Het is een schande, dat Miss Madeline pas nu ten tonele verschijnt op deze blog. Ik had het patroon vanaf de eerste minuut in handen, en toch… Niet dat ik er pas nu aan begon hoor, helemaal niet. Ze waren al maanden af. Op één dingetje na: dat halslint.
Ik zie dat vlechtwerk zo graag, dat maakt de Madeline wie ze is. En daar haperde het maakproces. Geen geschikte tricot in huis, te gierig om dat speciaal te gaan kopen, nergens zpagetti te vinden… Gewoon lint of iets alternatief wilde ik ook niet gebruiken dus belandde die twee Madelinetjes op de ufo-stapel.
Twee weken geleden vond ik eindelijk een (gròte, véél te grote) bol zwart-wit gestreepte zpagetti bij Veritas. Ideaal. Dus ik kocht. (En kan ik nu tot in het einde der tijden halslinten vlechten…)
Niet dat het einde toen in zicht was. Want hoe snel die topjes ook in elkaar zitten: er komt ook een beetje paswerk (de lengte van het halslint + de rugelastiek) op de ontvangende lijfjes bij kijken. En laten die lijfjes hier nu niet bepaald elke dag (of zelfs week) rondlopen.
Enfin, long story short: Miss Madeline x 2 over een tijdspanne van 20 weken. Laat u vooral niet afschrikken want het moet gezegd: zonder mijn persoonlijk hindernissenparcours zitten die dingen op geen tijd in elkaar. Met een handleiding om u tegen te zeggen, zoals we ondertussen gewend zijn van Mind The Whale.
Geen aan-foto’s ook niet deze keer. Dan zou het nu waarschijnlijk herfst zijn.