantal en kocht roze tricot bij Pauli.
Mijn eigen Stockholm Style patroon kon prima dienen als basis. Ik schuinde uit en verlengde alles tot het net kort genoeg was voor de Dochter en lang genoeg voor mijzelf. Altijd een discussiepunt, maar kom.
Ik zoomde om met een kleine zigzagsteek en door een rekenfoutje van mezelf en meneer Pauli moest ik één mouw uit twee delen knippen. Geen erg, zo kon ik dat rare paspeltje dat hier al eeuwen lag ook een keer gebruiken als accent.
